Red (album King Crimson)

Red – album studyjny zespołu King Crimson, wydany w 1974 roku przez Island Records Ltd. Po zakończeniu nagrań, we wrześniu zespół zawiesił działalność.

Red

Wykonawca albumu studyjnego
King Crimson
Wydany	1974
Nagrywany	lipiec–sierpień 1974 Olympic Sound Studios w Londynie
Gatunek	rock progresywny
Długość	40:37 (LP)
Wydawnictwo	Island, Atlantic, Polydor, E.G., Virgin, Discipline Global Mobile[1]
Producent	King Crimson[2]
Oceny
Album of the Year 93/100[3] AllMusic [2] Robert Christgau A-[4] laut.de [5] Pitchfork 9.0/10[6] Prog Archives 4.56/5.0[7] Rate Your Music 4.23/5.0[8] Sputnikmusic 5.0/5.0[9] The New Rolling Stone Album Guide [10] Tylko Rock 4.75/5[11] Tylko Rock 4.75/5[12] Teraz Rock [13] Uncut 8/10[14]
Album po albumie
Starless and Bible Black (1974) Red (1974) USA (1975)

Lista utworów

1.	„Red” (Fripp)	5:58
2.	„Fallen Angel” (Fripp/Wetton/Palmer-James)	5:58
3.	„One More Red Nightmare” (Fripp/Wetton)	7:07
4.	„Providence” (Cross/Fripp/Wetton/Bruford)	9:22
5.	„Starless” (Cross/Fripp/Wetton/Bruford/Palmer-James)	12:12
		40:37

• Red – instrumentalny utwór skomponowany przez Roberta Frippa (razem z utworem „Blue”, który jednak nigdy nie został nagrany)^[15][16].

• Fallen Angel – ostatni nagrany utwór King Crimson, w którym Robert Fripp gra na gitarze akustycznej. Na następnych nagraniach można usłyszeć jedynie jego gitarę elektryczną. Piosenkę rozpoczyna krótka, instrumentalna improwizacja wykonywana przez oryginalny skład z lat 1972-74 z Jamiem Muirem i Davidem Crossem. Wcześniejszą wersję utworu, znaną również jako „Improv: Fallen Angel”, można usłyszeć na wydawnictwie King Crimson Collectors’ Club – Live at the Zoom Club (October 13, 1972^[17].

• One More Red Nightmare – utwór opowiada historię o mężczyźnie, który zasnął podczas podróży autobusem linii Greyhound (Really safe and sound/Asleep on the Greyhound). Śni, że znajduje się w samolocie a budzi się przed uderzeniem w ziemię. Utwór rozpoczyna się od charakterystycznego gitarowego riffu, by potem przejść w dynamiczną partię wokalną. Całości towarzyszy perkusja Bruforda. W środkowej i końcowej części pojawia się solo saksofonowe^{[potrzebny przypis]}.

• Providence – instrumentalny, całkowicie zaimprowizowany utwór nagrany podczas koncertu w Palace Theatre w Providence 30 czerwca 1974 roku. Jest jedyną koncertową pozycją na płycie. Dłuższa wersja utworu jest dostępna na koncertowym 4-płytowym albumie The Great Deceiver (płyta 1, utwór 7)^{[potrzebny przypis]}.

• Starless – najdłuższy utwór na albumie. Zaczyna się od dźwięków melotronu, gitary elektrycznej i saksofonu granych w sposób przywołujący „Epitaph(inne języki)” z płyty In the Court of the Crimson King. To wprowadzenie do części wokalnej o standardowej strukturze (zwrotka-refren). Środkowa sekcja utworu przypomina „The Talking Drum” z Larks’ Tongues in Aspic. Rozpoczyna się pojedynczymi brzmieniami zniekształconej gitary, perkusją i gitarą basową. Z czasem gra staje się głośniejsza i bardziej agresywna, mimo że tempo nie ulega zmianie a Fripp gra tylko dwa różne dźwięki. Ostatnia część utworu zaczyna się gwałtownym przejściem do szybkiego, jazzowego, saksofonowego solo ze zniekształconymi dźwiękami gitary prowadzącej i basowej oraz ekspresyjną perkusją Billa Bruforda. Piosenkę kończy krótka powtórka tematu otwierającego utwór^[18].

Skład zespołu

• Robert Fripp – gitary, melotron
• Bill Bruford – perkusja
• John Wetton – gitara basowa, śpiew

oraz

• David Cross – skrzypce
• Marc Charig – kornet
• Mel Collins – saksofon sopranowy
• Ian McDonald – saksofon altowy
• Robin Miller – obój

Przypisy

1. King Crimson – Red. Discogs. [dostęp 2023-01-14]. (ang.).
2. Bruce Eder: Red – King Crimson. AllMusic. [dostęp 2023-01-14]. (ang.).
3. King Crimson – Red. Album of the Year. [dostęp 2024-01-13]. (ang.).
4. Robert Christgau: Robert Christgau: Consumer Guide ’70s: K. robertchristgau.com. [dostęp 2023-01-14]. (ang.).
5. Dennis Rieger: King Crimson – Red. laut.de. [dostęp 2024-04-13]. (niem.).
6. Sam Sodomsky: Red: King Crimson. Pitchfork. [dostęp 2024-01-13]. (ang.).
7. Red: King Crimson. Prog Archives. [dostęp 2023-01-14]. (ang.).
8. Red by King Crimson. Rate Your Music. [dostęp 2023-01-14]. (ang.).
9. praise jimmy: King Crimson – Red. Sputnikmusic. [dostęp 2024-01-13]. (ang.).
10. (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 456. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
11. Grzesiek Kszczotek. King Crimson: Płyty. „Tylko Rock”. Nr 15, s. 33, listopad 1992. Warszawa: Res Publica Press International Sp. z o.o.. ISSN 1230-2317.
12. Grzesiek Kszczotek. King Crimson. „Tylko Rock”. Nr 12 (76), s. 38, grudzień 1997. Warszawa: Res Publica Press International Sp. z o.o.. ISSN 1230-2317.
13. Jordan Babula. King Crimson. „Teraz Rock”. Nr 8, s. 9, sierpień 2005. Warszawa: Orange Media. ISSN 1730-394X.
14. Rob Young. THE CIRCUS THAT NEVER ENDS: Your guide to King Crimson on record. „Uncut”. Take 182, s. 22, July 2012. London: IPC Media. ISSN 1368-0722. [dostęp 2024-01-13]. (ang.).
15. King Crimson: Red - An Analysis by Andrew Keeling [online], songsouponsea.com [dostęp 2023-12-21].
16. D.G.M.D.G.M. Live D.G.M.D.G.M., DGM HQ While in the [online], DGM Live, 20 czerwca 2012 [dostęp 2023-12-21] (ang.).
17. King Crimson – Live At The Zoom Club (October 13, 1972). Discogs. [dostęp 2023-10-13]. (ang.).
18. D.G.M.D.G.M. Live D.G.M.D.G.M., King Crimson, 6th of October 1973 at University Of Texas [online], DGM Live, 8 marca 2004 [dostęp 2023-12-21] (ang.).