Władimir Zografski

Władimir Emiłow Zografski (bułg. Владимир Емилов Зографски; ur. 14 lipca 1993 w Samokowie^[1]) – bułgarski skoczek narciarski. Mistrz świata juniorów w skokach narciarskich z 2011, złoty medalista uniwersjady z 2015 i srebrny medalista olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy z 2009. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2023.

Władimir Zografski

Владимир Зографски

Pełne imię i nazwisko	Władimir Emiłow Zografski
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1993 Samokow
Klub	SK Samokow[1]
Wzrost	165 cm[1]
Debiut w PŚ	14 grudnia 2008 w Pragelato (43. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	17 grudnia 2010 w Engelbergu (28. miejsce)
Rekord życiowy	215 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (24 stycznia 2025)[2][1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Bułgaria Mistrzostwa świata juniorów złoto Otepää 2011 indywid. Uniwersjada złoto Szczyrb. Jezioro 2015 normalna Olimpijski festiwal młodzieży Europy srebro Szczyrk 2009 indywid.
Inne nagrody
Letnie Grand Prix 1. miejsce 2023

24 stycznia 2025 podczas konkursu na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie ustanowił swój rekord życiowy wynoszący 215 m. Jest to równocześnie rekord Bułgarii^[2][1].

Przebieg kariery

Lata 2005–2010

Do oficjalnych zawodów międzynarodowych po raz pierwszy zgłoszony został jako jedenastolatek. W styczniu 2005 miał wystąpić w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Lauschy, lecz ostatecznie nie wystartował w żadnym z konkursów^[3]. W lutym 2007 zadebiutował w FIS Cupie, zajmując 30. miejsce w Zakopanem. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2007. Zajął na nich 62. miejsce w zawodach indywidualnych^[4].

W sezonie 2007/2008 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. Pierwszymi zawodami, w których został sklasyfikowany, był konkurs Letniego Pucharu Kontynentalnego w Oberstdorfie, w którym był 73. Wcześniej dwukrotnie nie wystartował mimo zgłoszenia do zawodów, a także dwukrotnie był dyskwalifikowany. W całym sezonie nie zdobył punktów Pucharu Kontynentalnego – najwyższym miejscem, jakie zajął, było 35. z Hinterzarten. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2008, zajmując 54. miejsce indywidualnie i 13. w drużynie^[5].

We wrześniu 2008 w Villach zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego, co dało mu prawo do startu w Pucharze Świata. Zadebiutował w nim 14 grudnia 2008 w Pragelato, zajmując 43. miejsce^[6]. Wystąpił na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2009. Podczas pierwszej serii konkursu indywidualnego w skokach narciarskich skoczył 106,5 metra, ustanawiając rekord skoczni Skalite w Szczyrku. Jego wynik w czasie tych samych zawodów o 0,5 metra poprawił Peter Prevc. Zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Prevcem^[7][8]. W tym samym roku zadebiutował na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym. Wziął udział w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, w którym zajął 43. pozycję. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009 był 58.^[6].

W sezonie 2009/2010 dwukrotnie wziął udział w zawodach Pucharu Świata. W grudniu 2009 zajął 49. miejsce w Engelbergu, a w lutym 2010 był 46. w Willingen. Zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego: dwukrotnie był 9. w Bischofshofen. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2010 zajął 7. miejsce indywidualnie^[9].

Lata 2010–2013

Latem 2010 dwukrotnie stanął na drugim stopniu podium w konkursach Pucharu Kontynentalnego w Ałmaty. Zdobył również punkty Letniego Grand Prix w Klingenthal. 17 grudnia 2010 w Engelbergu zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 28. miejsce. W całym sezonie czterokrotnie, w zawodach rozgrywanych na przełomie grudnia i stycznia, zajmował miejsca w najlepszej trzydziestce. Najwyżej sklasyfikowany był 29 grudnia 2010 w Obertdorfie (na 16. miejscu)^[10]. 28 stycznia 2011 w Otepää zwyciężył w konkursie Mistrzostwach Świata Juniorów 2011. Wyprzedził w nim Stefana Krafta i Kaarela Nurmsalu^[11]. Wystartował też w obu konkursach indywidualnych na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011. Na skoczni normalnej zajął 34., a na skoczni dużej – 37. miejsce^[10].

Kilkukrotnie zajął miejsca w czołowej dziesiątce Letniego Grand Prix 2011. Najlepszym z nich było 4., zajęte w Ałmaty. 3 grudnia 2011 w Lillehammer po raz pierwszy w karierze znalazł się wśród 10 najlepszych zawodników Pucharu Świata, zajmując 8. pozycję. Poza tymi zawodami w sezonie 2011/2012 jeszcze pięciokrotnie zdobył punkty PŚ, przy czym najwyższym miejscem była 20. lokata z Oslo. Dwukrotnie był dyskwalifikowany za niezgodny z regulaminem kombinezon^[12].

W Letnim Grand Prix 2012 najwyżej klasyfikowany ponownie był na 4. pozycji, w tym przypadku w Sapporo. Punkty zdobywał również w większości pozostałych występów w cyklu. W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata regularnie zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najlepszy pojedynczy występ Zografskiego miał miejsce 15 grudnia 2012 w Engelbergu, gdy zajął 10. pozycję^[13]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 33. lokacie ze 183 punktami^[14]. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata 2013, zajmując 40. miejsce na skoczni normalnej i 31. na dużej^[13].

Lata 2013–2018

W kilku kolejnych sezonach osiągał gorsze wyniki sportowe. W sezonie 2013/2014 ani razu nie zdobył punktów Pucharu Świata. Mimo licznych prób tylko czterokrotnie przeszedł kwalifikacje. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Na skoczni normalnej nie awansował do konkursu głównego, a na dużej zajął 47. pozycję^[15].

W sezonie 2014/2015 dwukrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce zawodów Pucharu Świata, najwyżej na 24. pozycji. Na Mistrzostwach Świata 2015 był 30. na skoczni normalnej i 47. na dużej. Zdobył również złoty medal w konkursie indywidualnym Zimowej Uniwersjady 2015^[16].

W sezonie 2015/2016 w Pucharze Świata punkty zdobył raz^[17], a w sezonie 2016/2017 – wcale. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zajął 42. miejsce na skoczni normalnej, a na dużej został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach^[18].

W Pucharze Świata 2017/2018 punkty zdobywał dwukrotnie, zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. Był również 8. w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu w grudniu 2017. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, zajmując 14. miejsce na skoczni normalnej i 35. na skoczni dużej^[19].

Lata 2018–2023

W ramach Letniego Grand Prix 2018 zajął 5. miejsce we wrześniowych zawodach w Râșnovie. W drugim konkursie Pucharu Świata 2018/2019, 24 listopada 2018 w Ruce, zajął 6. pozycję, najwyższą w sezonie. Na początku grudnia w Niżnym Tagile dwukrotnie zajmował 15. miejsce. W grudniowych i styczniowych zawodach cyklu regularnie zdobywał punkty, od lutego zaczął osiągać słabsze wyniki^[20]. Ostatecznie sezon zakończył na 33. lokacie w klasyfikacji generalnej ze 134 punktami^[14]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Zajął 30. miejsce na skoczni dużej i 37. na normalnej^[20].

W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata siedmiokrotnie zdobył punkty. Najwyżej klasyfikowany był na 16. miejscu, w lutym 2020 w Willingen^[21]. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata punkty zdobywał czterokrotnie, w najlepszym występie, w lutym 2021 w Râșnovie, zajmując 21. pozycję. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 zajął 43. miejsce na skoczni normalnej i 37. na dużej^[22].

W ramach Letniego Grand Prix 2021 zajął 3. miejsce w konkursie w Szczuczyńsku rozgrywanym 5 września 2021. Łącznie trzykrotnie ukończył zawody cyklu w najlepszej dziesiątce. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata punkty zdobył 3 razy, a najwyżej klasyfikowany był na 12. pozycji, którą zajął w konkursie 70. Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, gdzie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 38. na dużej. Wystartował również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których zajął 34. lokatę indywidualnie^[23].

Dwa konkursy Letniego Grand Prix 2022 ukończył w pierwszej dziesiątce, w tym jeden na podium – 17 września 2022 w Râșnovie zajął 3. pozycję. W Pucharze Świata 2022/2023 dziesięciokrotnie zdobywał punkty, głównie w początkowej części sezonu. Najwyżej sklasyfikowany był na 19. miejscu, które zajmował w grudniu 2022 w Titisee-Neustadt oraz w lutym 2023 w Râșnovie. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 zajął 32. lokatę na skoczni normalnej oraz 35. na dużej^[24].

Sezon 2023/2024

Na Igrzyskach Europejskich 2023 zajął 15. miejsce na skoczni normalnej i 35. na dużej. W otwierającym Letnie Grand Prix 2023 konkursie w Courchevel 29 lipca zajął 2. pozycję, a dzień później na tej samej skoczni odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w tym cyklu. 5 sierpnia w Szczyrku po raz drugi wygrał, a 6 sierpnia zajął 2. miejsce. We wrześniu zawody w Râșnovie ukończył na 6. oraz 1. lokacie, a w październiku był 2. w drugim konkursie w Hinzenbach (w pierwszym odpadł w kwalifikacjach) oraz 11. w Klingenthal^[25]. Osiągnięte rezultaty pozwoliły Zografskiemu na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix. Z 604 punktami o 22 wyprzedził drugiego Gregora Deschwandena^[26].

W Pucharze Świata 2023/2024 punkty zdobył dziewięciokrotnie, głównie w początkowej części sezonu. Najwyżej sklasyfikowany był 2 grudnia 2023 w Lillehammer, na 14. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024, na których zajął 40. miejsce indywidualnie^[25].

Życie prywatne

Jest synem Emiła Zografskiego, byłego skoczka narciarskiego i dwukrotnego olimpijczyka (Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988 i 1992)^[27]. Ojciec Zografskiego pełni funkcję trenera reprezentacji Bułgarii^[28]. Zografski urodził się w Samokowie. Zna języki: bułgarski, angielski^[29], niemiecki^[30] oraz polski^[31].

Skoki narciarskie uprawiał również jego młodszy brat, Martin^[32].

W maju 2019 wziął ślub z Polką Agnieszką Skowron^[33].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	nie zakwalifikował się (K-95)[34], 47. miejsce (K-125)
2018 Pjongczang	–	14. miejsce (K-98), 35. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	22. miejsce (K-95), 38. miejsce (K-125)

Starty W. Zografskiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	89,0 m		97,8 pkt	Nie zakwalifikował się.
47.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	110,0 m	–	89,3 pkt	189,4 pkt	Kamil Stoch
14.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	101,5 m	108,5 m	226,5 pkt	32,8 pkt	Andreas Wellinger
35.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	119,5 m	–	105,9 pkt	179,8 pkt	Kamil Stoch
22.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	99,0 m	97,0 m	245,3 pkt	29,7 pkt	Ryōyū Kobayashi
38.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	125,0 m	–	112,5 pkt	183,6 pkt	Marius Lindvik

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2009 Liberec	–	43. miejsce (K-90), nie wystartował w kwalifikacjach (K-120)[35]
2011 Oslo	–	34. miejsce (K-95), 37. miejsce (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	40. miejsce (K-95), 31. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	30. miejsce (K-90), 47. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	42. miejsce (K-90), dyskwalifikacja w kwalifikacjach (K-116)[36]
2019 Seefeld/Innsbruck	–	30. miejsce (K-120), 37. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	43. miejsce (K-95), 37. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	32. miejsce (K-95), 35. miejsce (K-125)

Starty W. Zografskiego na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
43.	21 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	87,0 m	–	105,0 pkt	177,0 pkt	Wolfgang Loitzl
NQ	27 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	indywid.	DNS			Nie zakwalifikował się.
34.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	90,5 m	–	99,7 pkt	169,5 pkt	Thomas Morgenstern
37.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	113,5 m	–	102,6 pkt	174,9 pkt	Gregor Schlierenzauer
40.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	90,0 m	–	94,6 pkt	158,0 pkt	Anders Bardal
31.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	120,5 m	–	121,4 pkt	174,4 pkt	Kamil Stoch
30.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	87,5 m	84,0 m	199,3 pkt	53,4 pkt	Rune Velta
47.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	103,5 m	–	66,2 pkt	202,5 pkt	Severin Freund
42.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	88,0 m	–	105,2 pkt	165,6 pkt	Stefan Kraft
NQ	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	DSQ			Nie zakwalifikował się.
30.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	117,0 m	DSQ	106,1 pkt	173,3 pkt	Markus Eisenbichler
37.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	87,0 m	–	80,1 pkt	138,2 pkt	Dawid Kubacki
43.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	92,5 m	–	103,7 pkt	165,1 pkt	Piotr Żyła
37.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	109,5 m	–	82,7 pkt	193,8 pkt	Stefan Kraft
32.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	99,5 m	–	115,6 pkt	146,2 pkt	Piotr Żyła
35.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	119,0 m	–	107,3 pkt	180,2 pkt	Timi Zajc

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2022 Vikersund	–	34. miejsce
2024 Tauplitz	–	40. miejsce

Starty W. Zografskiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	172,0 m	–	–	–	134,0 pkt	720,2 pkt	Marius Lindvik
40.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	159,0 m	–	–	–[a]	117,4 pkt	530,0 pkt	Stefan Kraft

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2007 Tarvisio/ Planica	–	62. miejsce
2008 Zakopane	–	54. miejsce
2009 Szczyrbskie Jezioro	–	58. miejsce
2010 Hinterzarten	–	7. miejsce
2011 Otepää	–	złoty medal

Drużynowo

2008 Zakopane

–

13. miejsce[b]

Starty W. Zografskiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
62.	15 marca	2007	Planica	Srednija velikanka	K-90	HS-100	indywid.	65,0 m	–	56,5 pkt	211,5 pkt	Roman Koudelka
54.	27 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	81,0 m	–	82,5 pkt	169,5 pkt	Andreas Wank
13.	29 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	druż.[b]	83,0 m	–	350,5 pkt (108,5 pkt)	620,5 pkt	Niemcy
58.	5 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	79,5 m	–	88,5 pkt	164,5 pkt	Lukas Müller
7.	28 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	104,0 m	99,0 m	253,5 pkt	29,0 pkt	Michael Hayböck
1.	28 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	98,0 m	95,0 m	255,0 pkt	–

Uniwersjada

Indywidualnie

2015 Szczyrbskie Jezioro

–

złoty medal

Starty W. Zografskiego na uniwersjadzie – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	27 stycznia	2015	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	95,0 m	94,0 m	248,8 pkt	–

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Kraków/Zakopane[c]

–

15. miejsce (K-95), 35. miejsce (K-125)

Starty W. Zografskiego na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
15.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	98,0 m	101,0 m	235,5 pkt	34,8 pkt	Daniel Tschofenig
35.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	120,5 m	–	106,1 pkt	173,0 pkt	Dawid Kubacki

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

2009 Szczyrk

–

srebrny medal

Starty W. Zografskiego na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	17 lutego	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	106,5 m	102,0 m	268,0 pkt	1,5 pkt	Peter Prevc

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2010/2011	53.
2011/2012	45.
2012/2013	33.
2014/2015	70.
2015/2016	67.
2017/2018	52.
2018/2019	33.
2019/2020	41.
2020/2021	56.
2021/2022	50.
2022/2023	39.
2023/2024	37.
2024/2025	29.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[38][37]
Sezon 2008/2009
																											punkty
q	-	-	q	43	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	55	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	q	q	q	49	q	q	q	-	-	-	-	q	q	-	-	-	q	46	-	-	-	-	0
Sezon 2010/2011
																										punkty
dq	48	-	-	28	47	23	16	19	dq	35	-	-	-	-	-	-	-	-	31	-	-	-	49	-	-	38
Sezon 2011/2012
																										punkty
dq	8	45	50	dq	29	43	22	41	q	-	-	-	q	26	49	37	39	29	50	-	-	q	20	-	-	61
Sezon 2012/2013
																											punkty
40	19	29	15	29	10	41	42	17	16	22	29	19	42	11	-	-	-	-	27	12	q	23	q	47	16	-	183
Sezon 2013/2014
																												punkty
q	q	50	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	37	q	-	-	q	45	q	q	50	q	q	q	q	q	0
Sezon 2014/2015
																															punkty
-	-	-	27	32	-	-	q	51	q	45	48	q	-	32	41	-	-	41	45	49	44	35	dq	24	51	45	43	31	39	-	11
Sezon 2015/2016
																													punkty
q	25	q	-	-	q	44	q	46	42	47	-	q	q	q	-	-	-	-	q	q	48	-	-	q	q	-	-	-	6
Sezon 2016/2017
																										punkty
q	-	q	q	q	q	50	45	q	q	49	q	q	q	-	-	-	q	47	q	q	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
q	-	39	36	q	43	37	q	42	q	q	26	34	-	-	31	32	38	21	32	q	-	15
Sezon 2018/2019
																												punkty
47	6	48	15	15	19	26	23	25	27	28	28	27	31	-	-	q	39	q	18	-	-	34	q	q	q	q	27	134
Sezon 2019/2020
																											punkty
32	44	30	q	44	44	27	48	q	q	q	33	42	36	22	25	-	-	16	32	27	22	36	38	39	31	46	48
Sezon 2020/2021
																									punkty
46	37	-	-	-	-	-	29	31	46	44	30	40	q	-	25	44	34	31	44	44	21	q	46	-	19
Sezon 2021/2022
																												punkty
38	25	45	40	q	46	43	35	q	49	33	36	12	24	44	-	-	-	-	37	35	q	43	45	q	40	q	-	35
Sezon 2022/2023
																																punkty
45	21	26	30	30	19	41	29	21	49	23	q	38	39	29	38	-	-	42	q	46	31	19	q	32	36	34	-	-	-	-	-	63
Sezon 2023/2024
																																punkty
30	17	14	18	35	43	23	45	40	q	33	-	dq	34	21	34	46	36	43	22	-	-	31	18	40	24	38	49	-	-	-	-	93
Sezon 2024/2025
																													punkty
31	29	23	28	27	29	29	34	8	26	27	26	42	27	10	21	36	35	28	-	-	-	-	16	33	33	10	25	23	165
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2012/2013	32.
2017/2018	44.
2019/2020	32.
2024/2025	33.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2010/2011	37.
2011/2012	44.
2012/2013	22.
2014/2015	54.
2015/2016	46.
2016/2017	52.
2017/2018	60.
2018/2019	18.
2019/2020	61.
2020/2021	40.
2021/2022	36.
2022/2023	36.
2023/2024	51.
2024/2025	26.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2018	39.
2019	59.
2020	43.
2022	46.
2023	54.
2024	47.
2025	34.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2020	17.
2021	28.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2018	60.
2019	35.
2021	51.
2022	51.
2025	25.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2020	31.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2010	33.
2011	12.
2012	13.
2013	87.
2015	68.
2018	22.
2020	29.
2021	16.
2022	11.
2023	1.
2024	70.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	30 lipca	2023	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	132,5 m	130,5 m	262,6 pkt
2.	5 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	97,5 m	106,5 m	257,3 pkt
3.	24 września	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	96,0 m	97,5 m	252,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	5 września	2021	Szczuczyńsk	Burabaj	K-90	HS-99	94,0 m	89,5 m	245,9 pkt	3.	12,7 pkt	Halvor Egner Granerud
2.	17 września	2022	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	100,0 m	91,0 m	250,2 pkt	3.	3,2 pkt	Ren Nikaidō
3.	29 lipca	2023	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	132,0 m	118,0 m	230,2 pkt	2.	8,1 pkt	Gregor Deschwanden
4.	30 lipca	2023	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	132,5 m	130,5 m	262,6 pkt	1.	–
5.	5 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	97,5 m	106,5 m	257,3 pkt	1.	–
6.	6 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	101,5 m	–	137,4 pkt	2.	6,3 pkt	Piotr Żyła
7.	24 września	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	96,0 m	97,5 m	252,0 pkt	1.	–
8.	1 października	2023	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	89,0 m	87,0 m	244,7 pkt	2.	1,9 pkt	Gregor Deschwanden

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[38][37]
2008
										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	0
2009
									punkty
q	q	q	q	-	-	44	47	37	0
2010
									punkty
17	5	-	-	-	-	-	-	29	61
2011
											punkty
37	5	5	16	10	48	-	-	4	dq	11	205
2012
									punkty
35	23	22	11	4	19	16	15	42	134
2013
											punkty
30	q	dq	41	-	-	-	-	36	32	-	1
2014
									punkty
-	-	-	47	41	-	-	-	q	0
2015
											punkty
q	q	47	q	-	-	-	-	-	-	16	15
2016
										punkty
-	-	-	q	-	-	-	-	43	q	0
2017
									punkty
-	47	q	-	-	42	46	32	q	0
2018
									punkty
-	34	16	40	-	-	5	14	21	88
2019
								punkty
-	45	34	44	-	-	40	dq	0
2020
		punkty
41	22	9
2021
								punkty
24	28	-	3	7	-	10	-	132
2022
						punkty
27	25	-	3	6	41	110
2023
									punkty
2	1	1	2	6	1	q	2	11	604
2024
									punkty
-	-	36	30	-	-	24	28	33	11
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2010	20.

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2011	19.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2008/2009	169.
2009/2010	57.
2014/2015	96.
2015/2016	97.
2020/2021	64.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[38][37]
Sezon 2007/2008
																												punkty
54	56	-	-	-	72	dq	dq	56	54	49	-	-	-	59	59	59	38	35	-	41	39	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2008/2009
																																	punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	48	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	9	-	-	-	39	15	12	dq	-	-	-	-	-	96
Sezon 2014/2015
																										punkty
31	14	26	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	23
Sezon 2015/2016
																											punkty
38	21	25	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	-	-	8	15	-	-	16	17	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	77
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	20	16	-	-	26
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2008	77.
2009	63.
2010	5.
2011	13.
2012	66.
2015	84.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	25 września	2010	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	133,5 m	134,0 m	262,5 pkt	2.	10,8 pkt	Kamil Stoch
2.	26 września	2010	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-105	98,0 m	101,0 m	244,5 pkt	2.[d]	12,5 pkt	Kamil Stoch
3.	2 lipca	2011	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	109,0 m	103,0 m	250,6 pkt	2.	4,7 pkt	Robert Kranjec
4.	3 lipca	2011	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	107,0 m	105,0 m	251,6 pkt	3.[e]	8,0 pkt	Jure Šinkovec

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[38][37]
2007
									punkty
-	-	-	dq	73	-	-	61	dq	0
2008
											punkty
44	33	48	-	-	56	23	24	35	-	-	15
2009
											punkty
17	23	29	64	43	-	-	-	-	-	-	24
2010
															punkty
10	dq	13	33	18	4	14	7	34	53	49	2	2	-	-	323
2011
										punkty
2	3	-	-	-	-	-	-	-	-	140
2012
														punkty
14	21	25	dq	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34
2014
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	dq	50	-	-	0
2015
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	17	43	-	-	-	-	14
2016
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	dq	dq	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2006/2007	221.
2007/2008	259.
2008/2009	56.
2014/2015	20.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	27 września	2014	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,0 m	94,0 m	253,0 pkt
2.	28 września	2014	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,5 m	98,0 m	262,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	27 września	2014	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,0 m	94,0 m	253,0 pkt	1.	–
2.	28 września	2014	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,5 m	98,0 m	262,0 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[38][37]
Sezon 2006/2007
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	43	-	-	-	1
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	24	51	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	142
Sezon 2008/2009
																						punkty
9	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35	21	-	-	-	-	-	-	-	176
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Seria konkursowa została odwołana.
2. Skład zespołu: Petyr Fyrtunow, Wasił Iwanow, Władimir Zografski i Bogomił Pawłow
3. Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
4. Ex aequo z Jakubem Jandą
5. Ex aequo z Grzegorzem Miętusem