Autofellatio

Autofellatio – forma masturbacji polegająca na oralnej stymulacji własnego penisa^[1]. Tylko niewielka liczba mężczyzn jest w stanie wykonać fellatio na sobie, ze względu na wymaganą elastyczność^[2].

Ilustracja mężczyzny wykonującego autofellatio

Historia

Egiptolog David Lorton twierdzi, że wiele starożytnych tekstów odnosi się do autofellatio w religii Egiptu, zarówno w sferze bogów, jak i wśród wyznawców wykonujących rytuały religijne^[3][4]. Według niego w Papirusie Bremner-Rhind 28, 20–24, w dokumencie zatytułowanym Księga obalenia Apophisa, znajduje się poemat opowiadający o tym, jak bóg słońca Ra stworzył boga Szu i boginię Tefnut, odbywając akt autofellatio i wypluwając własne nasienie na ziemię^[3]. W starożytnych tekstach egipskich akt ten zwykle wykonywał bóg Atum, a większość tekstów przedstawia jedynie plucie nasieniem lub jedynie masturbację, a nie oba te elementy jednocześnie^[3].

Michel Foucault cytuje Oneirocritica Artemidora, który utożsamia akt „wzięcia [swojego] organu płciowego do [własnych] ust” z jednym z trzech sposobów nawiązania „relacji z samym sobą”. Artemidor uważał, że sny o tym „nienaturalnym” akcie zwiastują śmierć dzieci, utratę jednej z kochanek lub skrajne ubóstwo^[5].

Aspekty fizyczne

Niewielu ludzi dysponuje wystarczającą elastycznością i długością penisa, aby wykonać niezbędne do autofellatio wygięcie ciała do przodu^[2]. Zwiększona elastyczność, osiągnięta dzięki pozycjom wspomaganym przez grawitację oraz ćwiczeniom fizycznym, takim jak gimnastyka czy joga, może ułatwić to zadanie. Amerykańscy biolodzy Craig Bartle i Alfred Charles Kinsey podali, że mniej niż 1% mężczyzn potrafi skutecznie dotknąć oralnie swojego penisa, a jedynie 2 lub 3 mężczyzn na tysiąc potrafi wykonać pełne autofellatio^[6]. Wcześniej nauka behawiorystyczna uważała autofellatio za problem, a nie za odmianę praktyki seksualnej^[7].

Zagrożenia dla zdrowia

Czynniki ryzyka związane są przede wszystkim z nadwyrężeniem mięśni. W publikacji Men’s Health ekspert w dziedzinie seksualności Eric Garrison twierdzi, że naciągnięcia mięśni nie są rzadkością^[8]. Inny ekspert, Cam Fraser, stwierdził w reportażu dla ABC^[9]: „Jedyne, co przychodzi mi na myśl, co potencjalnie mogłoby pójść nie tak, to naciągnięcie mięśnia i ból pleców, jeśli nie jesteś wystarczająco rozciągnięty”. Obaj mężczyźni zauważają, że choroby przenoszone drogą płciową, takie jak opryszczka, mogą zostać przeniesione z ust na penisa i odwrotnie^[8][9]. Ponadto Garrison spotkał się z kilkoma przypadkami, w których mężczyźni przypadkowo się pogryźli^[8].

Odniesienia w kulturze

Groteska przedstawiająca autofellatio pod pomnikiem Konrada von Hochstadena

Autofellatio jest niszą w pornografii^[10][11][12]. Choć w stosunkowo niewielu filmach pornograficznych występuje autofellatio, niektórzy aktorzy pornograficzni znani są właśnie z tej umiejętności (np. Ron Jeremy i jego filmy z lat 70. XX wieku)^[13][14]. Inni aktorzy, m.in. Scott O’Hara, Cole Youngblood, Steve Holmes i Ricky Martinez, również występowali wykonując autofellatio. W częściowo autobiograficznej powieści Briana W. Aldissa z 1970 r. The Hand-Reared Boy autor opisuje grupowe praktyki masturbacji w brytyjskiej szkole z internatem dla chłopców. Pewien chłopiec, mający wyjątkowo dużego penisa, potrafił wykonać autofellatio, co potwierdza narrator Horatio Stubbs^[15].

Komik Bill Hicks rozwinął często cytowany riff na temat fellatio: „Pewnej nocy kobieta krzyknęła: »Próbowałeś kiedyś?« Powiedziałem: »Tak. Prawie złamałem sobie kręgosłup«"^[16]. Kevin Smith później rozwinął podobny temat („Złamał kark, próbując ssać własnego penisa”) w swoim debiutanckim filmie Clerks z 1994 roku. Scenarzysta i reżyser Larry David w swoim filmie Kwaśne winogrona z 1998 roku zastosował autofellatio jako powtarzający się zabieg fabularny, wielokrotnie nawiązując do niego i pokazując w stonowanych ujęciach wykonującego ten akt aktora odgrywającego główną rolę. W skeczu Saturday Night Live z 26. sezonu (2000–2001) Will Ferrell gra postać, która zapisuje się na zajęcia jogi w celu rozwinięcia umiejętności uprawiania seksu oralnego jako części drogi do osiągnięcia Samadhi. W filmie z 2001 roku pt. Straszny film 2 profesor Dwight Hartman (David Cross) wykonuje autofellatio po odrzuceniu oferty Theo (Kathleen Robertson) dotyczącej seksu oralnego.

Sekwencja otwierająca film Shortbus z 2006 roku pokazuje Jamesa (Paul Dawson) uprawiającego seks oralny na taśmie wideo; podobnie jak wszystkie inne treści seksualne w tym filmie, scena ta nie była symulowana^[17].

W 1993 roku amerykańska artystka feministyczna Kiki Smith stworzyła woskową rzeźbę naturalnej wielkości zatytułowaną „Matka/Dziecko”, na której znajdował się wizerunek mężczyzny wykonującego autofellatio^[18][19].

W 2017 roku koncepcję autofellatio wykorzystał były dyrektor ds. komunikacji Białego Domu, Anthony Scaramucci, wobec innych wysokich rangą urzędników Białego Domu w administracji Donalda Trumpa : „Nie jestem Steve’em Bannonem, nie próbuję ssać własnego kutasa”.