Anthracotheriidae – wymarła rodzina ssaków z rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla) spokrewnionych z dzisiejszymi hipopotamowatymi.
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Zamknij
Najstarszy rodzaj, Elomeryx, pojawił się w środkowym Eocenie w Azji. Rodzina rozwinęła się w Eurazji i Afryce, w oligocenie kilka gatunków pojawiło się w Ameryce Północnej, podczas gdy w Europie i Afryce wymarły one już w miocenie, prawdopodobnie na skutek zmian klimatu albo też konkurencji z właściwymi hipooptamowatymi. Najmłodszy rodzaj, Merycopotamus, istniał w Azji do późnego pliocenu.
Stworzenia te przypominały chude hipopotamy z proporcjonalnie małą, wąską głową. Posiadały czteropalczaste lub pięciopalczaste szerokie stopy przystosowane do poruszania się po błocie. Dysponowały pełnym zestawem zębów. Niektóre gatunki rozwinęły przystosowania do grzebania w mule w poszukiwaniu korzeni czy roślin wodnych[2].
Nowoczesne badania obejmujące sekwencjonowanie DNA sugerują, że ci bliscy krewni hipopotamów[3], są niedaleko spokrewnieni także z waleniami[4][5], aczkolwiek pierwsi przedstawiciele Anthracotheriidae pojawili się w zapisie kopalnym w znacznie później, niż prawalenie przerzuciły się na wodny tryb życia.
Do rodziny Anthracotheriidae należały następujące podrodziny i rodzaje[6][7][8]:
- Anthracotheriinae Leidy, 1869
- Anthracotherium G. Cuvier, 1822
- Heptacodon Marsh, 1894
- Nabotherium Sileem, Sallam, Hewaidy, E.R. Miller & Gunnell, 2016
- Paenanthracotherium Scherler, Lihoreau & Becker, 2018
- Prominatherium Teller, 1884
- Bothriodontinae[uwaga 1] Scott, 1940[9]
- Aepinacodon Troxell, 1921
- Afromeryx Pickford, 1991
- Arretotherium Douglass, 1901
- Bakalovia Nikolov & Heißig, 1985
- Bothriodon Aymard, 1845
- Bothriogenys Schmidt, 1913
- Brachyodus Depéret, 1895
- Elomeryx Marsh, 1894
- Gonotelma Pilgrim, 1908
- Hemimeryx Lydekker, 1878
- Jaggermeryx E.R. Miller, Gunnell, Gawad, Hamdan, El-Barkooky, Clementz & Hassan, 2014
- Kukusepasutanka Macdonald, 1956
- Libycosaurus Bonarelli, 1947
- Merycopotamus Falconer & Cautley, 1845
- Parabrachyodus Forster Cooper, 1915
- Qatraniodon Ducrocq, 1997
- Sivameryx Lydekker, 1878
- Telmatodon Pilgrim, 1907
- Ulausuodon Hu, 1963
- Microbunodontinae[uwaga 2] Lihoreau & Ducrocq, 2007[10]
- Anthracokeryx Pilgrim & Cotter, 1916
- Choeromeryx Pomel, 1848
- Geniokeryx Ducrocq, 2020
- Morotochoerinae[uwaga 3] Pickford, 2011[11]
- Epirigenys Lihoreau, Boisserie, Manthi & Ducrocq, 2015
- Kulutherium Pickford, 2007
- Morotochoerus Pickford, 1998
Opisano również rodzaje nie przypisane do żadnej z podrodzin[8]:
- Anthracochoerus Dal Piaz, 1930
- Anthracodon Prasad, 1970
- Anthracohyus Pilgrim & Cotter, 1916
- Anthracothema Pilgrim, 1928
- Atopotherium Ducrocq, Chaimanee, Suteethorn & Jaeger, 1996
- Bugtitherium Pilgrim, 1908
- Bunobrachyodus Depéret, 1908
- Etruscotherium Pickford, 2021
- Myaingtherium Tsubamoto, Zin Maung Maung Thein, Egi, Nishimura, Thaung Htike & Takai, 2011
- Probrachyodus Xu & Chiu, 1962
- Siamotherium Suteethorn, Buffetaut, Helmcke-Ingavat, Jaeger & Jongkanjanasoontorn, 1988
Typ nomenklatoryczny: Bothriodon Aymard, 1845.
Typ nomenklatoryczny: Microbunodon Depéret, 1908 (= Choeromeryx Pomel, 1848).
Typ nomenklatoryczny: Morotochoerus Pickford, 1998.
The Marshall Illustrated Encyclopedia of Dinosaurs and Prehistoric Animals. Palmer, D.(editor). London: Marshall Editions, 1999, s. 268. ISBN 1-84028-152-9. Ursing,B.M., U. Arnason. Analyses of mitochondrial genomes strongly support a hippopotamus-whale clade. „Proceedings of the Royal Society”. 265 (1412), s. 2251, 1998. DOI: 10.1098/rspb.1998.0567. W.B. Scott. The mammalian fauna of the White River Oligocene: Part IV. Artiodactyla. „Transactions of the American Philosophical Society”. Nw series. 28 (4), s. 443, 1940. DOI: 10.2307/1005504. (ang.). F. Lihoreau & S. Ducrocq: Anthracotheriidae: systematics and evolution. W: D.R. Prothero & S.E. Foss: The Evolution of Artiodactyls. Baltimore: The Johns Hopkins University Pres, 2007, s. 89–105. ISBN 978-0-8018-8735-2. (ang.). M. Pickford. Morotochoerus from Uganda (17.5 Ma) and Kenyapotamus from Kenya (13-11 Ma): implications for hippopotamid origins. „Estudios Geológicos”. 67 (2), s. 525, 2012. DOI: 10.3989/egeol.40393.205. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne:
