Rudolf Schreiber

Rudolf Antoni Schreiber (ur. 22 listopada 1906 w Vamie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Rudolf Antoni Schreiber

kapitan dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1906 Vama
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Przebieg służby
Lata służby	1926–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	35 Dywizja Piechoty
Stanowiska	oficer operacyjny
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 22 listopada 1906 roku w Vamie, w Rumunii, w rodzinie Franciszka i Karoliny z Madejów^[1]. W 1926 roku, po ukończeniu Korpusu Kadetów Nr 2 w Modlinie, został podchorążym Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu^[1]. 15 sierpnia 1928 roku Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 roku i 103. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 4 pułku artylerii polowej w Inowrocławiu^[2]. Porucznik ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku. W latach 1934–1936 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie^[3][4]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 131. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[5]. Wiosną 1939 roku pełnił służbę w 29 pułku artylerii lekkiej w Grodnie na stanowisku dowódcy 5. baterii^[6]. Następnie został przydzielony do Dowództwa Obszaru Warownego „Wilno”^[1].

18 września 1939 roku we Lwowie płk dypl. Jarosław Szafran, dowódca rezerwowej 35 Dywizji Piechoty wymienił go w rozkazie dziennym nr 1, jako oficera operacyjnego sztabu dywizji^[7][a].

Według Ludwika Głowackiego 26 września 1939 roku przybył do Włodawy na czele „oddziału fortecznego w sile około 80 ludzi i pieszych lotników (około 70 ludzi), który został zakwaterowany w miejscowej szkole”^[11].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[1]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[1], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[12]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3785^[1].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[13][14][15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[16][17][18].

Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi^[5]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”^[1]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[1]

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

Uwagi

1. Ludwik Głowacki podał, że kpt. Rudolf Schreiber, po uzupełnieniu stanów Batalionu Fortecznego KOP „Sarny”, w mobilizacji powszechnej, pozostał w jego składzie^[8] oraz że dowodził kompanią artylerzystów Batalionu Fortecznego KOP „Małyńsk”^[9]. Również Zbigniew Pruski wymienił kpt. dypl. Rudolfa Schreibera w obsadzie personalnej pułku KOP „Sarny” z 17 września 1939 na stanowisku dowódcy kompanii artylerii Batalion Fortecznego KOP „Małyńsk”^[10].