Bahrain Championship 2008
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bahrain Championship – czwarty turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009 i pierwszy, a zarazem jedynym w historii organizowanym w Bahrajnie. Odbył się w dniach 8–15 listopada w hali widowiskowej Bahrain International Exhibition Centre w Manamie.
| ||||
![]() | ||||
Liczba uczestników |
38 | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce |
Bahrain International Exhibition Centre, Manama | |||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break |
147 Marcus Campbell |
W turnieju brało udział 16 najlepszych snookerzystów z oficjalnej listy rankingowej, 16 zwycięzców meczów kwalifikacyjnych oraz sześciu lokalnych zawodników (tzw. "dzikie karty").
Zwycięzcą turnieju został Neil Robertson, który w finale pokonał Matthew Stevensa 9:7. Dla Australijczyka był to trzeci finał imprezy rankingowej w karierze i trzecie zwycięstwo. Natomiast Stevens poniósł szóstą porażkę w siedmiu finałowych występach.
W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.
Nagrody
Zwycięzca: £48 000
II miejsce: £22 500
Półfinalista: £12 000
Ćwierćfinalista: £6 500
Last 16: £4 275
Last 32: £2 750
Last 48: £1 725
Last 64: £1 325
Najwyższy break kwalifikacji: £500
Najwyższy break fazy zasadniczej: £2 000
Maksymalny break w kwalifikacjach: £1 000
Maksymalny break w fazie zasadniczej: £20 000
Pula nagród: £271 000[1]
Wydarzenia związane z turniejem
Podsumowanie
Perspektywa
- Liang Wenbo w czwartym frejmie meczu trzeciej rundy kwalifikacji z Martinem Gouldem wbił pierwszego w swojej karierze breaka maksymalnego. Łącznie w tym meczu Chińczyk wbił cztery breaki stupunktowe (147, 139, 139, 115).
- Ronnie O’Sullivan zrezygnował z występu w Bahrajnie z powodów zdrowotnych[2]. W efekcie tej decyzji, Steve Davis otrzymał walkowera w meczu pierwszej rundy, choć również nie pojawił się w Bahrajnie z powodu występów w Światowej Lidze Snookera i sam oddał walkowera Dominickowi Dale’owi w drugiej rundzie.
- Marcus Campbell w czwartym frejmie meczu rundy „dzikich kart” z Ahmedem Al Khusaibim wbił pierwszego w swojej karierze breaka maksymalnego.
- Robert Milkins w meczu drugiej rundy z Michaelem Holtem przegrywał już 0:4, lecz wygrał kolejne pięć frejmów i awansował do ćwierćfinału.
Konflikt z Premier League
Czterech zawodników: John Higgins, Ding Junhui, Steve Davis oraz Mark Selby w dniach rozgrywania turnieju miało zaplanowane występy w Światowej Lidze Snookera. Główny Promotor Ligi, Barry Hearn wyraził ubolewanie z powodu braku porozumienia z Światową Federacją Snookera, co do daty rozegrania Bahrain Championship. Jednocześnie uznał, że ww. czterej zawodnicy wezmą udział w rozgrywkach ligowych, co tym samym uniemożliwi im występ w Bahrajnie[3].
John Higgins, Mark Selby oraz Ding Junhui potwierdzili swoją nieobecność znacznie wcześniej, wskutek czego Matthew Stevens, Ken Doherty oraz Jamie Cope awansowali do turnieju głównego bez konieczności rozgrywania meczu kwalifikacyjnego. Steve Davis oficjalnie wycofał się z turnieju już po jego rozpoczęciu i zainkasował punkty rankingowe za wygrany walkowerem mecz z Ronnie O’Sullivanem.
Zawodnicy
Zawodnicy rozstawieni
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu, a zarazem aktualny mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej:
Zawodnicy nierozstawieni
Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju UK Championship poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej):
|
|
Runda dzikich kart
8 listopada 2008 roku, sześciu azjatyckich snookerzystów zmierzyło się z sześcioma kwalifikantami zajmującymi najniższe miejsca na oficjalnej liście rankingowej.
Mecz | Wynik | ||
---|---|---|---|
WC1 | ![]() |
1-5 | ![]() |
WC2 | ![]() |
1-5 | ![]() |
WC3 | ![]() |
0-5 | ![]() |
WC4 | ![]() |
0-5 | ![]() |
WC5 | ![]() |
1-5 | ![]() |
WC6 | ![]() |
0-5 | ![]() |
Drabinka turniejowa
Finał
Finał: Do 9 frame’ów Sędzia: Eirian Williams Bahrain International Exhibition Centre, Manama, Bahrajn, 15 listopada 2008. | ||
Matthew Stevens (14)![]() |
7-9 | Neil Robertson (8)![]() |
Sesja popołudniowa: 0-129(129), 13-117(117), 4-108(96), 69-68(68), 1-75(75), 82(51)-22, 75(70)-0 Sesja wieczorna: 56-70(63), 67-47, 115(71)-0, 32-64, 110(110)-5, 73-48, 61-64, 1-96(53), 8-77 | ||
110 | Najwyższy break | 129 |
1 | Breaki stupunktowe | 2 |
4 | Breaki 50-punktowe | 7 |
Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju
Marcus Campbell 147
Stephen Hendry 139, 132, 113, 111, 106
Robert Milkins 137, 114, 102
Neil Robertson 129, 117, 116, 100
Barry Hawkins 123
Joe Perry 123
Stephen Maguire 122
Matthew Stevens 120, 116, 110
Ricky Walden 120
Mark Allen 119, 112, 111, 105
Peter Ebdon 118
Dave Harold 117
Barry Pinches 112, 100
Graeme Dott 110
Michael Holt 105
Mike Dunn 101
Allister Carter 100
Rod Lawler 100
Statystyki turnieju
Podsumowanie
Perspektywa
Statystyki pierwszej rundy
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 7
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 9
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 119 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,44
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki drugiej rundy
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 9
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 5
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 3
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 57 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,13
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3
Statystyki ćwierćfinałów
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
![]() |
Anglia | 2 | 25,00% |
![]() |
Walia | 2 | 25,00% |
![]() |
Szkocja | 2 | 25,00% |
![]() |
Irlandia Północna | 1 | 12,50% |
![]() |
Australia | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 5
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 3
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 28 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,00
- Najwyższe zwycięstwo: 5-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
Statystyki półfinałów
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 20 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 10,00
- Najwyższe zwycięstwo: 6-4
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
Kwalifikacje
Mecze kwalifikacyjne do turnieju Bahrain Championship odbyły się w dniach 27–30 października 2008 roku w Pontin’s Centre, w Prestatyn (Walia). Wyłoniły one 16 zawodników. 10 z kwalifikantów najwyżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zostało rozstawionych do drabinki turniejowej. Pozostałych 6 kwalifikantów najniżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zagrało z 6 lokalnymi zawodnikami w rundzie dzikich kart – zwycięzcy tych spotkań zagrali w pierwszej rundzie pojedynku zasadniczego.
Drabinka kwalifikacji
Breaki stupunktowe kwalifikacji
Liang Wenbo 147, 139, 139, 115
Dominic Dale 137
Atthasit Mahitthi 136
Li Hang 135
Rory McLeod 131, 126
Alan McManus 128
Kuldesh Johal 127
Liu Chuang 124
Jin Long 122
Judd Trump 122, 114, 103
Michael Holt 111
Scott MacKenzie 110
Fergal O’Brien 105, 100
Robert Milkins 105
Vincent Muldoon 101
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.