Szkoła Inżynierska im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szkoła Inżynierska im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda[1] – szkoła mechaniczno-techniczna, ufundowana w 1895 w Warszawie przez finansistów Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda[2].
 Kompleks budynków Szkoły Wawelberga i Rotwanda przy ul. Mokotowskiej (1897) | |
| Data założenia |
1895 |
|---|---|
| Data likwidacji |
1951 |
| Typ |
techniczna |
| Państwo | |
Działała w latach 1895–1951, początkowo jako szkoła średnia, później inżynierska, a w końcowym okresie równolegle z Politechniką Warszawską, do której została włączona w 1951 roku.
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
W 1891 Hipolit Wawelberg i Stanisław Rotwand, chcąc uczcić pamięć Henryka Wawelberga (odpowiednio: ojca i teścia), ofiarowali 100 tys. rubli na cel dobroczynny[3]. W 1892 ta kwota została złożona w Banku Handlowym w Warszawie z przeznaczeniem na budowę średniej szkoły technicznej[3].
Pierwszym dyrektorem był profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu Maurycy Mitte, którego nazwisko znalazło się w nazwie szkoły[1]. Nauka trwała 4 lata[1]. Do 1905 językiem wykładowym był rosyjski, a od 1906 – język polski[1].
Od 1906 szkoła miała nieoficjalnie charakter politechniki. W 1919 została przekazana przez fundatorów państwu[1]. W 1929 warunkiem przyjęcia do szkoły stało się posiadanie matury i do 1939 miała ona status szkoły wyższej.
Pierwsza siedziba szkoły mieściła się przy ulicy Jana Pankiewicza[1]. W 1897 placówkę przeniesiono do nowego kompleksu budynków przy ul. Mokotowskiej 4/6. Około 1933−1934 przy ul. św. A. Boboli 14 na Mokotowie wzniesiono nowy zespół budynków szkoły składający się z pięciokondygnacyjnego gmachu dydaktycznego zwróconego frontem do ulicy Narbutta i dwukondygnacyjnej hali warsztatowej (obecnie Gmach Stary Technologiczny Politechniki Warszawskiej przy ul. Narbutta 86)[4].
W latach 1940–1944 za zgodą niemieckich okupantów w gmachu Szkoły działały średnie szkoły techniczne, m.in. Zawodowa Szkoła Techniczna[5]. 11 kwietnia 1943 drużyna „CR–500” Szarych Szeregów, w ramach akcji przeciwko działalności warszawskiego Urzędu Pracy (Arbeitsamtu), z powodu zagrożenia wywiezieniem na roboty do III Rzeszy zniszczyła znajdujące się w budynku szkoły spisy jej słuchaczy[6].
Kompleks budynków przy ul. Mokotowskiej został całkowicie zniszczony w czasie powstania warszawskiego w sierpniu 1944. Główny budynek kompleksu został odbudowany w zmienionej formie w 1949, co upamiętnia tablica z piaskowca umieszczona przy wejściu. Tylko lekko uszkodzony został natomiast budynek dydaktyczny przy ul. św. Andrzeja Boboli[7].
Szkoła wznowiła działalność 18 września 1945 w zachowanym budynku przy ul. Boboli[8]. W hali maszyn zamieszkało 50 studentów[9]. W 1947 absolwentom szkoły przyznano stopień inżyniera[1].
Pomimo sprzeciwu władz uczelni, w 1951 nastąpiło jej połączenie z Politechniką Warszawską[10]. Oficjalnym uzasadnieniem dla połączenia było przejście Politechniki na dwustopniowość kształcenia i to, że jej studia zawodowe nie różniły się od studiów Szkoły Wawelberga i Rotwanda[11].
Nazwy
- od 1895 – Średnia Szkoła Mechaniczno-Techniczna M. Mittego
- do 1919 – Szkoła Mechaniczno-Techniczna H. Wawelberga i S. Rotwanda
- 1919–1929 – Państwowa Szkoła Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda
- 1929–1939 – Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda
- 1940–1944 – Państwowa Szkoła Budowy Maszyn i Państwowa Szkoła Elektryczna (dwuletnie średnie szkoły techniczne)[12]
- 1945–1951 – Szkoła Inżynierska im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda
Dyrektorzy
Dyrektorami Szkoły Technicznej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda a potem Państwowej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki) byli kolejno inżynierowie: Maurycy Mitte (1895-1900), Antoni Kozierowski (1900−1901), Paweł Sosnowski (1901−1902), Siemion Grygoriew (1902−1905), Emil Świda (1906), Stefan Kossuth (1906−1916), Ignacy Radziszewski (1916−1919) Leon Buszkowski (1919−1920), Stanisław Zakrzewski (1920−1940), Adam Bedyński (1940-1944)[13][14].
Absolwenci
Szkołę ukończyło ok. 4 tysięcy osób[1].
Upamiętnienie
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.