33 Dywizjon Pancerny

33 Dywizjon Pancerny – pancerny pododdział rozpoznawczy Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

33 Dywizjon Pancerny

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1939
Tradycje
Rodowód	Sformowany przez 7 Batalion Pancerny
Dowódcy
Pierwszy	kpt. Władysław Łubieński
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Broń pancerna
Podległość	Wileńska Brygada Kawalerii

TKS -czołg podstawowy dywizjonu

Znaki taktyczne malowane na czołgach lekkich i rozpoznawczych^[a]

Znaki taktyczne malowane na pojazdach pancernych^[b]

Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w alarmie w dniach 24–25 sierpnia 1939 roku dla Wileńskiej Brygady Kawalerii^[1] w grupie jednostek oznaczonych kolorem czerwonym^[2]. Jednostką mobilizującą był 7 batalion pancerny^[3] (wydzielony szwadron pancerny z Wilna).

Struktura organizacyjna

• dowództwo (poczet dowódcy)
• szwadron samochodów pancernych (8 wozów bojowych wzór 34-II)
• szwadron czołgów rozpoznawczych – (13 czołgów TKS)
• szwadron? (pluton?) techniczno - gospodarczy

Obsada personalna

Obada personalna we wrześniu 1939^[1]

• dowódca – kpt. Władysław Łubieński
• adiutant – por. Wacław Stradomski
• dowódca szwadronu czołgów – por. Wiktor Szyksznel
  • dowódca 1 plutonu – chor. Walenty Śliwiński
  • dowódca 2 plutonu – por. Sławomir Iwiński^[c]
• dowódca szwadronu samochodów pancernych – por. Karol Smolak
• dowódca 1 plutonu – por. Witold Soiński ^[4][5]
• dowódca plutonu techniczno - gospodarczego – por. Gracjan Fróg

Uwagi

1. 1 – czołg dowódcy kompanii; 2 – czołg dowódcy 1 plutonu; 3 – czołg dowódcy 2 plutonu; 4 – czołg dowódcy 3 plutonu; 5 – czołgi z 1 plutonu; 6 – czołgi z 2 plutonu; 7 – czołgi z 3 plutonu
2. 1 – wóz dowódcy szwadronu; 2 – wóz dowódcy 1 plutonu; 3 – wóz dowódcy 2 plutonu; 4 – wóz z 1 plutonu; 5 – wóz z 2 plutonu.
3. Według Szubańskiego por. Sławomir Iwiński był dowódcą 1 plutonu, a chor. Walenty Śliwiński dowódcą 2 plutonu → Szubański 2011 ↓, s. 297

Przypisy

1. Żebrowski 1971 ↓, s. 332.
2. Gaj 2014 ↓, s. 173.
3. Żebrowski 1971 ↓, s. 328.
4. Szubański 2011 ↓, s. 297.
5. AUTOBIOGRAFIA nr 2 (3) 2014, s. 101–113, „AUTOBIOGRAFIA”, 2 (2), 2014, s. 101-113, DOI: 10.18276/au, ISSN 2353-8694 [dostęp 2020-10-25].

Bibliografia

• Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku - organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.
• Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński: Wrzesień 1939. Pojazdy Wojska Polskiego. Barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990. ISBN 83-206-0847-3.
• Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
• Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles: 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks"; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
• Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.