Bruno Winawer (ur. 5 lipca/ 17 lipca 1883 w Warszawie, zm. 11 kwietnia 1944 w Opolu Lubelskim) – polski autor pochodzenia żydowskiego, komediopisarz, prozaik, poeta, felietonista, tłumacz, z wykształcenia fizyk. Autor popularnych komedii obyczajowych, często związanych z tematyką naukową, licznych felietonów popularnonaukowych i literackich oraz powieści fantastycznonaukowych.
 Bruno Winawer (1930) | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 kwietnia 1944 |
| Narodowość | |
| Język |
polski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
Życiorys
Uczęszczał do szkoły realnej Wojciech Górskiego[1], a od 1901 roku studiował na Wydziale Budowy Maszyn Instytutu Politechnicznego im. cara Mikołaja II w Warszawie[2]. Podczas rewolucji 1905 związany z SDKPiL, autor polskiej Marsylianki robotniczej[3] oraz tomiku Konstytucja z nahajką. Piosenki na dziś i jutro (wraz z Tadeuszem Radwańskim). Od 1906 roku studiował fizykę na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu. W 1909 roku obronił doktorat. Był asystentem laureata nagrody Nobla Pietera Zeemana na Uniwersytecie Amsterdamskim, a następnie po krótkim pobycie w kraju pracował aż do wybuchu I wojny światowej w Instytucie Fizyki w Akademii für Sozial- und Handelswissenschaften we Frankurcie nad Menem (obecnie Uniwersytet im. J.W. Goethego). W 1911 roku pracował jako nauczyciel matematyki i fizyki w Szkole Wawelberga i Rotwanda. Wykładał fizykę na Wydziale Przyrodniczym oraz algebrę i geometrię w ramach Kursów Wieczornych dla Techników, a także matematykę w ramach Wyższych Kursów Technicznych na Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie[4]. W latach 1917–1920 pracował naukowo na Politechnice Warszawskiej[5].
Po wybuchu II wojny światowej przebywał najpierw we Lwowie, 17 września 1940 wstąpił do Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy[6]. Po zajęciu Lwowa przez hitlerowskie Niemcy w 1941 trafił do getta warszawskiego. W 1942 przedostał się na aryjską stronę, gdzie ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Aresztowany na skutek denuncjacji, został wywieziony do obozu zagłady w Treblince, skąd udało mu się jednak wydostać[5]. Zmarł w szpitalu w Opolu Lubelskim.
Twórczość
- Księga Hjoba: komedja nudna w 3 aktach (1921, komedia)
- Roztwór Pytla (1922, komedia)
- R. H. Inżynier (1922, komedia)
- Doktor Przybram (1924, powieść fantastycznonaukowa)
- Jeszcze o Einsteinie: teorja względności z lotu ptaka (1924)
- Lepsze czasy (1925, zbiór felietonów)
- Boczna antena. Ostatnie biuletyny z frontów wieczystych (1926, zbiór felietonów)
- Dług honorowy (1929, powieść fantastycznonaukowa)
- Literaturę trzeba przewietrzyć (1935, zbiór felietonów)
- Ziemia w malignie (1937, zbiór felietonów)
- Ślepa latarka (1922, powieść)
- Notatnik Szymona van Geldern (1907)
- Niziny
- Losy Europy
- Rokowania pokojowe
- Rycerz z łabędziem
- Tematy i warjacje (1921)
- Trzysta miljonów koni (1930)
- Turnieje maszyn (1930)
- Znajomek z Fiesole (1925, komedia)
- Bohater mechaniczny
Upamiętnienie
- W latach 80. istniał Konkurs im. Bruno Winawera[7].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
