Bonawentura Klembowski

Bonawentura Klembowski (ur. 1795 w okolicach Krzemieńca, zm. 1878 lub 1888^[a] w Krzemieńcu^[3]) – polski malarz, znany jako autor portretów.

Bonawentura Klembowski

Data i miejsce urodzenia	1795 okolice Krzemieńca
Data i miejsce śmierci	1878 lub 1888 Krzemieniec
Zawód, zajęcie	portrecista

Olej na płótnie przedstawiający Salomeę Bécu (ok. 1820). Poeta Juliusz Słowacki, jej syn z pierwszego małżeństwa, w liście do matki napisanym w Genewie 3 stycznia 1834 zwrócił się do niej: „Moja najdroższa, obiecujesz mi przysłać jaką pamiątkę, pozwól, że ci powiem, co by mi największą rozkosz sprawiło. Otóż każ komu zrobić miniaturę z portretu, który niegdyś odmalował Klembowski, i przyślij mi ją. Niechaj w smutnych godzinach patrzę na twarz twoją, niech sobie przypominam szczęśliwe lata cichego dzieciństwa”^[1]

Życiorys i twórczość

Syn Franciszka^[3]. W latach 1816–1825 pracował w Liceum Krzemienieckim^[3], najpierw jako pomocnik Józefa Pitschmanna (u którego się sam szkolił), potem jako nauczyciel rysunku. Znane są jego pastelowe portrety Alojzego Felińskiego i panny Pokutyńskiej. Był też uczniem Jana Rustema na Uniwersytecie Wileńskim. Bywał w salonie prowadzonym przez Salomeę Bécu (matkę Juliusza Słowackiego) – namalował portrety zarówno jej, jak i jej pasierbicy Hersylii (córki Augusta Bécu)^[4]. W 1829 jako stypendysta rządowy^[5] uczęszczał w Paryżu do pracowni Antoine-Jeana Grosa^[6]. W 1831 kontynuował naukę w Rzymie^[5].

Olej na płótnie przedstawiający profesora Liceum Krzemienieckiego Willibalda Bessera (lata 30. XIX wieku)

W 1833^[2] lub 1834^[7] objął stanowisko nauczyciela rysunków w Uniwersytecie św. Włodzimierza w Kijowie. W latach 1839–1844 pracował w Uniwersytecie Charkowskim. Następnie, po uzyskaniu prawa do emerytury, zamieszkał w Krzemieńcu^[2].

Był portrecistą, malował m.in.: Jana Śniadeckiego, Wacława Pelikana, Georga Bradkego(inne języki) i Józefa Antoniego Beaupréego^[2][3].

Uwagi

1. Rok 1888 podają m.in.: J. Derwojed, Klembowski Bonawentura (1795–1888), w: PSB, t. XII, Wrocław–Warszawa–Kraków 1966–1967, s. 586–587; J. Derwojed, Klembowski Bonawentura w: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.), Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1986, s. 9–10. Natomiast według relacji Edmunda Liwskiego malarz zmarł w 1878^[2].

Przypisy

1. Agnieszka Kołodyńska: Portrety rodziny Słowackich powróciły do Ossolineum. wroclaw.pl, 2015-01-12. [dostęp 2021-01-02].
2. Kijas, Artur. (1997). Uczeni wileńscy na Uniwersytecie Charkowskim w pierwszej połowie XIX wieku, „Biuletyn Historii Wychowania”, 5–6, s. 42–43.
3. J. Derwojed, Klembowski Bonawentura w: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.), Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1986, s. 9.
4. „Znad Wilii”, nr 1 (33), Wilno 2008, s. 20.
5. J. Derwojed, Klembowski Bonawentura (1795–1888), w: PSB, t. XII, Wrocław–Warszawa–Kraków 1966–1967, s. 586.
6. JerzyJ. Malinowski JerzyJ., Malarstwo polskie XIX wieku, Warszawa: Wyd. DiG, 2003, ISBN 83-7181-290-6, OCLC 54704215. Brak numerów stron w książce
7. Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga, tom 7, s. 275.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 306427084
• PLWABN: 9810576531405606