Loading AI tools
oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Powroźnicki[uwaga 1] (ur. 15 lutego 1878, zm. 1940 w Kijowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
.jpg) mjr Aleksander Powroźnicki (1919) | |
 podpułkownik piechoty | |
| Data urodzenia |
15 lutego 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
3 Morawski Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Urodził się 15 lutego 1878[1] w rodzinie Marcelego. W piechocie C. K. Armia został mianowany kadetem z dniem 1 września 1897[2], następnie awansowany na porucznika z dniem 1 listopada 1898[3], na nadporucznika z dniem 1 listopada 1903[4]. Przez lata był żołnierzem 3 Morawskiego pułku piechoty w Brünn[5][6][7][8][9] (od około 1902 służył tam także Stanisław Powroźnicki)[10][11], od około 1904 pułk stacjonował w Mostarze[12][13], od około 1906 w Teschen[14][15][16]. W jednostce od około 1909 był adiutantem batalionu[17]. Od około 1910 służył w 2 Bośniacko-Hercegowińskim pułku piechoty w Grazu[18], gdzie około 1911/1912 był adiutantem batalionu[19]. Został awansowany na kapitana z dniem 1 listopada 1912[20] i nadal służył w 2 p.p.[21]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. Od około 1913 był w pułku komendantem oddziału broni maszynowej[22]. Podczas I wojny światowej pozostawał oficerem macierzystego Bośniacko-Hercegowińskiego pułku piechoty nr 2[23][24][25].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego jako były oficer C. K. Armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu majora[26]. Podczas wojny polsko-ukraińskiej na początku 1919 stanął na czele II batalionu 13 pułku piechoty[27]. W latach 1919–1920 w tym stopniu był attaché wojskowym przy Poselstwie RP w Belgradzie[28]. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Departamencie V Ministerstwa Spraw Wojskowych[29]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Naczelnym Dowództwie WP, a jego oddziałem macierzystym był 39 pułk piechoty Strzelców Lwowskich[30]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 46. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 39 pułk piechoty Strzelców Lwowskich[31]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 80 pułku piechoty w Słonimie[32][33]. W kwietniu 1924 został przeniesiony do 12 pułku piechoty w Wadowicach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[34][35]. W maju 1927 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V[36]. Następnie przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał we Lwowie[37]. W 1934 jako oficer w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[38].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 71/1-15 oznaczony numerem 2320)[39]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
austro-węgierskie
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
