Loading AI tools
Oficer Wojska Polskiego, taternik, działacz turystyczny, przemysłowiec, handlowiec Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Porębski (ur. 6 października 1884 w Krakowie, zm. 10 października 1960 tamże) – polski taternik i działacz turystyczny, przemysłowiec i handlowiec, kapitan rezerwy artylerii Wojska Polskiego.
kapitan | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
1 Dywizja Konnej Artylerii, |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
taternik, działacz turystyczny, przemysłowiec, handlowiec |
Odznaczenia | |
Przed pierwszą wojną światową należał do grona najczynniejszych taterników. W swoim dorobku miał przejścia najtrudniejszych na tamte czasy dróg wspinaczkowych, m.in. pierwsze wejścia na:
W roku 1953 (w 50-lecie swego pierwszego wejścia) powtórzył wejście na Mięguszowiecki Szczyt Pośredni.
Działał czynnie w organizacjach taternickich i turystycznych. W roku 1908 został członkiem Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego (w latach 1912, 1913 i 1919 był członkiem jej zarządu, zaś w roku 1924 członkiem komisji rewizyjnej). W roku 1913 wchodził w skład komitetu redakcyjnego pisma „Taternik”. W latach 1912–1925 był działaczem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, pełnił różne funkcje w jego zarządzie głównym, m.in. jako skarbnik i sekretarz[1].
Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej; jako nadporucznik rezerwowy artylerii przydzielony do 1 Dywizji Konnej Artylerii w 1915 został odznaczony Krzyżem Zasługi Wojskowej III klasy z dekoracją wojenną[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923, 1924 jako oficer rezerwowy był przydzielony do 5 pułku artylerii ciężkiej[5][6]. W 1934 jako kapitan rezerwy artylerii był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer po ukończeniu 40. roku życia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto[7]. W 1939 jako oficer rezerwy uczestniczył w kampanii wrześniowej, potem do końca wojny przebywał w Rumunii, zarabiając na życie dawaniem lekcji języków. W tym czasie jego jedyny syn zginął w Oświęcimiu[8].
W roku 1946 wrócił do Polski. Poświęcił się wówczas popularyzacji turystyki, pracując jako przewodnik PTTK oraz wygłaszając odczyty m.in. w Zakopanem[1]. W połowie września 1960 r. odbył, w towarzystwie Jadwigi Roguskiej-Cybulskiej i prof. Zygmunta Klemensiewicza, swoją ostatnią wycieczkę w Tatry - nad Popradzki Staw, by spotkać się z przybyłym w Tatry Słowackie dawnym węgierskim członkiem Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego, Gyulą Komarnickim[8].
Był również autorem artykułów głównie o tematyce taternickiej, turystycznej, topograficzno-historycznej, a także artykułów technicznych. Ukazywały się one głównie w „Taterniku” oraz na łamach „Sportowca”. Pisywał również utwory literackie (m.in. Pięćdziesiąt lat temu (1954, wyd. Turysta) – o swoim pierwszym wejściu na Mięguszowiecki Szczyt Pośredni, Nad dachami świata (1954, wyd. Sportowiec) – o wyprawie na Mount Everest w 1953 r.)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.