AI tools

Burt Bacharach

amerykański kompozytor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Burt Bacharach

Burt Freeman Bacharach (wym. ˈbækəræk) (ur. 12 maja 1928 w Kansas City, zm. 8 lutego 2023 w Los Angeles)[1][2] – amerykański pianista, kompozytor, aranżer i producent. Trzykrotnie nagrodzony Oscarem, sześciokrotny laureat Nagrody Grammy[1][2].

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Burt Bacharach
Thumb
Burt Bacharach w 1972 roku.
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1928
Kansas City

Data i miejsce śmierci

8 lutego 2023
Los Angeles

Instrumenty

fortepian

Gatunki

pop

Zawód

muzyk (kompozytor, pianista)

Aktywność

1957–2023

Wydawnictwo

Kapp, A&M, Columbia

Powiązania

Hal David(inne języki), Elvis Costello, Dionne Warwick, Marlene Dietrich, Cilla Black, Dr. Dre, Joana Zimmer

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Zamknij

Życiorys

W latach pięćdziesiątych i na początku lat sześćdziesiątych był akompaniatorem i kierownikiem zespołu Marleny Dietrich. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX w. współpracował głównie z autorem tekstów Halem Davidem(inne języki).

Piosenki Bacharacha są wykonywane przez wielu popularnych artystów, takich jak The Carpenters, Aretha Franklin, Jack Jones, Tom Jones, Dusty Springfield, Luther Vandross i Dionne Warwick. Jego muzyka, z reguły klasyfikowana jako easy listening, ma zazwyczaj charakterystyczne, przyjemne i łatwo wpadające w ucho melodie oraz bardzo wyrafinowany styl. 52 z jego piosenek trafiły na listę przebojów „Top40”. Wiele z jego utworów zostało nagranych w stylu jazzowym przez popularnych artystów jazzowych, jak na przykład Stan Getz i Wes Montgomery.

Bacharach pojawił się w kilku małych rolach w szeregu hollywoodzkich filmów, między innymi we wszystkich trzech komediach o przygodach Austina Powersa.

Życie prywatne

Był czterokrotnie żonaty, jego żony to w kolejności: Paula Stewart, aktorka Angie Dickinson, Carole Bayer Sager i od 1993 Jane Hanson[3].

Zmarł 8 lutego 2023 w Los Angeles[1][2][4].

Filmografia

Kompozytor
Aktor

Największe przeboje

Thumb
Burt Bacharach podczas koncertu (2008)
  • „Baby, It’s You” (The Shirelles, 1962)
  • „The Man Who Shot Liberty Valance” (Gene Pitney, 1962)
  • „Don’t Make Me Over” (Dionne Warwick, 1962)
  • „Make it Easy On Yourself” (Jerry Butler(inne języki), 1962)
  • „Twenty-Four Hours From Tulsa” (Gene Pitney, 1963)
  • „Blue on Blue” (Bobby Vinton, 1963)
  • „Anyone Who Had a Heart” (Dionne Warwick, 1963)
  • „Wives and Lovers” (Jack Jones, 1963)
  • „Walk On By” (Dionne Warwick, 1964)
  • „Wishin’ and Hopin'” (Dusty Springfield, 1964)
  • „(There’s) Always Something There to Remind Me” (Sandie Shaw, 1964)
  • „A House is Not a Home” (Dionne Warwick, 1964)
  • „What the World Needs Now Is Love” (Jackie DeShannon 1965)
  • „What’s New Pussycat?” (Tom Jones)
Piosenka nominowana do Oscara w 1965
Piosenka nominowana do Oscara w 1967
  • „Do You Know the Way to San Jose?” (Dionne Warwick, 1968)
  • „Promises, Promises” (Jill O’Hara, 1968 i Dionne Warwick, 1968)
  • „Raindrops Keep Fallin’ on My Head” (B.J. Thomas, 1969 z filmu Butch Cassidy and the Sundance Kid)
Oscar i Grammy w 1969
  • „I’ll Never Fall in Love Again” (Dionne Warwick, 1969)
  • „Close to You” (The Carpenters, 1970)
  • „One Less Bell to Answer” (the 5th Dimension, 1970)
  • „Arthur’s Theme (The Best That You Can Do)” (Christopher Cross, z filmu Arthur)
Oscar za najlepszą piosenkę w 1981
  • „On My Own” (Patti LaBelle i Michael McDonald, 1986)
  • „That’s What Friends Are For” (1982)
Grammy za piosenkę roku. Napisana do filmu Night Shift i śpiewana przez Roda Stewarta, później nagrana także wspólnie przez Dionne Warwick, Stevie Wondera, Gladys Knight, i Eltona Johna

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.