Andrzej Garlicki

Andrzej Garlicki (ur. 3 czerwca 1935 w Warszawie, zm. 14 kwietnia 2013 tamże^[1]) – polski historyk^[2], publicysta, profesor i dydaktyk, syn Stanisława i brat Leszka Garlickich.

Andrzej Garlicki

Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1935 Warszawa
Data i miejsce śmierci	14 kwietnia 2013 Warszawa
Zawód, zajęcie	historyk, publicysta

Grób Andrzeja Garlickiego, Aleksandry i Henryka Mierzeckich na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim

Życiorys

Studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1956. Promotorem jego pracy doktorskiej o początkach Legionów był Henryk Jabłoński. Zajmował się historią najnowszą Polski.

W latach 1963–1981 był członkiem kolegium tygodnika „Kultura”^[3], a od 1982 pracował w „Polityce”^[3]. Wchodził również w skład redakcji „Przeglądu Historycznego” (od 1975).

Był profesorem w Instytucie Historycznym UW (do 2000), a następnie Instytutu Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Pełnił funkcję Dziekana Wydziału Historycznego UW w latach 1988–1999.

Należał do Związku Młodzieży Polskiej^[4]. Zasiadał w zarządzie uczelnianym Związku Młodzieży Socjalistycznej na UW^[5]. Był członkiem PZPR, w tym wchodził w skład Komisji Ideologicznej Komitetu Uczelnianego PZPR na UW. Zmarł 14 kwietnia 2013 i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie^[6] (aleja 29, grób 60)^[7].

Odznaczenia i nagrody

• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1987)^[8]
• Nagroda „Miesięcznika Literackiego” (1982) za książkę Od maja do Brześcia (Wyd. Czytelnik)^[9]
• Nagroda im. Ludwika Waryńskiego (1987) za wznowienie książki Przewrót majowy (Czytelnik, 1987)^[10]
• Nagroda im. Ludwika Waryńskiego (1989) za biografię Józef Piłsudski 1867-1935 (Czytelnik, 1988)^[11]

Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL

Był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa w latach 1953–1955 i 1964–1965^[12]. Do współpracy przyznał się w wywiadzie udzielonym Gazecie Wyborczej i stwierdził, że miała charakter incydentalny^[13]. Nosił pseudonim „Pedagog”^[a][13].

Uczniowie

Do grona jego uczniów należą Jerzy Kochanowski, Lidia Mularska-Andziak i Katsuyoshi Watanabe^[2].

Publikacje

• Geneza legionów (1964),
• Powstanie PSL Piast 1913–1914 (1966)
• U źródeł obozu belwederskiego (1978)
• Przewrót majowy (1979)^[3]
• Od maja do Brześcia (1981)
• Od Brześcia do maja (1986)
• Józef Piłsudski 1867–1935. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1988. ISBN 83-07-01715-7. Brak numerów stron w książce
• Stalinizm (1993)
• Bolesław Bierut (1994)
• Z tajnych archiwów (1988)
• Rycerze Okrągłego Stołu (2004)
• Historia Polska i świat 1815-2004 (2005)
• Piękne lata trzydzieste (2008)
• Siedem mitów Drugiej Rzeczypospolitej (2013)

Uwagi

1. List Andrzeja Garlickiego opublikowany w „Polityce” odnoszący się do artykułu^[14] tygodnika „Wprost”: 19 listopada 1953 roku podpisałem zobowiązanie do dobrowolnej współpracy z organami bezpieczeństwa. Otrzymałem pseudonim „Pedagog”. Byłem 19-letnim studentem, przekonanym stalinistą^[15][16].