Loading AI tools
polski lekarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Andrzej Orzeszyna (ur. 5 maja 1941 w Częstochowie) – polski lekarz, specjalista w dziedzinie organizacji ochrony zdrowia publicznego, dyrektor Instytutu Medycyny Społecznej AM w Łodzi, dyrektor Departamentu Szkolnictwa i Nauki w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej, redaktor naczelny Wydawnictwa Lekarskiego PZWL, pracownik WHO, doradca w projekcie terenowym w Ibadanie (Nigeria), w biurach regionalnych WHO w Brazzaville (Kongo) i Nowym Delhi (Indie) oraz w kwaterze głównej WHO w Genewie[1].
Stanisław Orzeszyna (Stanisom) w czasie Konferencji Wikimania (Montreal 2017) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Tytuł naukowy | |
Edukacja |
II Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta w Częstochowie |
Alma Mater |
Akademia Medyczna w Łodzi |
Pracodawca |
Instytut Medycyny Społecznej AM w Łodzi |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Stanisław Andrzej Orzeszyna urodził się w Częstochowie w okresie II wojny światowej. Tamże ukończył po zakończeniu wojny II Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta[2]. Studiował medycynę w Akademii Medycznej w Łodzi. Po ukończeniu studiów odbył zagraniczne staże naukowe w Université Libre de Bruxelles (1966) i London School of Hygiene & Tropical Medicine (1967)[3].
Po powrocie do Łodzi Stanisław Orzeszyna pracował w AM w Łodzi kolejno jako stażysta, starszy asystent i adiunkt. W roku 1971 uzyskał stopień doktora[4]. W tych latach (lata 60. XX w.) w uczelni rozpoczynał działalność Zakład Organizacji Ochrony Zdrowia (utworzony w Katedrze Higieny Ogólnej i Społecznej z inicjatywy Janusza Indulskiego) – jedna z pierwszych jednostek tego typu w Polsce. W roku 1969 Zakład przekształcono w Katedrę Organizacji Ochrony Zdrowia, którą w roku 1977 włączono do powstającego wówczas Instytutu Medycyny Społecznej. Stanisław Orzeszyna pracował w Zakładzie i Instytucie od roku 1964, osiągając kolejne szczeble kariery zawodowej, do stanowiska dyrektora Instytutu (1977–1978)[4], na którym zastąpił twórcę jednostki, prof. Janusza Indulskiego (obejmującego w roku 1977 kierownictwo łódzkiego Instytutu Medycyny Pracy)[5].
Zakres naukowo-dydaktycznej działalności Zakładu i Katedry obejmował m.in. zagadnienia[5]:
Pracownicy Zakładu Organizacji Ochrony Zdrowia brali udział w międzynarodowych badaniach porównawczych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) nad wykorzystaniem opieki zdrowotnej (1968–1970)[6]. Zajmowali się badaniami opinii pacjentów o dostępności i jakości podstawowej opieki zdrowotnej oraz o funkcjonowaniu szpitali. Wykonywali eksperymentalne badania systemu opartego na wolnym wyborze lekarza rejonowego, które doprowadziły do wprowadzenia odpowiednich prawnych regulacji i wdrożenia tego systemu w Polsce. Działalność naukowo-badawcza Instytutu była prowadzona w ramach programów międzynarodowych, we współpracy ze środowiskami naukowymi Europy, Stanów Zjednoczonych i Kanady oraz w kontakcie z WHO[7]. Stanisław Orzeszyna był w latach[4]:
Kamieniem milowym rozwoju podstawowej opieki zdrowotnej stała się międzynarodowa konferencja, zorganizowana w roku 1978 w Ałma Acie – International Conference on Primary Health Care[8][9]. W czasie tej konferencji uchwalono fundamentalny dokument – Deklarację Zdrowie dla wszystkich do 2000 (Health For All, HFA2000)[10][11]. Stanisław Orzeszyna uczestniczył w obradach Konferencji, a w kolejnych latach brał udział w realizacji programu[uwaga 1]. W roku 1982 został doradcą regionalnym WHO (South-East Asia Region, Nowe Delhi, Indie)[4]. Prowadził monitoring stanu zdrowia i poziomu opieki zdrowotnej w 11 krajach Azji Południowo-Wschodniej oraz sugerował rozwiązania organizacyjne, które mogłyby doprowadzić do poprawy sytuacji w regionie i poszczególnych okręgach[12].
W latach 1990–2001 był doradcą w kwaterze głównej WHO w Genewie. W roku 1993 zamieszkał we Francji[2] (Gex). Po przejściu na emeryturę odwiedzał kolejne państwa świata jako konsultant Banku Światowego (np. Botswanę[13]) i Komisji Europejskiej (np. Zambię[14]).
Kolejny okres życia na emeryturze postanowił spędzić w Kanadzie. Zamieszkał z rodziną w Montrealu. Działa w Stowarzyszeniu Byłych Pracowników Światowej Organizacji Zdrowia AFSM (Association of Former Staff Members PAHO/WHO[1][15], Asociación de Exfuncionarios de OMS)[16], w Komisji Ubezpieczeń Zdrowotnych i Emerytur tegoż Stowarzyszenia (Health Insurance and Pension Committee) jako Canada Focal Point i webmaster[17][18]. Utworzył i prowadzi internetowe forum wymiany informacji na temat organizacji systemu ubezpieczeń zdrowotnych w WHO i innych zagadnień, związanych z dobrostanem populacji osób starszych (Information Forum on Health for Retired Staff)[19]. Działa w radzie ds. strukturalnych chorób serca (structural heart disease council) kanadyjskiej Fundacji Serca i Udaru (Heart & Stroke). Rada ta wyznacza strategiczne cele Fundacji w zakresach: zaburzenia kognitywne na tle naczyniowym, arytmie sercowe, choroby struktury serca, niewydolność serca, choroby naczyń wieńcowych. Składa się w połowie z profesjonalistów w danej dziedzinie i w połowie z pacjentów, dotkniętych tymi schorzeniami[20].
Stanisław Orzeszyna jest autorem ponad 30 specjalistycznych publikacji (w tym wielu drukowanych w czasopiśmie „Zdrowie Publiczne”), m.in.[4][21]:
Stanisław Orzeszyna jest członkiem m.in.[4]:
Otrzymane odznaczenia[4]:
Jest żonaty i ma jedną córkę[15]. Interesuje się informatyką[4]. Działa społecznie w środowisku polonijnym, m.in. uczestnicząc w działalności stowarzyszenia polskich intelektualistów w Montrealu (zainicjował internetową dyskusję o tematach regularnych spotkań dyskusyjnych[34]) i sobotniej Szkoły im. Emilii Plater w Montrealu, upowszechniającej wiedzę dzieci o historii i współczesności Polski[35]. Utrzymuje kontakt z innymi absolwentami II Liceum Ogólnokształcącego im. Traugutta w Częstochowie[2]. Jest amatorem turystyki i fotografiki[36][37]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.