Loading AI tools
Oficer Wojska Polskiego, pilot, kawaler Virtuti Militari Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Maciej Drecki (ur. 19 maja 1915 w Słupi, zm. 13 września 1943 w Milazzo) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych, kawaler Virtuti Militari.
4 zwycięstwa | |
kapitan pilot | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1936–1943 |
Siły zbrojne |
Wojsko Polskie |
Formacja | |
Jednostki |
111 eskadra myśliwska |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Syn Mieczysława i Janiny z domu Dulęba. Egzamin maturalny zdał w gimnazjum Kielcach i w 1936 r. został skierowany na kurs unitarny w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. W 1937 r. rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa[1]. Szkołę ukończył w 1939 r. z 149. lokatą[2]. Został skierowany na kurs wyższego pilotażu w Ułężu, który ukończył w czerwcu. Został przydzielony do 111 eskadry myśliwskiej[3].
Z chwilą wybuchu II wojny światowej walczył w składzie Brygady Pościgowej[4]. 4 września trzykrotnie startował do walki. Nad Kampinosem, w starciu z Ju 87, został ranny w rękę i nogę, ale zdołał powrócić na macierzyste lotnisko w Zaborowie[5][6]. Przy lądowaniu rozbił swojego P.11c (nr ser. 8.46)[7]. Został przetransportowany do szpitala w Warszawie[8], 6 września został ewakuowany do Chełma. 16 września połączył się z eskadrą i przekroczył granicę z Rumunią w Śniatyniu[9]. W wojnie obronnej wykonał dziesięć lotów bojowych[10], za udział w walkach został odznaczony Krzyżem Walecznych[11].
W październiku przedostał się do Francji, został skierowany do stacji zbornej lotnictwa polskiego w Salon. W lutym 1940 r. został przeszkolony w lotach na myśliwcu Morane-Saulnier MS.406[9]. 5 marca znalazł się w grupie pilotów myśliwskich dowodzonej mjr. Tadeusza Halewskiego, których skierowano na szkolenie do Cazaux[12]. W czasie szkolenia przeżył katastrofę podczas lądowania na samolocie Bloch MB.200, z której wyszedł bez obrażeń[13].
Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych. Otrzymał numer służbowy RAF P-0213[14]. Został skierowany na przeszkolenie do Central Flying School w Upavon, a następnie do 6 Operational Training Unit w Sutton Bridge. Po ukończeniu szkolenia został przydzielony do 317 dywizjonu myśliwskiego. Na kilka dni powrócił do OTU w celu przeszkolenia się na samoloty myśliwskie Hawker Hurricane. Po tym szkoleniu powrócił do 317 dm. 17 marca 1941 r. wszedł w skład 303 dywizjonu myśliwskiego. W jego składzie, 28 czerwca, podczas operacji Circus 26, odniósł swe pierwsze zwycięstwo i zestrzelił dwa myśliwce Messerschmitt Bf 109[15]. Po walce, z powodu braku paliwa, wyskoczył na spadochronie nad kanałem La Manche, ale został wyłowiony przez służby ratunkowe RAF[16]. 21 sierpnia został przeniesiony do 306 dywizjonu myśliwskiego[17]. Kolejna zmiana przydziału nastąpiła w lutym 1942 r. kiedy to został przeniesiony do znanego mu już z wcześniejszej służby dywizjonu 317. W nim ukończył swą pierwszą turę lotów bojowych[18].
Podczas przerwy operacyjnej latał jako instruktor do 15 grudnia w 58 Operational Training Unit w Grangemouth. Do latania bojowego powrócił w składzie dywizjonu 315, gdzie służył do 20 lutego 1943 r. Zgłosił się do służby w Polskim Zespole Myśliwskim (Polish Fighting Team), 6 marca dotarł do Kairu[19]. 20 kwietnia wziął udział w locie bojowym, podczas którego celnie ostrzelał i zapalił Bf 109. Po chwili skutecznie zaatakował kolejnego Messerschmitta, w którego trafił serią pocisków. Sam został ostrzelany, jego Spitfire zapalił się, ale pilot zdołał zdusić płomień i powrócił na lotnisko. Po walce zgłosił pewne i prawdopodobne zestrzelenie Bf 109, ale uznano mu jedynie zestrzelenie pewne i uszkodzenie nieprzyjacielskiej maszyny[20].
1 marca został awansowany na angielski stopień Flight Lieutenanta, podczas służby w PFT został po raz drugi i trzeci odznaczony Krzyżem Walecznych[21]. W czasie służby w Polskim Zespole Myśliwskim wykonał 35 lotów bojowych[22] i 12 lotów nieoperacyjnych[23]. Po zakończeniu działań bojowych wyraził chęć służby w angielskich dywizjonach operujących na Bliskim Wschodzie. Otrzymał przydział do 601. dywizjonu myśliwskiego, ale najpierw został skierowany na siedmiodniowy urlop, który spędził w Kairze[24]. Po wypoczynku został przeniesiony na Maltę[25]. 8 sierpnia został przydzielony do 152 dywizjonu myśliwskiego, gdzie objął dowództwo nad eskadrą "B"[26].
1 września został awansowany na polski stopień kapitana. 11 września w rejonie Motta Montecorvino zestrzelił Messerschmitta Bf 109. 13 września zginął w katastrofie podczas startu z lotniska w Milazzo do lotu na osłonę alianckich wojsk lądujących pod Salerno. W jego Spitfire Mk. IX (nr ser. ED112, znaki UM-U) pękła opona, samolot zderzył się z inną maszyną stojącą obok pasa i doszło do eksplozji dodatkowego zbiornika paliwa. Został pochowany na cmentarzu polowym, w 1944 r. jego ciało ekshumowano i przeniesiono na Cmentarz Wojenny w Katanii[27].
Na liście Bajana został sklasyfikowany na 88. pozycji z trzema pewnymi zestrzeleniami i uszkodzeniem jednej maszyny nieprzyjaciela. Polska komisja nie zaliczyła mu ostatniego zwycięstwa[28].
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[29]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.