Zbigniew Pędziński (ps. „Tytus” „Faytt”, ur. 7 kwietnia 1928 w Sierakowie Wielkopolskim, zm. 8 kwietnia 1967 w Poznaniu) – krytyk literacki, publicysta.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Zbigniew Pędziński
Tytus, Faytt
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1928
Sieraków Wielkopolski

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1967
Poznań

Miejsce spoczynku

cmentarz Górczyński w Poznaniu

Zawód, zajęcie

krytyk literacki, publicysta

Miejsce zamieszkania

Poznań

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Zamknij

Życiorys

Życie prywatne

Thumb
Nagrobek na cmentarzu Górczyńskim

Zbigniew Pędziński urodził się w Sierakowie Wielkopolskim, a rodzicami byli Władysław Pędziński, urzędnik skarbowy oraz Maria z domu Faytt. Chorował od urodzenia, więc nie mógł poruszać się samodzielnie. Żonaty był od 1953 z Danutą Koszewską i pozostawił syna Marcina (ur. 1963)[1]. Zmarł w Poznaniu 8 kwietnia 1967 i pochowany został na cmentarzu Górczyńskim[1] (kwatera IIP-25-34)[2].

Wykształcenie i działalność publicystyczna

Okres okupacji niemieckiej spędził w Siedlcach, gdzie uczył się na tajnych kompletach gimnazjalnych. Mieszkańcem Poznania został od 1946, a rok później w gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu otrzymał świadectwo maturalne. Od 1947 do 1951 na Uniwersytecie Poznańskim studiował polonistykę, filozofię oraz socjologię i z zakresu filologii polskiej uzyskał tytuł magistra[1]. Jako krytyk literacki zadebiutował w 1952 recenzją zamieszczoną w „Przeglądzie Powszechnym” i prowadził przez następne 15 lat bardzo ożywioną działalność jako krytyk i publicysta. Współpracował z czasopismami: „Twórczość”, „Kamena”, „Tygodnik Kulturalny”, „Więź”, „Tygodnik Powszechny”, „Homo Dei” i innymi[1]. Szczególną uwagę zwracał na twórczość pisarzy środowiska wielkopolskiego oraz literaturze niemieckiej. Współpracował także z Polskim Radiem oraz wydawnictwami, a od 1955 rozpoczął pracować naukowo w Instytucie Badań Literackich. Od 1955 członek Związku Literatów Polskich[1].

Dorobek

Jego publikacjami było około 1200 esejów, artykułów, recenzji, felietonów, not, tom szkiców krytycznych Dalecy i bliscy (1957), wstępy do książek Wojciecha Bąka, Kazimiery Iłłakowiczówny, L. Proroka, Liona Feuchtwangera. W jego publicystyce, w której znajdowało się bardzo dużo zagadnień, na czołowym miejscu była problematyka religijna, moralna oraz rehabilitacji inwalidów. Wybór jego prac pt. Z notatnika szeregowego recenzenta (1971) ukazał się pośmiertnie[3][4].

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.