Antoni Meyer
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Meyer (ur. 15 lutego 1870 w Husiatynie, zm. 25 grudnia 1939 w KL Sachsenhausen) – profesor Akademii Górniczej, doktor praw, inżynier górnictwa, emerytowany prezes Wyższego Urzędu Górniczego w Krakowie, wykładający na AG prawoznawstwo ogólne i prawo górnicze.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
cmentarz Rakowicki w Krakowie |
| Zawód, zajęcie |
inżynier górnik, prawnik |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy |
profesor |
| Odznaczenia | |
 | |
Studiował w Akademii Górniczej w Leoben oraz na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1896 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego, w 1897 stopień naukowy doktora praw.
Od 1928 prowadził wykłady zlecone z prawa górniczego, prawoznawstwa ogólnego i prawa fabrycznego na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej. W 1932 objął stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Prawoznawstwa na Wydziale Górniczym AG.
Aresztowany przez Gestapo 6 listopada 1939 podczas Sonderaktion Krakau. Osadzony najpierw w więzieniu Montelupich, następnie przeniesiony wraz z innymi aresztowanymi polskimi uczonymi do koszar 20. pułku piechoty na ul. Mazowieckiej (obecnie koszary 16 batalionu powietrznodesantowego przy ul. Wrocławskiej). 27 listopada 1939 przewieziony został przez Wrocław i Berlin do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Był pierwszą ofiarą śmiertelną akcji.
Urna z jego prochami została przewieziona do Krakowa we wrześniu 1940 roku i pogrzebana na cmentarzu Rakowickim (kwatera M, rząd płn.).
2 maja 1923 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
