Loading AI tools
samolot Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boeing 747-8 − szerokokadłubowy samolot dalekiego zasięgu, produkowany przez Boeing Company. Jego nazwa pochodzi od Boeinga 747, który jest jego poprzednikiem i pierwowzorem; a także od Boeinga 787, z którym ten samolot dzieli część nowoczesnej techniki.
 Pierwszy lot Boeinga 747-8 Freighter | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
8 lutego 2010 (747-8F) |
| Lata produkcji |
od 2010 |
| Liczba egz. |
125 (28 lutego 2017) |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Ciąg |
296 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
68,5 m |
| Średnica wirnika |
2,67 m |
| Długość |
76,3 m |
| Szerokość kadłuba |
6,1 m |
| Wysokość |
19,4 m |
| Masa | |
| Własna |
211 700 kg |
| Startowa |
max. 442 250 kg |
| Zapas paliwa |
242 470 l (747-8I), |
| Osiągi | |
| Prędkość przelotowa |
0,855 Ma (747-8I), |
| Pułap |
13 100 m |
| Zasięg |
14 815 km (747-8), |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 362 (3 klasy) 524 (2 klasy) 605 (Max.) | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| 161,5 m³ (747-8I), 857,7 m³ (747-8F) | |
Samolot jest produkowany w wersji pasażerskiej (747-8I) i towarowej (747-8F). W porównaniu do poprzednika modelu 747-400, w wersji pasażerskiej, został przedłużony o 4,1 metra w części dwupoziomowej i 1,5 metra w części jednopoziomowej. Tym samym (dane na rok 2012) jest najdłuższym samolotem pasażerskim. Pasażerska wersja tego samolotu zabiera od 362 pasażerów w 3-klasowej konfiguracji (wersja dla Lufthansy[1]) do 581 w konfiguracji 1-klasowej. Według producenta dzięki zastosowaniu materiałów kompozytowych do jego budowy, masa w przeliczeniu na pasażera jest mniejsza od konkurencyjnego Airbusa A380 o 10%, a zużycie paliwa w przeliczeniu na pasażera jest niższe o 11% od swojego największego rywala. Silniki firmy General Electric model GEnx-2B67 mają zmniejszoną o 16% emisję CO2 i są cichsze o 30% w porównaniu do poprzednich modeli. Wszystko to powoduje zmniejszenie kosztów operacyjnych o 30%[1]).
Wersja towarowa zabiera na pokład ładunek o wadze do 140 000 kg na odległość do 8130 km. Jest najbardziej ekonomicznym samolotem towarowym na świecie, z kosztem 1 tony ładunku na 1 milę niższym o 16% od modelu 747-400F i 23% niższym niż Airbus A380F.
.jpg)
Prezentacja pasażerskiego 747-8 odbyła się 14 lutego 2011 roku w fabryce Boeinga. Samolot otrzymał czerwono-pomarańczowo-białą kolorystykę, nawiązującą do najważniejszych klientów firmy, u których te barwy oznaczają szczęście[2].
Wersja pasażerska (Intercontinental) w dniu 20 marca 2011 roku oficjalnie po raz pierwszy wzbiła się w powietrze z lotniska w Everett o godzinie 22:00 czasu polskiego (około godziny 16:00 czasu tamtejszego – UTC-05:00). Lot trwał 4 h i 25 min a za sterami maszyny siedzieli piloci Mark Feuerstein i kapitan Paul Sterner. W trakcie swojego pierwszego lotu, samolot osiągnął wysokość przelotową 5791 m i maksymalną prędkość około 463 km/h. Sprawdzono podstawowe własności pilotażowe oraz działanie najważniejszych systemów. Dziewiczy lot był pierwszym lotem, zaliczającym się do programu prób w powietrzu, obejmującego 600 h w locie[3].
Pierwszy lot wersji transportowej odbył się 8 lutego 2010 roku na lotnisku testowym firmy Boeing.
W 2016 roku tempo produkcji 747-8 ograniczono do 0,5 samolotu miesięcznie, co pozwoli utrzymać linię montażową do 2021 roku[4]. W 2017 roku Boeing dysponował siedmioma samolotami zakonserwowanymi na pustyni Mojave, które nie zostały dostarczone, w tym dwoma towarowymi 747-8F dla Nippon Cargo Airlines (anulowane zamówienie), dwoma pasażerskimi 747-8i dla Transaero (linie zbankrutowały w 2015, w 2017 samoloty kupiły siły powietrzne USA), jednym 747-8i dla Arik Air (zamienione na 787-9)[5], jednym 747-8i wyprodukowanym dla Abu Dhabi Amiri Flight[6] oraz 20. egzemplarzem dla Lufthansy, który zamieniono na samolot testowy[7]. W lipcu 2017 do Korean Air przekazano ostatni wyprodukowany pasażerski 747-8[8], kończąc produkcję pasażerskich Jumbo Jetów trwającą 47 lat.
| Pierwsze zamówienie | Linia lotnicza | 747-8I | 747-8F | Pierwsza dostawa | Dost |
|---|---|---|---|---|---|
| 15 listopada 2005 | Cargolux | 14 | 12 października 2011 | 14 | |
| 15 listopada 2005 | Nippon Cargo Airlines | 8 | 25 lipca 2012 | 8 | |
| 30 maja 2006 | Boeing Business Jet1 | 8 | 28 lutego 2012 | 8 | |
| 11 września 2006 | Atlas Air | 10 | 2 listopada 2011 | 10 | |
| 30 listopada 2006 | AirBridgeCargo Airlines (Volga-Dnepr UK Ltd) |
10 | 26 stycznia 2012 | 5 | |
| 6 grudnia 2006 | Lufthansa | 19[9] | 25 kwietnia 2012 | 19 | |
| 28 grudnia 2006 | Korean Air Cargo | 7 | 6 lutego 2012 | 7 | |
| 8 listopada 2007 | Cathay Pacific | 14 | 31 października 2011 | 14 | |
| 7 grudnia 2009 | Korean Air | 10 | 25 sierpnia 2015 | 10 | |
| 6 września 2012 | Air China | 7 | 27 września 2014 | 7 | |
| 27 listopada 2012 | Saudia Cargo | 2 | 23 marca 2013 | 2 | |
| 9 lipca 2013 | Silk Way Airlines | 5 | 22 sierpnia 2014 | 5 | |
| 10 października 2014 | AirBridgeCargo Airlines | 7 | 10 października 2014 | 7 | |
| 27 października 2016 | UPS Airlines | 28 | 28 września 2017 | 4 | |
| 2 marca 2017 | Nieznany | 1 | 1 | 10 grudnia 2017 | 1 |
| 26 września 2017 | Qatar Airways Cargo | 2 | 26 września 2017 | 2 | |
| 31 sierpnia 2017 | United States Air Force | 2 | 31 października 2017 | 2 | |
| Razem | 47 | 108 | 125 |
1 1 Boeing Business Jets, 2 Qatar Amiri Flight, 1 Abu Dhabi Amiri Flight, 1 Kuwejt, 1 Royal Flight of Oman, 1 Arabia Saudyjska,1 Worldwide Aircraft Holding (Katar)
W 2009 roku, United States Air Force ogłosiły zapotrzebowanie na nowy samolot prezydencki, jako następca wysłużonych modeli 747-2G4B (rok produkcji 1990) o oznaczeniu wojskowym VC-25A. Nowy samolot prezydencki miał wejść do służby w 2017 roku. Początkowo pod uwagę były brane europejski Airbus A380 oraz 747-8.
28 stycznia 2009 Airbus ogłosił, że nie będzie ubiegał się o kontrakt z USAF w tej kwestii, więc Boeing został jako jedyny chętny. Amerykański producent proponował zmodyfikowane modele 747-8 Intercontinental lub 787 Dreamliner[12]. 29 stycznia 2015 roku USAF poinformowały o wyborze Boeinga 747-8 Intercontinental na następcę VC-25A[13]. W styczniu 2016 podpisano pierwszą umowę na 26 mln USD na rozpoczęcie badań. W lipcu 2016 Boeingowi zlecono prace projektowe, które mają na celu minimalizację kosztów i opóźnień przy docelowej produkcji o wartości 127,3 mln USD[14]. Samoloty mają osiągnąć gotowość operacyjną w 2023 roku[15].
W grudniu 2016 roku przed objęciem urzędu prezydent Donald Trump zasugerował możliwość anulowania zakupu, wskazując, że koszty nowego Air Force One wymknęły się spod kontroli i mogą sięgnąć 4 mld USD. Na lata 2017-2021 USAF zaplanowały wydanie na program 2,872 mld USD[16][17]. W sierpniu 2017 USAF zawarły z Boeingiem umowę zakupu dwóch istniejących egzemplarzy 747-8. Po przeprowadzeniu głębokich modyfikacji samoloty mają wejść do służby około 2024 roku[18]. Dwa samoloty wyprodukowano w 2015 roku dla upadłych rosyjskich linii Transaero, ich cena katalogowa wynosiła wtedy ok. 370 mln USD za szt.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
