Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SOV (ang. Subject Object Verb, dosł. podmiot dopełnienie orzeczenie) – skrót oznaczający typ zdania, w którym podmiot występuje przed dopełnieniem, a orzeczenie występuje na końcu, a także typ języka, w którym taki szyk dominuje. Jest to jeden z dwóch najpopularniejszych typów obok SVO, jako szyk podstawowy występuje w 44,78% języków[1].
To m.in.: łacina, japoński, koreański, turecki, tamilski, tybetański, hindi, farsi[2].
Przykładowe zdanie SOV w języku japońskim:
W tym zdaniu, 私 (watashi) jest podmiotem (dokładniej, tematem) oznaczającym „ja” (pierwszą osobę liczby pojedynczej), który został oznaczony specyficznym dla języka japońskiego markerem (partykułą) tematu は (wa). リンゴ (ringo) jest dopełnieniem, które podobnie jak podmiot, jest oznaczony kolejną partykułą – を (o), markerem dopełnienia w japońskim. 食べました (tabemashita) jest czasownikiem oznaczającym „jeść” i postawiony został na końcu zdania.
Trzeba jednak zauważyć, że w łacinie szyk jest w praktyce zupełnie swobodny, np. zdania: (ego) pomum edo (SOV), (ego) edo pomum (SVO), Edo ego pomum (VSO), Edo pomum ego (VOS), Pomum ego edo (OSV) i Pomum edo ego (OVS): jem jabłko – są praktycznie ekwiwalentne; różnią się jedynie rozłożeniem nacisku na poszczególne elementy zdania[3].
W niektórych językach, np. niemieckim istnieją przypadki, gdy orzeczenie lub jego część występuje na końcu zdania: Er ist Dolmetscher geworden. Sie hat dringend gehen müssen. Z typologicznego punktu widzenia cecha ta nie kwalifikuje języka jako mającego orzeczenie na końcu zdania[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.