Bielica (gmina)

Bielica (1919 Bielicy^[4]) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w województwie nowogródzkim w Polsce (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy było miasteczko Bielica (1506 mieszk. w 1921 roku^[3])^[5].

Bielica

gmina wiejska
1921–1939[1]
Herb
Państwo	Polska
Województwo	(1919–20: okręg wileński) (1920–21: okręg nowogródzki) 1921[2]–39: nowogródzkie
Powiat	lidzki
Siedziba	Bielica
Populacja (1921) • liczba ludności	10 669[3]
Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad 52
Położenie na mapie Polski w 1939 Bielica
53°39′00,0000″N 25°19′12,0000″E

W okresie międzywojennym gmina Bielica należała do powiatu lidzkiego w woj. nowogródzkim^[3]. 22 stycznia 1926 roku do gminy Bielica przyłączono część obszaru zniesionej gminy Pacowszczyzna^[6]. 11 kwietnia 1929 roku do gminy Bielica przyłączono część obszaru zniesionej gminy Honczary, natomiast części obszaru gminy Bielica włączono do gmin Tarnowo, Żołudek i Orla^[7].

Po wojnie obszar gminy Bielica został odłączony od Polski i włączony do Białoruskiej SRR.

Zobacz też: gmina Bielice.

Przypisy

1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
2. Niektóre źródła (m.in. mapy) podają informacje o przyłączeniu na przełomie lat 1921-22 do Litwy Środkowej powiatów lidzkiego i brasławskiego (np. Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku, 2005; Atlas Historyczny Polski, PKWK, 1967). Rozbieżność ta wynika z różnych interpretacji przeprowadzonych na terenie tych powiatów wyborów do Sejmu Wileńskiego na mocy uchwały Sejmu RP z 16 listopada 1921, która zakończyła walkę polityczną na tych terenach. Adam Mielcarek twierdzi że powiaty lidzki i brasławski faktycznie do Litwy Środkowej nie należały (Adam Janusz Mielcarek, Podziały terytorialno-administracyjne II Rzeczypospolitej w zakresie administracji zespolonej, 2008). W niniejszym artykule oparto się na tej analizie, uwzględniając jednak rozbieżność interpretacji w tymże przypisie.
3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
4. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich z mapą, Eugenjusz Romer, Lwów-Warszawa, 1919
5. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
6. Dz.U. z 1926 r. nr 7, poz. 43
7. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 225