Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Wasylewski (ur. 23 czerwca 1937 w Warszawie) – polski reżyser, scenarzysta i operator filmów dokumentalnych o tematyce muzycznej i społeczno−kulturalnej oraz spektakli Teatru Telewizji, a także popularyzator muzyki jazzowej, fotograf i publicysta, autor książek o jazzie.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 czerwca 1937 |
|---|---|
| Zawód |
reżyser-dokumentalista, scenarzysta, operator |
| Odznaczenia | |
 | |
Kontakt z muzyką miał od najmłodszych lat, gdyż jego ojciec Bolesław Wasylewski grał na fortepianie i skrzypcach. Ojciec poległ w powstaniu warszawskim, gdy Andrzej miał siedem lat.
Po wojnie uczył się w Zakładzie Wychowawczo-Naukowym o.o. Pijarów w Rakowicach pod Krakowem. Uczestniczył w zajęciach i obozach krakowskiej Young Men’s Christian Association (YMCA). Obiekt, w którym mieściła się jej siedziba, po likwidacji przejął Młodzieżowy Dom Kultury (MDK). Dla sekcji muzycznej i dostępnej tam gitary, porzucił prywatne lekcje fortepianu. Był to okres edukacji w II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, którego absolwentami byli uznani i cenieni dziś muzycy jazzowi, m.in. Jerzy „Duduś" Matuszkiewicz i Andrzej Trzaskowski. Tam też nasiąknął muzyką jazzową.
W 1957 pozostawił prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i wyjechał do Łodzi, gdzie rozpoczął Studia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera (PWSFTviT). Jako operator zadebiutował w 1961 roku zdjęciami do szkolnej etiudy fabularnej pt. „Holden”[1] na motywach fragmentów ,,Buszujący w zbożu” J.D. Salingera, w reżyserii Krzysztofa Zanussiego. Film dyplomowy zrealizował w Islandii i w 1967 uzyskał dyplom magistra na Wydziale Operatorskim.
Jako fotograf, publicznie debiutował podczas VIII Ogólnopolskiej Wystawy Fotografiki[2] w warszawskiej Zachęcie w 1959, ale już rok wcześniej czytelnicy ówczesnych kolorowych tygodników „Dookoła Świata” i „Panorama Północy” mogli obejrzeć jego obszerne fotoreportaże m.in. z krakowskiego festiwalu Zaduszki Jazzowe.
W 1968 roku był stażystą we francuskiej agencji Office de Radiodiffusion Télévision Française (ORTF) w Paryżu. W następnych latach zrealizował w Telewizji Kraków kilkanaście spektakli Teatru Telewizji, reżyserował programy poetycko−muzyczne, estradowe i cykliczne m.in. „Krakowskie Studio Jazzowe przedstawia”, oraz prowadzone przez Andrzeja Trzaskowskiego „Spotkania z jazzem” (46 odcinków).
W latach 1975 – 1979 reżyserował filmy dla norweskiego publicznego nadawcy radiowo–telewizyjnego Norsk Rikskringkasting (NRK) oraz w USA, dla Music International LH.
W 1976 roku podjął pracę w charakterze reżysera w Redakcji Muzyki Poważnej i w zespole Studia 2 w oddziale warszawskim Telewizji Polskiej (TVP), gdzie zrealizował ok. 40 filmów dokumentalnych i programów muzycznych, m.in. o festiwalach Jazz Jamboree, Złota Tarka, Jazz nad Odrą. Zajmował się również reżyserią widowisk estradowych w Warszawie, Poznaniu i Opolu.
W roku 1979, filmy Wasylewskiego pokazywane były w National Press Club w Waszyngtonie, w Songwriters Hall of Fame w Nowym Jorku oraz Rutgers University w Newark, przez legendarnego amerykańskiego promotora jazzu Willisa Conovera, a podczas festiwalu Jazz Jamboree'79, w jazzowym klubie Akwarium[3]. Prezentował je również niemieckiej publiczności we Frankfurcie, Mainz i Berlinie, krytyk i producent muzyczny, Joachim E. Berendt. Na jego zaproszenie, w latach 1981 – 1988, Wasylewski reżyserował dla telewizji Südwestfunk Baden-Baden, międzynarodowe, cykliczne „warsztaty jazzowe” i koncerty – New Jazz Meeting.
W latach 1981 – 1993 mieszkał w Paryżu pracując dla telewizji francuskiej Antenne 2 oraz TF1, Point du Jour Production i Micromegas. Był dyrektorem artystycznym agencji Micromegas Production – Promotion Artistique. Współtworzył Festival de piano-jazz polonais w Instytucie Polskim w Paryżu w roku 1991. Powrócił do realizacji programów, widowisk publicystyczno–artystycznych i filmów dokumentalnych, emitowanych za granicą i w TVP, m.in. o sztuce i podróżach. Wiele z nich zrealizował wspólnie ze swoją żoną, scenarzystą i reżyserem, Danutą Wasylewską[4].
Jest twórcą dokumentalnego serialu historycznego Jazzowe dzieje Polski, którego premiera miała miejsce podczas 50. edycji festiwalu Jazz Jamboree (2008), w kinie „Muranów” w Warszawie[5]. W 2018 roku, nakładem Instytutu Pamięci Narodowej ukazała się jego książka pt. „Jazzowe dzieje Polaków. Biografia wielogłosowa”, wzbogacona o cztery płyty DVD z filmami i koncertami jazzowymi[6]. Premiera albumu miała miejsce w Piwnicy pod Baranami podczas 63. Krakowskich Zaduszek Jazzowych[7].
Od 1970 roku jest członkiem Związku Artystów Scen Polskich (ZASP), a od 1973 r. należy do Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
9 lipca 2008 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za upowszechnianie kultury[8].
W 2009 r. Walny Zjazd Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego (PSJ) przyznał mu tytuł Członka Honorowego Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego.
Andrzej Wasylewski pochodzi z wywodzącej się ze Lwowa rodziny wybitnych popularyzatorów historii o tradycjach dziennikarsko–literackich. Żona, Danuta, również pochodzi z lwowskiej rodziny. Jej ojciec Karol Baraniecki był wybitnym rysownikiem karykaturzystą.
Prapradziad po kądzieli Tadeusz „Chochlik” Wasilewski herbu Drzewica (1795 – 1850), był absolwentem Uniwersytetu Lwowskiego, wicemarszałkiem Sejmu Stanowego, autorem rozpraw, m.in. o włościanach w Galicji – „Dzieje ludu wiejskiego w Polszcze.” Prababka Felicja Boberska z domu Wasilewska (1825 – 1889) była publicystką i pedagogiem. Pradziad Juliusz Starkel (1840 – 1918) był pisarzem, publicystą, wydawcą i redaktorem lwowskiego „Dziennika Literackiego”.
Stryj Stanisław Wasylewski (1885–1953), absolwent filologii Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie, uprawiał eseistykę historyczno–literacką, w 1936 roku został laureatem Złotego Wawrzynu Polskiej Akademii Literatury.
Ojciec Bolesław Wasylewski (1907–1944) absolwent filologii Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie, był miłośnikiem i twórcą fotografii, publicystą i wydawcą periodyku „W młodych oczach”. W czasie okupacji prowadził tajne komplety, był redaktorem w konspiracyjnym organie prasowym Delegatury Rządu na Kraj – ”Rzeczpospolita Polska”, oraz ”Kurierze Stołecznym”, będącym dziennikiem powstańczym Stronnictwa Pracy. Matka, Helena Wasylewska–Fierich (1914 – 2003) z zawodu filolog, w czasie Powstania Warszawskiego działała w powstańczej służbie sanitariuszek (opaska powstańcza PCK, nr B3203/VIII), a po wojnie uczyła w krakowskich liceach.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
