Starobielsk

Starobielsk
Старобільськ
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	ługański
Rejon	starobielski
Data założenia	1686
Prawa miejskie	1797
Powierzchnia	13,32 km²
Populacja (2019); • liczba ludności	; 16 753
Nr kierunkowy	+380 6461
Kod pocztowy	92700
Tablice rejestracyjne	BB
	Położenie na mapie obwodu ługańskiego Starobielsk
	Położenie na mapie Ukrainy Starobielsk
	49°17′N 38°55′E
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Starobielsk (ukr. Старобільськ, ros. Старобельск) – miasto na Ukrainie, w obwodzie ługańskim, siedziba rejonu starobielskiego, od marca 2022 pod okupacją rosyjską.

Szybkie fakty Państwo, Obwód ...

Zamknij

Starobielsk leży nad rzeką Ajdar (dopływ Dońca)^[3], na południowy wschód od Charkowa^[4]. W przeszłości należał do obłastii (obwodu) woroszyłowgradzkiej, a obecnie do obwodu ługańskiego^[4].

W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, meblarski oraz odzieżowy^[5].

Miasto powstało w 1686 roku, ale już w 1650 roku na wyspie między rozlewiskami rzeki Ajdar zbudowano placówkę dla ochrony południowych granic Rosji i drewniany kościół Matki Bożej Pokrowskiej.

W latach 30. XX wieku w mieście zbudowano fabrykę mechaniczną(inne języki)^[3]^[1], fabrykę odzieży(inne języki)^[3]^[1].

W latach 1939–1940 w Starobielsku na obszarze byłego klasztoru mieścił się obóz jeniecki dla Polaków, oficerów (także podchorążych) służby stałej i rezerwy Wojska Polskiego, wziętych do niewoli przez Związek Radziecki po zajęciu wschodnich obszarów Polski po 17 września 1939 roku^[4].

Z tym tematem związana jest kategoria: Jeńcy polscy obozu NKWD w Starobielsku (1939–1940).

Osobny artykuł: Zbrodnia katyńska.

Osobny artykuł: Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie.

W kwietniu i maju 1940 roku byli oni przewożeni sukcesywnie do Charkowa i rozstrzeliwani przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach. 48 Polaków zmarło w obozie starobielskim i zostało pochowanych na starym cmentarzu miejskim, w 1994 roku^[6] przeniesiono ich ciała na cmentarz czmirowski.

W 1961 r. w mieście zbudowano fabrykę mebli(inne języki)^[3]^[1].

Według spisu powszechnego z 1897 roku Starobielsk liczył 13 123 osoby.
1975 – 22,7 tys. mieszkańców^[3]
1989 – 25 053 mieszkańców^[7]^[1]
2013 – 18 297 mieszkańców^[8]

Lublin

[1]
Старобельск // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр.408.
[2]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.48.
[3]
Старобельск // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 24 (кн.1). М., «Советская энциклопедия», 1976.
[4]
W świetle 1982 ↓, s. 16.
[5]
Starobielsk, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-08-11].
[6]
Ewa Gruner-Żarnoch: Starobielsk w oczach ocalałych jeńców. [Stowarzyszenie Katyń], 2001, s. 28.
[7]
Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
[8]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

Zbrodnia katyńska w świetle dokumentów. Londyn: Gryf, 1982.
Старобельск // Большая Советская Энциклопедия. / редколл., гл. ред. Б. А. Введенский. 2-е изд. том 40. М., Государственное научное издательство «Большая Советская энциклопедия», 1957. стр.505
Старобельск // Советский энциклопедический словарь. редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. 4-е изд. М., «Советская энциклопедия», 1986. стр.1269

Oficjalne informacje o mieście (ukr.) gska2.rada.gov.ua [dostęp 2011-08-27]
Starobielsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 245.
Informacje o obozie starobielskim. lwow.wilno.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-19)]. interia.pl [dostęp 2011-08-27]

[autogenerated1-1] [1]
Старобельск // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр.408.

[2] [2]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.48.

[autogenerated2-3] [3]
Старобельск // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 24 (кн.1). М., «Советская энциклопедия», 1976.

[CITEREFW_świetle198216-4] [4]
W świetle 1982 ↓, s. 16.

[PWN-5] [5]
Starobielsk, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-08-11].

[6] [6]
Ewa Gruner-Żarnoch: Starobielsk w oczach ocalałych jeńców. [Stowarzyszenie Katyń], 2001, s. 28.

[7] [7]
Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.

[8] [8]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Starobielsk

Wikiwand in your browser!

Wikiwand in your browser!

Położenie

Gospodarka

Historia

Demografia

Miasta partnerskie

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne