13 Batalion Saperów (1939)

13 Batalion Saperów (13 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.

13 Batalion Saperów

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1939
Tradycje
Rodowód	Ośrodek Sapersko-Pionierski 13 DP
Dowódcy
Pierwszy	mjr Jan Roch Ulejczyk
Działania zbrojne
kampania wrześniowa bitwa pod Piotrkowem (4–6 IX 1939) bitwa pod Tomaszowem M. (6 IX 1939)
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	saperzy
Podległość	13 Dywizja Piechoty

Jednostki saperskie WP w 1939

Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 13 DP.

Ośrodek Sapersko-Pionierski 13 DP

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku o wydzieleniu kompanii saperów dla 7, 10, 11, 12, 13, 18, 25 i 27 DP oraz utworzeniu 12 ośrodków sapersko-pionierskich został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 13 Dywizji Piechoty^{[1][uwaga 1]}.

Organizacja i obsada personalna ośrodka

Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939 roku^{[2][uwaga 2]}:

• dowódca ośrodka – mjr Jan Ulejczyk
• zastępca dowódcy – kpt. Aleksander II Kobyliński (*)^{[uwaga 3]}
• adiutant – por. Tadeusz Walenty Sulkowski (*)^{[uwaga 3]}
• oficer materiałowy – kpt. Aleksander II Kobyliński (*)^{[uwaga 3]}
• oficer mobilizacyjny – por. Tadeusz Walenty Sulkowski(*)^{[uwaga 3]}
• dowódca kompanii saperów – kpt. Roman Bujanowski
• dowódca plutonu – por. Zygmunt Feliks Starczewski
• dowódca plutonu – ppor. Tadeusz Dobraszczyc
• dowódca plutonu specjalnego – por. Eugeniusz Sochacki

W 1939 ośrodek sformował batalion saperów dla 12 Dywizji Piechoty.

13 sierpnia 1939^[5] 13 Ośrodek Sapersko-Pionierski w Równem sformował batalion saperów dla 13 Dywizji Piechoty.

Struktura i obsada personalna batalionu

Obsada personalna we wrześniu 1939^[6]:

Dowództwo batalionu

dowódca – mjr Jan Roch Ulejczyk

zastępca dowódcy – kpt. Aleksander Kobyliński

• 1 kompania saperów – por. Tadeusz Walenty Sułkowski
• 2 kompania saperów –
• 3 zmotoryzowana kompania saperów –
• kolumna saperska –
• kolumna pontonowa – ppor. rez. Wacław Słodkowski

Uwagi

1. Ośrodki sersko-pionierskie dla 16, 20, 23 i 29 Dywizji Piechoty zostały zorganizowane na bazie czterech istniejących od 1935 roku kompanii saperów nr: 16, 20, 23 i 29
2. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939^[3].
3. Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję^[4].

Przypisy

1. Kozłowski 1964 ↓, s. 193.
2. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 814.
3. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
4. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
5. Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000.
6. Cutter 2003 ↓, s. 326.

Bibliografia

• Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
• Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
• Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
• Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.