Loading AI tools
Wincenty Pezacki (ur. 16 stycznia 1914 w Kcyni, zm. 21 kwietnia 2008 w Poznaniu) – polski technolog przetwórstwa mięsa, profesor Politechniki Łódzkiej oraz Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu św. Jana Vianneya w Poznaniu[1] (kw. św. Barbary-rząd 17-grób 4).
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk rolniczych | |
| Specjalność: technologia przetwórstwa mięsa | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura |
1956 |
| Doktor honoris causa Akademia Rolnicza w Poznaniu – 1987 Akademia Rolnicza we Wrocławiu – 1995 | |
| Prodziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. |
1950–1953 |
| Prorektor | |
| Uczenia | |
| Okres spraw. |
1961–1969 |
| Odznaczenia | |
  | |
W 1938 roku ukończył studia weterynaryjne na Uniwersytecie Warszawskim, po czym podjął pracę naukowo-badawczą w Katedrze Higieny Środków Żywnościowych UW. W 1946 roku uzyskał stopień naukowy doktora na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1946 roku wznowił pracę naukowo-dydaktyczną, początkowo w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Łodzi, gdzie zorganizował specjalizację technologia mięsa, a następnie w Politechnice Łódzkiej i w Akademii Rolniczej w Poznaniu.
W 1956 roku został profesorem nadzwyczajnym, a 1968 roku profesorem zwyczajnym. W latach 1950–1953 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Chemii Spożywczej Politechniki Łódzkiej. W latach 1961–1969 był prorektorem Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu.
Przedmiotem jego działalności naukowo-badawczej była technologia surowców rzeźnych, w tym biochemia, mikrobiologia i technologia surowych wędlin, a także historia polskiej kultury materialnej w zakresie przetwarzania surowców rzeźnych. Autor i współautor 412 publikacji w języku polskim i 6 w językach obcych (w tym w języku japońskim). Napisał 2 skrypty oraz 16 podręczników dla studentów, 13 druków zwartych innego typu, 156 komunikatów naukowych z zakresu technologii żywności, 35 komunikatów naukowych z zakresu historii przetwarzania jednej grupy (surowców żywnościowych), 85 publikacji naukowych i 97 publikacji popularnonaukowych i 5 zastrzeżeń patentowych. Pod jego redakcją naukową i współudziale autorskim została wydana pierwsza, kompleksowa, trzytomowa historia gospodarki mięsnej w Polsce. Wypromował 20 doktorów. 10 jego uczniów uzyskało stopień doktora habilitowanego, z tego siedmiu ma tytuły profesorskie.
Przez ponad 25 lat prowadził wykłady jako visiting professor na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. Zorganizował trzecie w skali świata, polskie Muzeum Przemysłu Mięsnego w Sielinku koło Opalenicy, gdzie zgromadzono wiele zabytków kultury technicznej. Był prezesem fundacji „Chrońmy przed zapomnieniem”.
W 1987 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Rolniczej w Poznaniu[2], a w 1995 roku Akademii Rolniczej we Wrocławiu[3]. Sześć instytucji względnie organizacji nadało mu tytuł honorowego członka, kilkanaście innych tytuł zasłużonego. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy, laureat siedmiu nagród naukowych Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Złotej Odznaki Honorowej NOT oraz Honorowej Odznaki SITSpoż.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
