Władysław Rozmarynowski

Władysław Stefan Rozmarynowski, ps. Stefan Żarski (ur. 2 stycznia 1897 w Warszawie, zm. 1946) − major Wojska Polskiego i urzędnik państwowy.

Władysław Rozmarynowski

Stefan Żarski^[1]

major
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1897[1] Warszawa[1]
Data śmierci	1946[2]
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Późniejsza praca	urzędnik państwowy
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 2 stycznia 1897 roku w Warszawie, w rodzinie Józefa i Stanisławy z Głowińskich. Ukończył 6-klasową Szkołę Ogólnokształcącą w Warszawie. W latach 1912−1914 uczęszczał do Szkoły Mechaniczno-Technicznej Wawelberga i Rotwanda. Od 1912 działał w Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” oraz był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. W czerwcu 1914 jako Stefan Żarski wyjechał do Nowego Sącza na kurs instruktorski Drużyn Strzeleckich, skąd został wcielony do I Kompanii Kadrowej^[3]. W czasie I wojny światowej służył w 1 plutonie I Brygady Legionów Polskich. Po wyzdrowieniu powrócił do służby, trafił do 4 kompanii 6 pułku piechoty Legionów. Został ranny w bitwie pod Opatowem 7 marca 1916 roku i trafił do rosyjskiej niewoli, z której uciekł na przełomie 1917 i 1918 roku^[1], po ucieczce współorganizował POW^[2]. Od 1919 do 1927 roku pracował w Sekcji Opieki Ministerstwa Spraw Wojskowych, po czym przeszedł do pracy w cywilnej administracji państwowej^[1].

Od 1927 roku pracował dwa lata jako starosta sandomierski^[1], jednocześnie został naczelnikiem w Chropaczowie^[4]. W Chropaczowie był także prezesem gniazda „Sokoła”^[5]. Z dniem 31 grudnia 1928 roku przeniesiono go na stanowisko starosty do Rawy Mazowieckiej^[6], a po kolejnych trzech latach (1932) mianowano starostą płockim^[1]. Od 1936 do 1939 roku był natomiast starostą częstochowskim. Podczas kampanii wrześniowej ewakuował się na Kresy Wschodnie, a następnie do Rumunii i na Węgry^[2].

Był żonaty z Marią z domu Przastkówna. Dzieci nie mieli^[3].

Zmarł na emigracji w 1946 roku^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6361^[3]
• Krzyż Niepodległości (17 marca 1932)^[7]
• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[8]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918−1921^[3]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[3]
• Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”^[9]