Żeglina

Żeglina – rzeka, lewostronny dopływ Warty^[3] o długości 31,76 km^[4].

Żeglina

Żeglina w Sieradzu w pobliżu ujścia do Warty
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Lokalizacja	powiat sieradzki
Rzeka
Długość	31,76 km
Źródło
Miejsce	okolice wsi Rybnik (gmina Brzeźnio)
Wysokość	180 m n.p.m.
Współrzędne	51°28′43″N 18°34′05″E[1]
Ujście
Recypient	Warta
Miejsce	Sieradz
Wysokość	ok. 128 m n.p.m.[2]
Współrzędne	51°36′00″N 18°44′34″E[1]
Położenie na mapie Polski źródło ujście
Położenie na mapie województwa łódzkiego źródło ujście
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego źródło ujście

Rzeka odprowadza wody z mokradeł lasów złoczewskich, rezerwatów przyrody ożywionej "Paza" i "Nowa Wieś" oraz okolic wsi Rybnik położonej koło Brzeźnia. Miejsce to stanowi dział wód pomiędzy Wartą i Prosną. Przepływa przez Nową Wieś, Pyszków, Ruszków, Dębołękę, Kuśnie, Dąbrówkę i Bogumiłów. Za Bogumiłowem zasila Żeglinę Kobylanka, która w swym górnym biegu łączy się z Kanałem Tyczyńskim. Już w granicach Sieradza, tuż przed wzgórzem zamkowym, rzeka przyjmuje w swe koryto strugę Krasawa.

Na odcinku od 16,2 km do 18,54 km licząc od ujścia do Warty, na polach wsi Próba, Stefanów Ruszkowski i Ruszków w 2000 r. oddano do użytku sztuczny zbiornik "Próba" o pow. 21,4 ha z zaporą o długości 370 m i wysokości u podstawy 5 m. Zbiornik ten sprawił, że okoliczne tereny stały się atrakcyjne turystycznie. W ramach badań ratowniczych archeolodzy odkryli tu ślady osady otwartej kultury łużyckiej (VII–VI w. p.n.e. – okres halsztacki) i ślady osadnictwa z okresu rzymskiego (I–II w. n.e.).

Ukształtowane w wyniku wielkiej powodzi z końca XVIII w. koryto Żegliny uregulowano w 1925 r. odcinając je od starorzeczy widocznych jeszcze w dzielnicy Praga i skierowano jej wody w przekop tuż przy dawnym zamku. Wtedy też otoczono rzeczkę, w granicach miasta, wałami przeciwpowodziowymi.

W "Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego..." (t.XIX z 1895 r., s.728) Żeglina nazywana jest "Zaglinną". Józef Kobierzycki ("Nieznane zakątki pow. sieradzkiego", Warszawa 1909 r., s. 50) nazywa ją Żeglinną". Prawdopodobnie nazwa rzeczki wywodzi się od staropolskiego słowa "żeglenić", co znaczyło: kaprysić, dokuczać, naprzykrzać się.

Zobacz też

• Rzeki w Polsce

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 163496
2. Żeglina na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-06-27].
3. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 334, ISBN 83-239-9607-5.
4. Żeglina na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-06-27].

Bibliografia

• Ruszkowski A., Żeglina, [w:] "Na sieradzkich szlakach", nr 2/78/2005/XX, s. 33.

Linki zewnętrzne

• Żeglina, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 728.