Loading AI tools
niemiecki muzyk z XVIII wieku Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Christian Innocenz Bonaventura Cannabich (ochrzczony 28 grudnia 1731 w Mannheimie[1], zm. 20 stycznia 1798 we Frankfurcie nad Menem[1][2]) – niemiecki kompozytor, skrzypek i dyrygent, przedstawiciel młodszej generacji szkoły mannheimskiej[1].
 Portret Johanna Christiana Cannabicha autorstwa Egida Verhelsta | |
| Imię i nazwisko |
Johann Christian Innocenz Bonaventura Cannabich |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
przed lub 28 grudnia 1731 (data chrztu) |
| Pochodzenie |
niemieckie |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
skrzypek, dyrygent |
| Aktywność |
II poł. XVIII wieku |
| Powiązania | |
Syn Martina Friedricha. Gry na skrzypcach i kompozycji uczył się u ojca oraz Johanna Stamitza[1]. 6 maja 1744 roku wraz z bratem Matthiasem został przyjęty jako uczeń do mannheimskiej orkiestry dworskiej i od 1745/1746 roku występował w niej jako skrzypek[1]. Jesienią 1750 roku, dzięki stypendium przyznanemu przez elektora Karola IV Teodora, wyjechał do Rzymu, gdzie pobierał naukę u Niccolò Jommellego[1]. W 1753 roku wyjechał do Stuttgartu, rok później do Mediolanu, by ostatecznie w 1757 roku powrócić do Mannheimu, gdzie po śmierci Johanna Stamitza objął stanowisko koncertmistrza orkiestry mannheimskiej[1][2].
W latach 60. i 70. XVIII wieku święcił triumfy jako koncertmistrz i kompozytor, występując często na scenach paryskich[1][2]. Dzięki wsparciu księcia Christiana IV drukował w Paryżu swoje utwory, zaś w 1772 roku zdobył w tym mieście złoty medal w konkursie na symfonię[1]. Pisał muzykę do baletów wystawianych w Paryżu, Berlinie i Kassel[1]. Przyjaźnił się z Leopoldem Mozartem oraz jego synem Wolfgangiem Amadeusem[1], który podziwiał jego muzykę i nawiązywał później do niej w swojej twórczości[1][3]. Salzburski kompozytor udzielał także lekcji gry na fortepianie córce Cannabicha, trzynastoletniej Rosie, według jego słów: „bardzo ładnej, ułożonej panience”[4] oraz sportretował ją w jednej ze swoich sonat (KV 309)[5]. W 1774 roku Cannabich objął posadę dyrektora muzyki instrumentalnej na dworze w Mannheimie[1][2][3]. W 1778 roku wraz z dworem i większością orkiestry przeniósł się do Monachium[1]. Pod koniec życia popadł w problemy finansowe, co zmusiło go do podróżowania z koncertami[1].
Skomponował m.in. ponad 90 symfonii, koncerty, kwintety, tria i duety, około 40 baletów, opery Azakia (1778) i La Croisée (1788) oraz melodramat Elektra (1780)[1]. Częściej od innych twórców szkoły mannheimskiej tworzył 4-częściowe kompozycje cykliczne i stosował powolne wstępy. Melodyka Cannabicha utrzymana była w stylu galant[1]. Jako jeden z pierwszych kompozytorów przydzielał większe partie melodyczne klarnetom i wykorzystywał brzmienie liryczne fagotu[1]. Dyrygując orkiestrą, zgodnie z ówczesnymi zwyczajami występował jako pierwszy skrzypek, udzielając muzykom wskazówek ruchami łokcia i głowy[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
