Tudorów
wieś w województwie świętokrzyskim Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tudorów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Opatów[3][5].
| wieś | |
 Baszta w Tudorowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
86[1] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-500[2] |
| Tablice rejestracyjne |
TOP |
| SIMC |
0801970[3] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu opatowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Opatów  | |
 50°46′09″N 21°27′01″E[4] | |
Wieś w powiecie sandomierskim w województwie sandomierskim w XVI wieku była własnością wojewody kijowskiego Konstantego Wasyla Ostrogskiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
Przez wieś przechodzi 
zielony szlak rowerowy do Opatowa.
Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XIV w. W 1361 r. sąd ziemski w Sandomierzu rozstrzygnął spór o stawidła. Zatrzymał je dziedzic Tudorowa Pełko „is suis molendinis et in aggere circa castrum Tudorow”, pozbawiając wody młyny w Karwowie. W połowie XV w. wieś była własnością braci Iwana, Pełki i Piotra z rodu Janina. Późniejszym właścicielem był kanonik wiślicki Jan de Tudorow. Tudorów miał łany kmiece, karczmy oraz folwark rycerski, z którego dziesięcinę płacono parafii we Włostowie[7].
Według rejestru poborowego powiatu sandomierskiego z 1508 r. Tudorów i sąsiednie Dmoszyce należały do Alberta z Dmoszyc.
W 1578 r. Tudorów należał do księcia Ostrogskiego. Wieś miała trzech osadników na 1,5 łanach, 3 zagrodników z rolą, 1 komornika, 1 biednego i 1 rzemieślnika. Pół łanu obsiewano dla dworu.
Według późniejszych spisów, w 1827 r. wieś liczyła 12 domów i 83 mieszkańców. Pod koniec XIX w. w Tudorowie było 18 domów i 116 mieszkańców, funkcjonował też młyn wodny.
.jpg)
Ruiny rycerskiego zamku z XIV w. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z akt sądowych z 1361 r. W 1517 r. Jan Tudorowski sprzedał zamek kasztelanowi sandomierskiemu Krzysztofowi Szydłowieckiemu. Dwadzieścia lat później przeszedł na własność Tarnowskich[7] W XVI w. zamkowa wieża, na skutek przebudowy, utraciła walory obronne – zniwelowano otaczające ją wały, zamurowano stare otwory strzelnicze i okna, wykuto nowe. W połowie XVII w. wieżę na powrót przystosowano do celów obronnych. W jej przyziemiu powstała wówczas strzelnica artyleryjska.
W czasie potopu szwedzkiego, będący wówczas własnością Lubomirskich zamek został zniszczony a wieża opustoszała. W następnych latach postępowała dalsza dewastacja, gdyż kamień z opuszczonego zamku służył okolicznej ludności jako budulec.
Do dzisiaj zachowała się zamkowa wieża, a wokół niej zarys fosy. Wieża zbudowana jest z kamienia, na planie prostokąta o wymiarach 9,3 m x 10,5 m i ma sześć kondygnacji. W jej wnętrzu zachowały się ślady po belkach drewnianych stropów. Na wyższych kondygnacjach znajdują się otwory okienne oraz strzelnice. Widoczne są także fragmenty murów przyziemia.
Ruina zamku została wpisana do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.544 z 30.05.1972 i z 9.04.1984)[8].
Współcześnie ruiny są własnością rzeźbiarza Gustawa Hadyny, który przystosowuje je do celów mieszkalnych.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
