Loading AI tools
polski duchowny katolicki, biskup Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Grzegorz Miziński[1] (ur. 13 lutego 1965 w Opolu Lubelskim) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego, biskup pomocniczy lubelski od 2004, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 2014–2024.
| Biskup tytularny Tarasy in Numidia | ||
.jpg) Artur Miziński (2019) | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1965 | |
| Biskup pomocniczy lubelski | ||
| Okres sprawowania |
od 2004 | |
| Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski | ||
| Okres sprawowania |
2014–2024 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Diakonat |
31 maja 1988 | |
| Prezbiterat |
23 marca 1989 | |
| Nominacja biskupia |
3 maja 2004 | |
| Sakra biskupia |
30 maja 2004 | |
| Data konsekracji |
30 maja 2004 |
|---|---|
| Miejscowość |
Lublin |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Urodził się 13 lutego 1965 w Opolu Lubelskim. Jedna z jego dwóch sióstr została zakonnicą w Zgromadzeniu Sióstr Rodziny Betańskiej. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Kraśniku Fabrycznym, które ukończył w 1983. W latach 1983–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. W 1988 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał magisterium z teologii. 31 maja 1988 otrzymał w katedrze lubelskiej święcenia diakonatu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 23 marca 1989 w katedrze w Lublinie biskup diecezjalny lubelski Bolesław Pylak[1]. Inkardynowany został do diecezji lubelskiej[2]. W latach 1992–1994 odbył studia w zakresie prawa kanonicznego w Ateneum św. Krzyża w Rzymie, które ukończył ze stopniem licencjata w zakresie prawa kanonicznego[1][3]. Studia kontynuował na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, gdzie w 1996 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Ruolo preminente dell Ordinario nel processo penale canonico secondo la normativa del Codice di Diritto Canonico del 1983. Od 1996 do 1999 studiował w Studium Rotalnym przy Trybunale Roty Rzymskiej. Studia ukończył zdanym egzaminem i uzyskaniem tytułu adwokata Roty Rzymskiej[1]. W 2012 na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II na podstawie rozprawy Status prawny adwokata w Kościele łacińskim uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego[4].
W latach 1989–1991 pracował jako wikariusz w parafii św. Józefa w Tomaszowie Lubelskim, a w latach 1991–1992 w parafii św. Maksymiliana w Lublinie. W 1999 został adwokatem stałym przy Sądzie Metropolitalnym w Lublinie. W latach 2000–2004 sprawował urząd kanclerza Kurii Metropolitalnej w Lublinie[1]. Został też członkiem rady kapłańskiej[5]. W 2000 został kanonikiem gremialnym Kapituły Archikatedralnej w Lublinie[1].
W 1999 został pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Katedrze Kościelnego Prawa Procesowego na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Początkowo zajmował stanowisko asystenta, w 2001 objął stanowisko adiunkta[1], w latach 2012–2015 pełnił funkcję kierownika Katedry Kościelnego Prawa Karnego[6], w 2021 został członkiem Rady Naukowej Centrum Socjologicznych Badań nad Gospodarką i Internetem[7]. W 2003 wszedł w skład Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 2005 został członkiem zwyczajnym Stowarzyszenia Kanonistów Polskich, a w 2008 Komisji XIV Prawniczej Oddziału PAN w Lublinie[1]. W 2012 został członkiem rady naukowej czasopisma „Kościół i Prawo”[8].
3 maja 2004 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej ze stolicą tytularną Tarasa in Numidia[2][5]. Święcenia biskupie otrzymał 30 maja 2004 w archikatedrze lubelskiej[3]. Udzielił mu ich arcybiskup metropolita lubelski Józef Życiński, któremu towarzyszyli Bolesław Pylak, emerytowany arcybiskup metropolita lubelski, i Andrzej Dzięga, biskup diecezjalny sandomierski[3][9]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Misericordia Tua confisus sum” (Zaufałem miłosierdziu Twemu)[10]. W archidiecezji objął urząd wikariusza generalnego[8]. W 2014 w związku z objęciem urzędu sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski został zwolniony na czas pełnienia tej funkcji z obowiązku rezydencji na terenie archidiecezji lubelskiej i wykonywania zadań biskupa pomocniczego tej diecezji[11],
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w latach 2005–2014 był delegatem ds. Duszpasterstwa Prawników, w latach 2006–2014 należał do Rady Prawnej, a w latach 2010–2014 do Rady ds. Środków Społecznego Przekazu[6]. W 2014 został sekretarzem generalnym Konferencji[12], w 2019 uzyskał reelekcję[13], w 2024 zakończył sprawowanie urzędu[14]. Z racji sprawowanego urzędu objął członkostwo w Radzie Stałej[15], został również dołączony do Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i Episkopatu oraz Zespołu ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce w 2016 roku[16]. W 2014 wszedł w skład Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni, w tym samym roku został przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce w 2016 roku, a także członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Organizacyjnego Obchodów 1050. Rocznicy Chrztu Polski w 2016 roku[6]. W 2018 objął funkcję przewodniczącego Kościelnej Komisji Konkordatowej[17]. W 2014 został członkiem Rady Nadzorczej Fundacji „Opoka”[6], w 2020 wiceprzewodniczącym Rady Fundacji Świętego Józefa[7], a w 2022 Rady Fundacji Radość Miłości[18].
W 2019 został honorowym przewodniczącym Kapituły Nagrody im. ks. bp. Romana Andrzejewskiego[19].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
