2S23 Nona-SWK

2S23 Nona-SWK – rosyjski samobieżny moździerz wykorzystujący zmodyfikowane podwozie transportera opancerzonego BTR-80 zaprojektowany w późnych latach 80. i produkowany przez zakłady NPO Spław od 1990 roku. Jest pochodną opracowanego na przełomie lat 70. i 80. XX wieku samobieżnego moździerza 2S9 Nona^[2].

2S23 Nona-SWK

2S23 prezentowana w podmoskiewskim parku Patriot.
Dane podstawowe
Państwo	Rosja
Producent	Permskie Zakłady Budowy Maszyn im. Lenina NPO Spław
Typ pojazdu	samobieżny moździerz
Trakcja	kołowa
Załoga	4 osoby
Historia
Prototypy	1984[1]
Produkcja	1990 – do chwili obecnej
Dane techniczne
Silnik	KamAZ-7403 diesel, 260 KM
Długość	7,73 m
Szerokość	2,90 m
Wysokość	3,07 m
Masa	14,5 tony
Osiągi
Prędkość	80 km/h
Zasięg pojazdu	ok. 600 km na drodze ok. 223–480 km w terenie
Dane operacyjne
Uzbrojenie
moździerz 2A60 kal. 120 mm karabin maszynowy PKT kal. 7.62 mm
Użytkownicy
Rosja,  Wenezuela,  Ukraina

Charakterystyka

2S23 Nona-SWK został zaprojektowany dla sowieckiej piechoty zmotoryzowanej, w kontraście do 2S9, który był produkowany dla wojsk powietrznodesantowych^[3]. Posiada nieznacznie zmienioną wieżę, w której osadzono moździerz 2A60 kalibru 120 mm będący rozwinięciem poprzedniej kontrukcji 2A51. Może on strzelać zarówno ogniem bezpośrednim, jak i pośrednim. Zasięg rażenia zależy od stosowanej amunicji, dla zwykłych granatów jest to 8,85 km, dla pocisków z silnikiem rakietowym 12,8 km, a dla min 7,15 km^[4]. Na uzbrojenie składa się również zdalnie sterowany karabin maszynowy PKT kalibru 7.62 mm zamontowany na wieży wraz z sześcioma wyrzutniami granatów dymnych. Dodatkowo pojazd może przewozić w swoim wnętrzu cztery karabinki AKS-74, dwie wyrzutnie przeciwlotnicze 9K38 Igła oraz piętnaście granatów ręcznych^[3].

Przedni pancerz zapewnia ochronę przed bronią kalibru 12.7 mm, natomiast pancerz tylny i boczny chroni przed amunicją strzelecką 7.62 mm oraz odłamkami. Na wyposażeniu znajduje się system ochrony przed skutkami użycia broni masowego rażenia, automatycznego gaszenia pożarów, noktowizory oraz systemy obrazowania termicznego^[4]. Załoga liczy cztery osoby: dowódcę, działonowego, ładowniczego i kierowcę. Włazy dla nich znajdują się w wieży oraz nad stanowiskami dowódcy i kierowcy. Pomiędzy drugą a trzecią osią umieszczone zostało wyjście awaryjne^[3].

Pojazd posiada także zdolność pływania^[1].

Użycie bojowe

Moździerze 2S23 zostały użyte w trakcie rosyjskiej inwazji na Ukrainę, gdzie jedna z maszyn została w marcu 2022 roku zdobyta przez Siły Zbrojne Ukrainy^[2]. Według stastystyk prowadzonych przez zajmujący się białym wywiadem blog Oryx do końca października 2022 roku przejęte zostały trzy tego typu pojazdy^[5].

Użytkownicy

•  Rosja
  • Wojska Lądowe – co najmniej 30 pojazdów^[6]
  • Korpus piechoty morskiej – co najmniej 12 pojazdów^[6]
•  Wenezuela
  • Wojska Lądowe – 13 pojazdów^[6]
•  Ukraina
  • Wojska Lądowe – 3 pojazdy przejęte od wojsk Federacji Rosyjskiej^[5]

Galeria

• 
  Zbliżenie na jarzmo moździerza
• 
  Widok na tył
• 
  Widok z boku
• 
  Widok ze szczytu wieży, widoczne włazy dla załogi

Zobacz też

• AMOS
• M120 Rak
• NEMO
• ShM-120 (PRAM)

Przypisy

1. 2S23 Nona-SVK. Weapon Systems. [dostęp 2021-11-01]. (ang.).
2. Adam Świerkowski: Ukraina: artyleria rosyjskiej piechoty morskiej zdobyta. Defence 24, 2022-03-29. [dostęp 2022-10-31]. (pol.).
3. 2S23 Nona-SVK. Military Today. [dostęp 2022-10-31]. (ang.).
4. 2S23 Nona-SVK 120mm Self-Propelled Gun System. Army Technology, 2018-20-26. [dostęp 2022-11-01]. (ang.).
5. Attack On Europe: Documenting Russian Equipment Losses During The 2022 Russian Invasion Of Ukraine. Oryx. [dostęp 2022-10-31].
6. The International Institute for Strategic Studies (IISS): The Military Balance 2018. Londyn: Routledge, 2018. ISBN 978-1-85743-955-7. (ang.). Brak numerów stron w książce