Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Holmes Tate, ps. „Buddy” (ur. 22 lutego 1913 w Sherman, zm. 30 lipca 2001 w Chandler)[1] – afroamerykański saksofonista i bandlider jazzowy.
.jpg) | |
| Imię i nazwisko |
George Holmes Tate |
|---|---|
| Pseudonim |
„Buddy” |
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1913 |
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 2001 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania | |
| Zespoły | |
| The Nat Towles Orchestra The Count Basie Orchestra Buddy Tate and His Buddies | |
Jego rodzicami byli Marshall Holmes i Josie z d. Crowe[2]. Miał troje rodzeństwa: Violę, Van Burena i Marshalla Lee[2]. Zaczął grać jako nastolatek w 1925. Brat wręczył mu wtedy saksofon altowy i zaprosił, żeby dołączył do kwartetu rodzinnego McCloud’s Night Owls[3]. Zespół nauczył się grać, przede wszystkim słuchając nagrań Louisa Armstronga i naśladując ich brzmienie. Następnie przez cztery lata grupa zarabiała na występach objazdowych. Później Buddy grał z szeregiem zespołów lokalnych, m.in. cyrkowych, aż do lat 30. Od 1930 do 1933 był członkiem orkiestry – najpierw Nata Towlesa, a potem Terrence’a Holdera[3]. W latach 1934–1935 już jako saksofonista tenorowy jeździł w trasy koncertowe z zespołem The Clouds of Joy Andy’ego Kirka. W 1934 na krótko dołączył do big-bandu Counta Basie’ego, zastępując Lestera Younga. Po powrocie Younga w 1935 ponownie znalazł się w składzie orkiestry Towlesa, w której grał do 1939[3]. Wtedy bowiem zmarł Herschel Evans, saksofonista tenorowy Basie’go. Na miejsce Evansa słynny bandlider sprowadził go z powrotem do orkiestry, angażując już na stałe. Pozostał w niej niemal dziesięć lat, uczestnicząc w wielu nagraniach zespołu[1].
Po rozstaniu z Basie’em w 1949, występował do 1952 m.in. z „Hot Lips” Page’em, „Luckym” Millinderem i Jimmym Rushingem. W 1953 sformował własny zespół, który stał się firmową grupą klubu Celebrity w nowojorskim Harlemie na 21 lat aż do 1974[1]. W tym czasie dużo nagrywał m.in. z organistą Miltem Bucknerem i trębaczem Buckiem Claytonem, z którymi odbył kilka tras koncertowych w Europie, głównie we Francji[3].
Jeszcze w 1967 wziął udział koncertowym projekcie Johna Hammonda „Spirituals to Swing” oraz odbył trasę koncertową z sekstetem Saints & Sinners. Po zakończeniu pracy w The Celebrity Club sporo nagrywał. W 1973 ukazała się jedna z jego najpopularniejszych płyt – Buddy Tate and His Buddies[3]. W jej nagraniu wzięli udział jego starzy koledzy, m.in. z orkiestry Basie’ego: trębacz Roy Eldridge, saksofonista Illinois Jacquet, pianistka Mary Lou Williams, gitarzysta Steve Jordan, kontrabasista Milt Hinton i perkusista Gus Johnson. W 1975 razem z Paulem Quinichettem prowadził orkiestrę. W końcu lat 70. był ulubionym sidemanem Benny’ego Goodmana[1].
W 1979 otrzymał zaproszenie z rodzinnego miasta Sherman do zagrania koncertu w miejscowym Austin College w ramach cyklicznej imprezy muzycznej The Sherman Symphony Pops. Burmistrz Virginia Morriss wydała rozporządzenie, w którym ogłosiła 6 października „Dniem Buddy’ego Tate’a”. W 1980 w hotelu poparzył się pod prysznicem gorącą wodą i przez cztery miesiące nie pracował. Powrócił do grania, choć już nie tak aktywnego jak przedtem. Występował z grupą Texas Tenors prowadzoną przez Illinois Jacqueta. Koncertowali głównie na festiwalach jazzowych m.in. w Newport, irlandzkim Cork i francuskiej Nicei. Nadal wiele nagrywał, choć stan jego zdrowia zaczął się pogarszać. W końcu lat 90. współpracował z Lionelem Hamptonem oraz formacją The Statesmen of Jazz[1]. Choroba nowotworowa sprawiła, że musiał zaprzestać wszelkiej aktywności muzycznej[3].
Do 2001 mieszkał w Nowym Jorku. Chcąc być bliżej córki, przeniósł się do Phoenix w Arizonie[1]. Niedługo potem zmarł w domu opieki w Chandler – dwanaście dni przed 88. rocznicą urodzin[3]. Został pochowany w Pinelawn Memorial Park and Arboretum w East Farmingdale w stanie Nowy Jork[2].
Był żonaty z Ethel[2]. Miał z nią córkę.
W 1988 został wprowadzony do Panteonu Sław Big-bandów i Jazzu (The Big Band and Jazz Hall of Fame).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
