Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
41 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1921 |
Rozformowanie |
1922 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
kpt. Zygmunt Berling |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Podległość |
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.11069/Mob. z dnia 13 sierpnia 1921 w miejsce batalionów etapowych i wartowniczych utworzone zostały bataliony celne. 41 batalion celny powstał w granicach odpowiedzialności 2 Armii, na bazie batalionów etapowych podporządkowanych jej dowództwu. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych. Oddział podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[3]. Na przełomie sierpnia i września 1921 V Kielecki batalion etapowy, po przydzieleniu części żołnierzy z I Kieleckiego batalionu etapowego, został przeformowany w 41 batalion celny. Z żołnierzy byłego I Kieleckiego batalionu etapowego utworzona została 4 kompania w Oranach. Dowództwo batalionu rozlokowane zostało w Druskienikach, a kompanie obsadziły pododcinek kordonowy nr 1, od stacji kolejowej Orany do Wólki Derguńskiej. Dowództwo 1 kompanii rozmieszczono w Oranach, 2. w Marcinkańcach, 3. i 4. w Druskienikach[4].
Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[5].
Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[6]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[7]. 41 batalion celny przemianowany został na 41 batalion Straży Granicznej.
Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[8]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[9].
25 września 1922 1 kompania celna zluzowała placówkę nr 7 z 2 kompanii celnej. Placówki 3 kompanii celnej nr 12,13,14 i 15 zluzowała 2 kompania celna, a placówki nr 16 i 17 zluzowała 4 kompania celna. 3 kompania celna przeszła do odwodu i „na przeszkolenie”[10].
stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
---|---|---|---|
kpt. | Zygmunt Berling[2] | 09 VI 1921 – XI 1922 | |
kpt. | Alfred Klotz[2] | 06 I 1922 – 23 VIII 1922 |
Ordre de Bataille 41 batalionu celnego w Druskienikach na dzień 5 października 1922[12] | ||||
---|---|---|---|---|
kompania | 1. Orany | 2. Marcinkańce | 3. Druskieniki | 4. Druskieniki |
dowódcy | por. Aleksander Kubikowski | por. Rajmund Wińcza | por. Antoni Mączak | ppor. Teofil Hermaszewski[uwaga 1] |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.