Stara Kraśnica

Stara Kraśnica (po 1945 r. Stary Szunów^[4], niem. Alt Schönau^[5]) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Świerzawa, na pograniczu Pogórza Kaczawskiego i Gór Kaczawskich w Sudetach.

Stara Kraśnica

wieś
Ruiny willi
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	złotoryjski
Gmina	Świerzawa
Liczba ludności (III 2011)	599[1]
Strefa numeracyjna	75
Kod pocztowy	59-540[2]
Tablice rejestracyjne	DZL
SIMC	0192867
Położenie na mapie gminy Świerzawa Stara Kraśnica
Położenie na mapie Polski Stara Kraśnica
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Stara Kraśnica
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego Stara Kraśnica
51°00′20″N 15°54′37″E[3]

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego.

Demografia

Według Narodowego Spisu Powszechnego (2011) liczyła 599 mieszkańców^[1]. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Świerzawa.

Historia

W 1945 r. miejscowość została włączona do Polski, a jej ówczesną ludność wysiedlono do Niemiec. Według części literatury pierwszą powojenną nazwą był Stary Szunów, z kolei stacja kolejowa używała nazwy Sieńsk Stary^[6]. 12 listopada 1946 nadano miejscowości obecną polską nazwę Stara Kraśnica^[5].

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[7]:

• zespół zamkowy:
  • ruiny zamku-dworu, istniejącego już w XVI wieku, początek XVII w.; manierystyczny, obecne cechy stylistyczne uzyskał podczas przebudowy w latach 1610–1622 dla rodziny von Schweinichen; remontowany po 1900 roku; po 1945 r. przejęty przez Państwowe Gospodarstwo Rolne (PGR), opuszczony w latach 60. XX wieku, następnie popadł w ruinę
  • Brama wjazdowa w Starej Kraśnicy, manierystyczna z 1622 roku oraz pozostałości murów obronnych, zachowane w złym stanie
  • park dworski, z XIX w., po 1945 r. zdewastowany
  • oficyna folwarczna – willa, obecnie dom nr 1, z 1902 r., wzniesiona w stylu historycznym przez właścicieli sąsiedniego dworu; po 1945 r. przejęty przez PGR, od lat 80. XX wieku w ruinie

Przypisy

1. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1209 [zarchiwizowane 2022-10-26].
3. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 128211
4. DotCom: Zabytki w Starej Kraśnicy. 2006. [dostęp 2012-06-08]. (pol.).
5. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
6. Spis stacyj i przystanków Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych we Wrocławiu. Wrocław: 1945, s. 20.
7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 265. [dostęp 2012-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

Bibliografia

• Pogórze Kaczawskie, Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7, pod red. M. Staffy, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
• Góry i Pogórze Kaczawskie. Skala 1:40.000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2004. wyd. II. ISBN 83-88049-02-X. Brak numerów stron w książce

Źródła internetowe

• Opis historyczny w źródłu databazowym (po niemiecku)
• Opis historyczny w źródłu databazowym (po niemiecku)