Loading AI tools
norweski narciarz alpejczyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aksel Lund Svindal (ur. 26 grudnia 1982 w Kjeller) – norweski narciarz alpejski, czterokrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata juniorów i seniorów oraz dwukrotny zdobywca Pucharu Świata.
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Aksel Lund Svindal pojawił się 19 grudnia 1998 roku w zawodach FIS Race w Dombås, gdzie zajął 20. miejsce w gigancie. W 2000 roku brał udział mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, gdzie jego najlepszym wynikiem było 28. miejsce w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Verbier był między innymi trzynasty w zjeździe i gigancie. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnął podczas rozgrywanych w 2002 roku mistrzostw świata juniorów w Tarvisio, gdzie zwyciężył w kombinacji, był drugi w supergigancie oraz trzeci w slalomie i zjeździe.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 25 października 2001 roku w Sölden, gdzie nie ukończył rywalizacji w slalomie gigancie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 15 grudnia 2002 roku w Val d’Isère, zajmując 23. miejsce w gigancie. Nieco ponad miesiąc później, 26 stycznia 2003 roku w Kitzbühel po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych, zajmując drugie miejsce w kombinacji. W zawodach tych rozdzielił Austriaka Michaela Walchhofera i Didiera Défago ze Szwajcarii. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu odniósł 27 listopada 2005 roku w Lake Louise, gdzie był najlepszy w supergigancie. Od 2006 roku w każdym kolejnym sezonie Norweg co najmniej dwukrotnie stawał na podium zawodów PŚ, łącznie dokonując tego ponad 50 razy. Przy tym odniósł 25 zwycięstw, z czego blisko połowę stanowią triumfy w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 2006/2007 i 2008/2009, kiedy sięgał po Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W klasyfikacji końcowej był też drugi w sezonach 2005/2006, 2012/2013 i 2013/2014 oraz trzeci w sezonie 2011/2012. Ponadto kilkukrotnie zdobywał Małe Kryształowe Kule ze zwycięstwa w poszczególnych konkurencjach: w zjeździe w sezonach 2012/2013 i 2013/2014, w supergigancie w sezonach 2005/2006, 2008/2009, 2011/2012, 2012/2013 i 2013/2014 oraz giganta i kombinacji w sezonie 2006/2007.
Podczas treningu przed zawodami w Beaver Creek na początku sezonu 2007/2008, 22 listopada 2007 roku uległ poważnemu wypadkowi, po którym trafił do szpitala. Zawodnik miał połamany nos, pękniętą kość policzkową, pęknięte 2 żebra, a także 15-centymetrową ranę ciętą lewej nogi. Obrażenia okazały się na tyle poważne (szczególnie skomplikowany uraz nogi), że wykluczyły możliwość startu zawodnika w zawodach do końca sezonu[1]. W sezonie 2008/2009 Svindal powrócił do rywalizacji w Pucharze Świata, wygrywając zjazd i supergigant w Beaver Creek, gdzie rok wcześniej odniósł kontuzję. Zwyciężył też w zjeździe w Åre. Sezon zakończył na czele klasyfikacji generalnej PŚ, wyprzedzając Benjamina Raicha zaledwie dwoma punktami.
W 2003 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, zajmując między innymi piąte miejsce w gigancie. Pierwszy medal wśród seniorów zdobył podczas mistrzostw świata w Bormio w 2005 roku, gdzie był drugi w kombinacji. Rozdzielił tam na podium Raicha i Włocha Giorgio Roccę. W 2006 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, zajmując między innymi piąte miejsce w supergigancie i szóste w gigancie. Mistrzostwa świata w Åre w 2007 roku przyniosły mu złote medale w zjeździe i gigancie, był też piąty w superkombinacji. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Val d’Isère był najlepszy w superkombinacji, a w supergigancie zajął trzecie miejsce. Wyprzedzili go tam jedynie Szwajcar Didier Cuche i Włoch Peter Fill. Największe sukcesy olimpijskie osiągnął podczas igrzysk w Vancouver w 2010 roku. W swoim pierwszym starcie, supergigancie, był drugi, plasując się między Didierem Défago, a Bode Millerem z USA. Następnie był najlepszy w supergigancie, jednak superkombinacji nie ukończył. Na tych samych igrzyskach był też trzeci w gigancie, przegrywając tylko z Carlo Janką ze Szwajcarii i swym rodakiem, Kjetilem Jansrudem. Złoto w supergigancie przywiózł również z mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w 2011 roku. Na niemieckich mistrzostwach był blisko kolejnego medalu, ale ostatecznie rywalizację w gigancie zakończył na czwartej pozycji, przegrywając walkę o podium z Austriakiem Philippem Schörghoferem. Kolejne medale zdobywał na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku. Był tam najlepszy w zjeździe oraz trzeci w supergigancie. Brał także udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku, jednak w żadnym ze startów nie stanął na podium. Najlepszy wynik osiągnął w zjeździe, gdzie walkę o brązowy medal przegrał z Jansrudem.
Jest też wielokrotnym mistrzem Norwegii w slalomie, gigancie, zjeździe, supergigancie i superkombinacji.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
21. | 12 lutego | 2006 | Turyn | Zjazd | 1:48,80 | +2,10 | Antoine Dénériaz |
DNF | 14 lutego | 2006 | Turyn | Kombinacja | 3:09,45 | — | Ted Ligety |
5. | 18 lutego | 2006 | Turyn | Supergigant | 1:30,65 | +0,45 | Kjetil André Aamodt |
6. | 20 lutego | 2006 | Turyn | Gigant | 2:35,00 | +1,06 | Benjamin Raich |
DNF2 | 25 lutego | 2006 | Turyn | Slalom | 1:43,14 | — | Benjamin Raich |
2. | 15 lutego | 2010 | Vancouver | Zjazd | 1:54,31 | +0,07 | Didier Défago |
1. | 19 lutego | 2010 | Vancouver | Supergigant | 1:30,34 | — | — |
DNF2 | 21 lutego | 2010 | Vancouver | Superkombinacja | 2:44,92 | — | Bode Miller |
3. | 23 lutego | 2010 | Vancouver | Gigant | 2:37,83 | +0,61 | Carlo Janka |
4. | 9 lutego | 2014 | Soczi | Zjazd | 2:06,23 | +0,29 | Matthias Mayer |
8. | 14 lutego | 2014 | Soczi | Superkombinacja | 2:45,20 | +1,68 | Sandro Viletta |
7. | 16 lutego | 2014 | Soczi | Supergigant | 1:18,14 | +0,62 | Kjetil Jansrud |
DNF2 | 13 lutego | 2018 | Jeongseon | Superkombinacja | 2:06,52 | – | Marcel Hirscher |
1. | 15 lutego | 2018 | Jeongseon | Zjazd | 1:40,25 | – | – |
5. | 16 lutego | 2018 | Jeongseon | Supergigant | 1:24,44 | +0,49 | Matthias Mayer |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF1 | 2 lutego | 2003 | Sankt Moritz | Supergigant | 1:38,80 | - | Stephan Eberharter |
22. | 8 lutego | 2003 | Sankt Moritz | Zjazd | 1:43,54 | +2,56 | Michael Walchhofer |
5. | 12 lutego | 2003 | Sankt Moritz | Gigant | 2:45,93 | +0,84 | Bode Miller |
7. | 29 stycznia | 2005 | Bormio | Supergigant | 1:27,55 | +1,61 | Bode Miller |
2. | 3 lutego | 2005 | Bormio | Kombinacja | 3:19,10 | +0,91 | Benjamin Raich |
7. | 5 lutego | 2005 | Bormio | Zjazd | 1:56,22 | +1,16 | Bode Miller |
6. | 9 lutego | 2005 | Bormio | Gigant | 2:50,41 | +1,58 | Hermann Maier |
12. | 12 lutego | 2005 | Bormio | Slalom | 1:41,34 | +2,43 | Benjamin Raich |
13. | 6 lutego | 2007 | Åre | Supergigant | 1:14,30 | +0,94 | Patrick Staudacher |
5. | 8 lutego | 2007 | Åre | Superkombinacja | 2:28,99 | +0,60 | Daniel Albrecht |
1. | 11 lutego | 2007 | Åre | Zjazd | 1:44,68 | - | - |
1. | 14 lutego | 2007 | Åre | Gigant | 2:19,64 | - | - |
DNF1 | 17 lutego | 2007 | Åre | Slalom | 1:57,33 mn | - | Mario Matt |
3. | 4 lutego | 2009 | Val d’Isère | Supergigant | 1:19,41 | +1,02 | Didier Cuche |
11. | 7 lutego | 2009 | Val d’Isère | Zjazd | 2:07,01 | +1,70 | John Kucera |
1. | 9 lutego | 2009 | Val d’Isère | Superkombinacja | 2:23,00 | - | - |
9. | 13 lutego | 2009 | Val d’Isère | Gigant | 2:18,82 | +1,79 | Carlo Janka |
DNF | 9 lutego | 2011 | Ga-Pa | Supergigant | 1:38,31 | - | Christof Innerhofer |
5. | 12 lutego | 2011 | Ga-Pa | Zjazd | 1:58,41 | +1,42 | Erik Guay |
1. | 14 lutego | 2011 | Ga-Pa | Superkombinacja | 2:54,51 | - | - |
4. | 18 lutego | 2011 | Ga-Pa | Gigant | 2:10,56 | +0,49 | Ted Ligety |
3. | 6 lutego | 2013 | Schladming | Supergigant | 1:23,96 | +0,22 | Ted Ligety |
1. | 9 lutego | 2013 | Schladming | Zjazd | 2:01,32 | - | - |
DNF2 | 11 lutego | 2013 | Schladming | Superkombinacja | 2:56,96 | - | Ted Ligety |
4. | 15 lutego | 2013 | Schladming | Gigant | 2:30,71 | +1,79 | Ted Ligety |
6. | 5 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Supergigant | 1:15,68 | +0,37 | Hannes Reichelt |
6. | 7 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Zjazd | 1:43,18 | +0,45 | Patrick Küng |
16. | 6 lutego | 2019 | Åre | Supergigant | 1:24,20 | +0,92 | Dominik Paris |
2. | 9 lutego | 2019 | Åre | Zjazd | 1:19,97 | +0,02 | Kjetil Jansrud |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
48. | 21 lutego | 2000 | Québec | Zjazd | 1:10,77 | +3,30 | Thomas Graggaber |
33. | 22 lutego | 2000 | Québec | Supergigant | 1:15,69 | +3,03 | Klaus Kröll |
28. | 25 lutego | 2000 | Québec | Slalom | 1:52,95 | +5,43 | Daniel Défago |
39. | 26 lutego | 2000 | Québec | Gigant | 1:52,09 | +5,70 | Georg Streitberger |
13. | 5 lutego | 2001 | Verbier | Zjazd | 1:30,23 | +1,95 | Thomas Graggaber |
18. | 6 lutego | 2001 | Verbier | Supergigant | 1:28,17 | +3,28 | Christoph Kornberger |
DNF | 8 lutego | 2001 | Verbier | Gigant | 2:08,79 | - | Hannes Reiter |
DNF1 | 9 lutego | 2001 | Verbier | Slalom | 1:25,72 | - | Stefan Kogler |
3. | 27 lutego | 2002 | Tarvisio | Zjazd | 1:26,85 | +0,41 | Adam Cole |
2. | 28 lutego | 2002 | Tarvisio | Supergigant | 1:25,02 | +0,50 | Peter Fill |
3. | 2 marca | 2002 | Tarvisio | Slalom | 1:30,46 | +0,91 | Steven Nyman |
1. | 3 marca | 2002 | Tarvisio | Kombinacja | 11,77 pkt | - | - |
Sezon | Puchar Świata | Zjazd | Slalom | Gigant | Supergigant | Kombinacja |
---|---|---|---|---|---|---|
2002/2003 | 39. miejsce | 58. miejsce | 38. miejsce | 26. miejsce | 23. miejsce | 4. miejsce |
2003/2004 | 19. miejsce | 36. miejsce | 41. miejsce | 19. miejsce | 15. miejsce | 6. miejsce |
2004/2005 | 21. miejsce | 30. miejsce | 37. miejsce | 17. miejsce | 11. miejsce | - |
2005/2006 | 2. miejsce | 13. miejsce | 13. miejsce | 10. miejsce | 1. miejsce | 7. miejsce |
2006/2007 | 1. miejsce | 7. miejsce | 21. miejsce | 1. miejsce | 5. miejsce | 1. miejsce |
2007/2008 | 40. miejsce[2] | 45. miejsce | 50. miejsce | 19. miejsce | 22. miejsce | - |
2008/2009 | 1. miejsce | 4. miejsce | - | 5. miejsce | 1. miejsce | 11. miejsce |
2009/2010 | 4. miejsce | 7. miejsce | 54. miejsce | 8. miejsce | 3. miejsce | 9. miejsce |
2010/2011 | 4. miejsce | 10. miejsce | 59. miejsce | 2. miejsce | 16. miejsce | 5. miejsce |
2011/2012 | 3. miejsce | 6. miejsce | - | 11. miejsce | 1. miejsce | 5. miejsce |
2012/2013 | 2. miejsce | 1. miejsce | 47. miejsce | 7. miejsce | 1. miejsce | 5. miejsce |
2013/2014 | 2. miejsce | 1. miejsce | - | 16. miejsce | 1. miejsce | 12. miejsce |
2015/2016 | 5. miejsce | 2. miejsce | - | 27. miejsce | 3. miejsce | - |
2016/2017 | 39. miejsce[3] | 15. miejsce | - | - | 18. miejsce | - |
2017/2018 | 3. miejsce | 2. miejsce | - | - | 3. miejsce | - |
2018/2019 | 20. miejsce | 10. miejsce | - | - | 7. miejsce | - |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.