Alfred Kastler

Alfred Kastler (ur. 3 maja 1902 w Guebwiller, zm. 7 stycznia 1984 w Bandol) – francuski fizyk, laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1966 „za odkrycie i rozwój optycznych metod badania rezonansu Hertza w atomach”^[1].

Alfred Kastler

Państwo działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1902 Guebwiller
Data i miejsce śmierci	7 stycznia 1984 Bandol
profesor
Specjalność: fizyka
Alma Mater	École Normale Supérieure
Uczelnia	Clermont-Ferrand, Bordeaux
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Życiorys

Ukończył École Normale Supérieure w Paryżu w roku 1921. Po zakończeniu studiów uczył fizyki w szkole średniej, a następnie był asystentem w Bordeaux Faculty of Science (1931–1936), wykładowcą w Clermont-Ferrand (1936–1938) i profesorem w Bordeaux (1938–1941). W roku 1941 (lata II wojny światowej) przez pewien czas przebywał w Paryżu, współorganizując nauczanie fizyki w Ecole Normale Superieure, o co prosił go Georges Bruhat^[2]. W roku 1952 wrócił do Paryża i otrzymał stanowisko wykładowcy w Paris Faculty of Sciences^[1].

Wraz z Jeanem Brosselem prowadził badania w dziedzinie fizyki kwantowej i spektroskopii, wyjaśniając interakcje pomiędzy światłem a atomami. Inspiracje czerpał m.in. z książek Arnolda Sommerfelda i publikacji polskiego fizyka, Wojciecha Rubinowicza. W swoich eksperymentach używał techniki nazwanej przez siebie „optycznym pompowaniem”, łączyła ona elementy rezonansu optycznego i magnetycznego. Uzyskał wyniki, które pozwoliły na pełne zrozumienie działania laserów i maserów. Za wkład w rozwój metod optycznych w spektroskopii atomowej otrzymał w roku 1966 Nagrodę Nobla^[1].

Został uhonorowany przyznaniem członkostwa wielu stowarzyszeń naukowych, m.in. w roku 1964 został członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Fizycznego^[1], w roku 1967 – członkiem zagranicznym PAN^[3][4], a w 1978 Królewskiej Holenderskiej Akademii Sztuk i Nauk^[5]. Utrzymywał kontakty z Wojciechem Rubinowiczem^[6].

Od 1986 roku przyznawana jest Nagroda Gentnera-Kastlera^[7].