Arkadiusz Protasiuk
polski pilot wojskowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arkadiusz Protasiuk (ur. 13 listopada 1974 w Siedlcach, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski pilot klasy mistrzowskiej, kapitan pilot Wojska Polskiego pośmiertnie awansowany do stopnia majora, politolog, dowódca załogi samolotu Tu-154M nr boczny 101, który uległ katastrofie w Smoleńsku.
 kapitan pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1997–2010 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
pilot, dowódca klucza, nawigator, oficer sekcji, dowódca załogi statku powietrznego |
| Odznaczenia | |
    | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się w Siedlcach[1]. Jako dziecko wraz z rodziną przeprowadził się z Ząbkowic do Olkusza[2], gdzie współpracował z Wodnym Ochotniczym Pogotowiem Ratunkowym (WOPR)[3].
W 1993 został absolwentem Ogólnokształcącego Liceum Lotniczego w Dęblinie[1]. Ukończył z wyróżnieniem[4] Wyższą Szkołę Oficerską Sił Powietrznych w Dęblinie[5] tzw. Szkołę Orląt. 28 czerwca 1997r. został promowany na pierwszy stopień oficerski podporucznika[6]. Od tego samego roku pełnił służbę w 36 Specjalnym Pułku Lotnictwa Transportowego[5], od 2008 dowódca załogi Tu-154M[7]. Był pilotem klasy mistrzowskiej[8], posiadał pierwszą klasę pilota wojskowego, uprawnienia do wykonywania lotów w dzień i w nocy według procedur IFR przy warunkach IMC w charakterze dowódcy załogi na samolotach Tu-154M i Jak-40[9], a także uprawnienia pilota doświadczalnego III klasy samolotu Tu-154M[10]. W 2005 odbył w certyfikowanym ośrodku szkoleniowym Polskich Linii Lotniczych LOT kurs teoretyczny na licencję liniową ATPL(A), przygotowujący do odbywania lotów międzynarodowych[11]. W 2009 przeszedł specjalistyczne szkolenie w procedurach precyzyjnego i nieprecyzyjnego podejścia na Embraerach 175 organizowane przez Swiss AviationTraining Ltd. z Zurychu. Treningi związane były z niezrealizowanym ostatecznie projektem zakupu samolotów do przewozu VIP-ów[12]. Jego ogólny nalot wynosił 3531 godzin, na samolocie Tu-154M 2907 godzin, w tym 445 godzin na stanowisku dowódcy[13].
Był absolwentem politologii na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego z 1999. W 2003 ukończył studia podyplomowe na Wydziale Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej w zakresie integracji europejskiej i bezpieczeństwa narodowego[5][14].
12 sierpnia 2008 był drugim pilotem lotu z prezydentem Lechem Kaczyńskim udającym się do Gruzji, w trakcie którego piloci odmówili zmiany miejsca lądowania z Gandży, w Azerbejdżanie, na Tbilisi[15][16][17]. Na początku 2010 brał udział w akcji pomocy humanitarnej dla ofiar trzęsienia ziemi na Haiti[18]. Wracając z Haiti 24 stycznia 2010, wylądował nocą na warszawskim lotnisku wojskowym Okęcie samolotem Tu-154M nr 101 z uszkodzonym blokiem sterowania[19]. 4 lutego 2010 wraz z pozostałymi członkami personelu 36 SPLT za udział w akcji humanitarnej został wyróżniony przez dowódcę Sił Powietrznych RP gen. broni pil. Andrzeja Błasika[18].
W kwietniu 2010 był w załodze dwóch lotów z Warszawy do Smoleńska w Rosji na uroczystości obchodów 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. 7 kwietnia 2010 w czasie lotu do Smoleńska z premierem Donaldem Tuskiem pełnił funkcję drugiego pilota[20] (pierwszym pilotem był ppłk pil. Bartosz Stroiński)[21]. Podczas drugiego z lotów 10 kwietnia 2010 zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku[5][22]. W czasie lotu pełnił funkcję dowódcy załogi samolotu[1], choć według wstępnych planów dowódcą załogi miał być podpułkownik Bartosz Stroiński – pilot, który był dowódcą załogi podczas lotu z 7 kwietnia[23]. Według raportu końcowego Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP), badającej przyczyny katastrofy, w dniu 10 kwietnia 2010 nie miał ważnych dopuszczeń do wykonywania lądowań jako dowódca samolotu Tu-154M w systemach ILS, NDB, VOR DME, PAR i RSL, a także nie miał ważnych uprawnień do wykonywania lotów w charakterze dowódcy samolotów Tu-154M i Jak-40[24]. 24 kwietnia 2010 został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu komunalnym pod Grodziskiem Mazowieckim[25], w miejscowości Szczęsne[26]. W trakcie uroczystości pogrzebowych, w których uczestniczył m.in. gen. broni pil. Lech Majewski, reprezentujący Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Kompania Reprezentacyjna Sił Powietrznych oddała salwę honorową, a nad cmentarzem przeleciały trzy samoloty wojskowe z Zespołu Akrobacyjnego „Orlik”[27].
Pośmiertnie, decyzją ministra obrony narodowej Bogdana Klicha z 13 kwietnia 2010, został awansowany do stopnia majora[28].
Życie prywatne
Był mężem Magdaleny, mieli dwoje dzieci: syna Mikołaja i córkę Marię[1]. Posługiwał się językami rosyjskim i angielskim[29][30][31][32][33].
Upamiętnienie
.jpg)
9 września 2011 w Olkuszu odsłonięto pomnik poświęcony dwóm pilotom związanym z miastem, którzy zginęli w katastrofach lotniczych: płk. Zdzisławowi Cieślikowi i mjr. Arkadiuszowi Protasiukowi[34].
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2010, pośmiertnie[35]
- Brązowy Krzyż Zasługi – 2007, „za zasługi w działalności na rzecz Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego”[36]
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 2005[1]
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.