Loading AI tools
polski duchowny katolicki, biskup Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albin Małysiak (ur. 12 czerwca 1917 w Koconiu, zm. 16 lipca 2011 w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, członek Zgromadzenia Księży Misjonarzy, biskup pomocniczy krakowski w latach 1970–1993, od 1993 biskup pomocniczy senior archidiecezji krakowskiej.
| Biskup tytularny Beatii | |||
 Pomnik Albina Małysiaka w Parku Jordana | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Miejsce pochówku | |||
| Biskup pomocniczy krakowski | |||
| Okres sprawowania |
1970–1993 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | |||
| Śluby zakonne |
12 kwietnia 1936 | ||
| Prezbiterat |
1 maja 1941 | ||
| Nominacja biskupia |
14 stycznia 1970 | ||
| Sakra biskupia |
5 kwietnia 1970 | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| Data konsekracji |
5 kwietnia 1970 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Pochodził z rodziny kupieckiej. Jego ojciec był wieloletnim działaczem witosowskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego. W latach 1936–1941 uczęszczał do Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy w Krakowie. 12 kwietnia 1936 złożył śluby wieczyste w Krakowie w Zgromadzeniu Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo (CM). Święcenia kapłańskie przyjął 1 maja 1941 w Krakowie z rąk biskupa Stanisława Rosponda.
Początkowo pracował jako wikariusz i katecheta w Zembrzycach koło Wadowic, gdzie w czasie okupacji organizował „dożywialnię” dla dzieci i osób wysiedlonych. W latach 1942–1944 pracował w Krakowie, potem w zakładzie dla osób w podeszłym wieku im. Helclów w Szczawnicy. W ramach tajnego nauczania udzielał lekcji łaciny, religii i gimnastyki. Wraz z szarytką, siostrą Bronisławą Wilemską uratował życie pięciu osobom narodowości żydowskiej, za co 23 listopada 1993 oboje otrzymali tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”, przyznany przez instytut Jad Waszem w Jerozolimie[1][2]. W latach 1946–1947 był katechetą w szkole średniej w Tarnowie i wikariuszem miejscowej parafii pw. Świętej Rodziny. W 1950 obronił magisterium na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1952 uzyskał doktorat z teologii. Był ostatnim dyrektorem Zakładu Wychowawczego im. ks. Siemaszki przy ul. Długiej 42 w Krakowie przed jego likwidacją w 1954 przez komunistyczne władze. Od 1954 wykładał w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie. W 1959 został proboszczem krakowskiej parafii Księży Misjonarzy pw. NMP Z Lourdes. Działał jako duszpasterz akademicki.
14 stycznia 1970 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej ze stolicą tytularną Beatia. Sakry biskupiej udzielił mu 5 kwietnia 1970 ówczesny metropolita krakowski, kardynał Karol Wojtyła. Był wikariuszem generalnym archidiecezji krakowskiej, w kurii metropolitalnej nadzorował wydziały katechetyczny, zakonny i gospodarczy. Brał udział w pracach wielu komisji Episkopatu Polski, m.in. przewodniczył Podkomisji ds. Zakonów Klauzurowych. W latach 1992–1994 wchodził w skład kolegium konsultorów archidiecezji krakowskiej. Po osiągnięciu wieku emerytalnego 27 lutego 1993 przeszedł w stan spoczynku. 4 maja 2008 jako pierwszy polski biskup od czasów reformy liturgicznej udzielił grupie wiernych bierzmowania i odprawił mszę pontyfikalną (jako pierwszy na terenie Polski) w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.
Ogłosił m.in. Z duszpasterskiej teki (1979) i Szukamy Boga (1991). W 2010 ukazała się książka Droga przez stulecie, będąca zapisem wywiadu rzeki, jaki biskup Albin Małysiak udzielił Adamowi Suwartowi, dziennikarzowi tygodnika „Przewodnik Katolicki”.
Zmarł 16 lipca 2011[3]. Msza święta pogrzebowa odbyła się 22 lipca 2011 w katedrze wawelskiej. Został pochowany na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie[4].
Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 10 października 2007 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5], zaś postanowieniem z 14 maja 2010 marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego wykonującego obowiązki prezydenta RP, na wniosek Kapituły Orderu Odrodzenia Polski, „w uznaniu wybitnych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu patriotycznym, wychowawczym i społecznym, za działalność na rzecz polskiego Kościoła oraz osiągnięcia w pracy duszpasterskiej” został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski[6].
W 1993 instytut Jad Waszem przyznał mu tytuł „Sprawiedliwego wśród Narodów Świata”.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
