Walenty Skorochód-Majewski
polski historyk, językoznawca, archiwista, polityk i drukarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
polski historyk, językoznawca, archiwista, polityk i drukarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walenty Skorochód-Majewski (ur. w 1764 w Skorochodzie-Guzach, zm. 3 lipca 1835 w Warszawie) – polski historyk, językoznawca, archiwista, polityk i drukarz.
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1764 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
polska |
W 1785 ukończył kolegium pijarskie w Warszawie i zaczął w nim pracować. W latach 1787–1789 pracował w sądownictwie, następnie jako prywatny nauczyciel. Od 1791 nauczał w Korpusie Kadetów. W powstaniu kościuszkowskim dowodził batalionem w stopniu kapitana. Odniósł ranę w bitwie pod Maciejowicami. Od 1797 pełnił obowiązki tłumacza i sekretarza w Komisji Trzech Dworów zajmującej się likwidacją długów Rzeczypospolitej Obojga Narodów i króla. Brał udział w odzyskiwaniu części archiwów polskich wywiezionych do Sankt Petersburga. Stał na czele Południowopruskiego Głównego Archiwum Krajowego[1], a w 1808 został pierwszym kierownikiem Archiwum Ogólnego Krajowego. Był członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk, na forum którego wygłaszał wykłady z archiwistyki. W 1814 jako pierwszy w Polsce użył sformułowania nauki pomocnicze historii. Na polecenie Feliksa Łubieńskiego przetłumaczył na polski francuski kodeks handlowy[2].
Od 1813 interesował się językoznawstwem Europy i Azji (szczególnie sanskrytem) oraz historią plemion słowiańskich i azjatyckich. Przetłumaczył na polski wiele prac z tej dziedziny (m.in. Jana Potockiego, Jean-Baptiste’a Bourguignon d’Anville’a, Juliusa von Klaprotha, Antoine-Léonarda de Chézy’ego). Doszukiwał się dowodów na poparcie tezy o pochodzeniu Słowian od mieszkańców Indii, czemu podporządkowane były jego najważniejsze publikacje. W 1815 w swojej kamienicy przy ulicy Świętojańskiej założył pierwszą w Polsce drukarnię sanskrycką. Jego prace były krytykowane (m.in. przez Joachima Lelewela i Jana Czeczota) za chaotyczność, rozwlekłość i naginanie argumentów do tez.
W 1820 i 1825 pełnił funkcję deputowanego na sejm Królestwa Polskiego z VI cyrkułu miasta Warszawy[2]. Był znany z częstego noszenia kontusza i rygorystycznego przestrzegania staropolskich obyczajów[1]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 29 wprost-6-27)[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
