Michael Walchhofer

Michael Walchhofer
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1975 ; Radstadt
Klub	USC Altenmarkt
Wzrost	192 cm
Debiut w PŚ	6.01 1999, Kranjska Gora; (9. miejsce – slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	6.01 1999, Kranjska Gora; (9. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	21.01 2001, Kitzbühel (2. miejsce – kombinacja)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	26.01 2003, Kitzbühel (kombinacja)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Austria
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula ;	2004/2005
Mała Kryształowa Kula ;	2005/2006
Mała Kryształowa Kula ;	2008/2009
2. miejsce ;	2010/2011
3. miejsce ;	2002/2003
3. miejsce ;	2007/2008
	Puchar Świata (Kombinacja)
2. miejsce ;	2000/2001
2. miejsce ;	2002/2003
2. miejsce ;	2005/2006
	Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce ;	2009/2010
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Michael Walchhofer (ur. 28 kwietnia 1975 w Radstadt) – austriacki narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz trzykrotny zwycięzca klasyfikacji zjazdu Pucharu Świata.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Klub ...

Zamknij

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Michael Walchhofer pojawił się 17 grudnia 1994 roku w Neustift im Stubaital, gdzie w zawodach FIS Race zajął szesnaste miejsce w gigancie. Nigdy nie wystąpił na mistrzostwach świata juniorów. Pierwsze sukcesy osiągnął w sezonie 1998/1999, kiedy zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Europy oraz był najlepszy w klasyfikacji slalomu. Na początku 1999 roku, 6 stycznia w Kranjskiej Gorze zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, kończąc slalom na dziewiątej pozycji. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Wystąpił jeszcze w dwóch zawodach PŚ w tym sezonie, jednak wyniku z debiutu nie poprawił i w klasyfikacji generalnej zajął 81. miejsce. W 1999 roku wystartował także na mistrzostwach świata w Vail, gdzie rywalizacji w slalomie nie ukończył, a w kombinacji zajął szóste miejsce.

W trzech kolejnych sezonach uzyskiwał stopniowo coraz lepsze wyniki, w tym 21 stycznia 2001 roku w Kitzbühel po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych, zajmując drugie miejsce w kombinacji. Punktował jeszcze kilkukrotnie i w sezonie 1999/2000 zajął 43. miejsce w klasyfikacji generalnej i drugie w klasyfikacji kombinacji, za Norwegiem Lasse Kjusem. W kombinacji wystartował także na mistrzostwach świata w St. Anton w lutym 2001 roku, jednak nie ukończył rywalizacji. W tej samej konkurencji był piąty po zjeździe podczas rozgrywanych rok później igrzysk olimpijskich w Salt Lake City. Slalomu do kombinacji jednak nie ukończył i ostatecznie nie był klasyfikowany. W zawodach pucharowych sezonu 2001/2002 czterokrotnie stawał na podium: 8 grudnia w Val d’Isère był trzeci w zjeździe, 15 grudnia 2001 roku w Val Gardena był drugi w tej samej konkurencji, 20 stycznia w Kitzbühel zajął trzecie miejsce w kombinacji, a 2 lutego 2002 roku w Sankt Moritz był trzeci zjeździe. W efekcie w klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce, w klasyfikacji zjazdu był dziewiąty, a w klasyfikacji kombinacji zajął piąte miejsce.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniósł 26 stycznia 2003 roku w Kitzbühel, gdzie okazał się najlepszy w kombinacji. Ponadto jeszcze cztery razy stawał na podium: 7 grudnia w Beaver Creek, 21 grudnia w Val Gardena, 11 stycznia w Bormio i 18 stycznia w Wengen zajmował drugie miejsce w biegu zjazdowym. Wyniki te pozwoliły mu zająć dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, drugie w klasyfikacji kombinacji oraz trzecie w klasyfikacji zjazdu. W klasyfikacji kombinacji lepszy okazał się jedynie Bode Miller z USA, a wśród zjazdowców wyprzedzili go jego rodak, Stephan Eberharter oraz Daron Rahlves z USA. W lutym 2003 roku startował na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie wywalczył złoty medal w zjeździe. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio Norwega Kjetila André Aamodta oraz Bruno Kernena ze Szwajcarii. Na tych samych mistrzostwach wystąpił także w kombinacji, jednak nie ukończył zawodów. Podobne wyniki Austriak osiągnął w kolejnym sezonie, który ukończył na siódmej pozycji. W pierwszej trójce plasował się pięć razy, w tym 29 listopada 2003 roku w Lake Louise zwyciężył w biegu zjazdowym. W klasyfikacjach zjazdu, supergiganta i kombinacji zajmował piąte miejsce.

Najlepsze wyniki w cyklu Pucharu Świata Walchhofer osiągnął w sezonie 2004/2005, kiedy zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. Na podium stawał dziesięć razy, w tym czterokrotnie na najwyższym stopniu: 17 grudnia w Val Gardena w supergigancie oraz 15 stycznia w Wengen, 18 i 19 lutego 2005 roku w Garmisch-Partenkirchen w zjeździe. W klasyfikacji supergiganta był piąty, a w klasyfikacji zjazdu zdobył Małą Kryształową Kulę, wyprzedzając Bode Millera oraz kolejnego Austriaka, Hermanna Maiera. Podczas mistrzostw świata w Bormio nie obronił tytułu mistrzowskiego z Sankt Moritz, zdobył jednak trzy medale. Najpierw wywalczył srebrny medal w supergigancie, rozdzielając na podium Millera i Benjamina Raicha. Parę dni później zajął trzecie miejsce w zjeździe, ulegając tylko Millerowi i Rahlvesowi. Ponadto wspólnie z Renate Götschl, Kathrin Zettel, Nicole Hosp, Rainerem Schönfelderem i Raichem wywalczył srebrny medal w rywalizacji drużynowej.

Najważniejszym punktem sezonu 2005/2006 były igrzyska olimpijskie w Turynie. Austriak zdobył tam swój jedyny medal olimpijski, zajmując drugie miejsce w biegu zjazdowym. Na podium rozdzielił tam Francuza Antoine'a Dénériaza i Szwajcara Bruno Kernena. Na tych samych igrzyskach wystartował także w kombinacji. Podobnie jak cztery lata wcześniej po zjeździe zajmował piąte miejsce, jednak slalomu do kombinacji nie ukończył i nie był klasyfikowany. W zawodach PŚ wielokrotnie plasował się w najlepszej dziesiątce, jednak na podium stawał rzadziej niż przed rokiem. W sumie w najlepszej trójce znalazł się pięć razy, w tym odniósł trzy zwycięstwa: 10 grudnia 2005 roku w Val d’Isère i 21 stycznia 2006 roku w Kitzbühel był najlepszy w zjeździe, a 11 grudnia w Val d’Isère wygrał supergiganta. W klasyfikacji generalnej dało mu to piąte miejsce, w klasyfikacji kombinacji był drugi za Raichem, a w klasyfikacji po raz drugi w karierze był najlepszy.

Przez dwa kolejne sezony plasował się poza najlepszą dziesiątką klasyfikacji generalnej PŚ. W tym czasie cztery razy stanął na podium, za każdym razem odnosząc zwycięstwo w zjeździe: 28 i 29 grudnia 2006 roku w Bormio, 30 listopada 2007 roku w Beaver Creek oraz 15 grudnia 2007 roku w Val Gardena. W sezonie 2007/2008 dało mu to trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu, w której wyprzedzili go tylko Szwajcar Didier Cuche i Bode Miller. W lutym 2007 roku brał udział w mistrzostwach świata w Åre, zajmując piętnaste miejsce w zjeździe, a superkombinacji nie ukończył.

Trzecią w karierze Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu zdobył w sezonie 2008/2009. Na podium stanął sześć razy, pięć razy w biegu zjazdowym i raz w supergigancie. Odniósł wtedy jedno zwycięstwo, 20 grudnia 2008 roku w Val Gardena był najlepszy w zjeździe. W klasyfikacji supergiganta był szósty, a w klasyfikacji generalnej zajął tym razem ósmą pozycję. Z mistrzostw świata w Val d’Isère w lutym 2009 roku wrócił jednak bez medalu. Zajął tam dwunaste miejsce w zjeździe, a w supergigancie uplasował się jedną pozycję niżej. Podczas rywalizacji w biegu zjazdowym Walchhofer wystartował w niekorzystnych warunkach atmosferycznych (mgła na trasie), ukończył jednak zawody, uzyskując dwunasty wynik. Po proteście trenera Walchhofer po raz drugi tego samego dnia pokonał trasę, w nieco lepszych warunkach i osiągnął dziewiąty rezultat, jednak po zakończeniu zawodów jury uznało, iż to pierwszy przejazd jest ważny^[1].

Na igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku Austriak był dziesiąty w zjeździe, a w supergigancie zajął 21. miejsce. W zawodach pucharowych na podium stanął cztery razy: 19 listopada w Lake Louise był trzeci w supergigancie, 12 grudnia w Val d’Isère w tej samej konkurencji był najlepszy, 29 grudnia w Bormio zajął trzecie miejsce w zjeździe, a 22 stycznia w Kitzbühel był drugi w supergigancie. Dało mu to drugie miejsce w klasyfikacji supergiganta, za Kanadyjczykiem Erikiem Guayem, a przed Akselem Lundem Svindalem z Norwegii. Był też szósty w klasyfikacji zjazdu i dziesiąty w klasyfikacji generalnej. Ostatni sukces osiągnął w sezonie 2010/2011, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu. W najlepszej trojce plasował się pięć razy: 27 listopada w Lake Louise wygrał zjazd, 17 grudnia w Val Gardena wygrał supergiganta, 29 grudnia 2010 roku w Bormio ponownie wygrał zjazd, 11 marca 2011 roku był trzeci w zjeździe, a dzień później po raz kolejny był najlepszy w tej konkurencji. Zajął ponadto czwarte miejsce w klasyfikacji supergiganta i piąte w klasyfikacji generalnej. Brał również udział w mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, zajmując siódme miejsce w zjeździe i jedenaste w supergigancie.

W 2011 roku zakończył karierę^[2].

Igrzyska olimpijskie

Więcej informacji Miejsce, Dzień ...

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNS1	13 lutego	2002	Salt Lake City	Kombinacja	3:17,56	-	Kjetil André Aamodt
2.	12 lutego	2006	Turyn	Zjazd	1:48,80	+0,72	Antoine Dénériaz
DNF2	14 lutego	2006	Turyn	Kombinacja	3:09,35	-	Ted Ligety
10.	15 lutego	2010	Vancouver	Zjazd	1:54,31	+0,57	Didier Défago
21.	19 lutego	2010	Vancouver	Supergigant	1:30,34	+1,66	Aksel Lund Svindal

Zamknij

Mistrzostwa świata

Więcej informacji Miejsce, Dzień ...

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
6.	9 lutego	1999	Vail	Kombinacja	2:43,09	+1,89	Kjetil André Aamodt
DNF1	14 lutego	1999	Vail	Slalom	1:42,12	-	Kalle Palander
DNF	5 lutego	2001	St. Anton am Arlberg	Kombinacja	2:58,25	–	Kjetil André Aamodt
DNF	6 lutego	2003	Sankt Moritz	Kombinacja	3:18,41	-	Bode Miller
1.	8 lutego	2003	Sankt Moritz	Zjazd	1:43,54	-	-
2.	29 stycznia	2005	Bormio	Supergigant	1:27,55	+0,14	Bode Miller
4.	3 lutego	2005	Bormio	Kombinacja	3:19,10	+1,45	Benjamin Raich
3.	5 lutego	2005	Bormio	Zjazd	1:56,22	+0,87	Bode Miller
2.	13 lutego	2005	Bormio	Drużynowo	26 pkt	+3 pkt	Niemcy
DNF	8 lutego	2007	Åre	Superkombinacja	2:28,99	-	Daniel Albrecht
15.	11 lutego	2007	Åre	Zjazd	1:44,68	+1,88	Aksel Lund Svindal
13.	4 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:19,41	+2,46	Didier Cuche
12.	7 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	2:07,01	+1,84	John Kucera
11.	9 lutego	2011	Ga-Pa	Supergigant	1:38,31	+2,20	Christof Innerhofer
7.	12 lutego	2011	Ga-Pa	Zjazd	1:58,41	+1,87	Erik Guay