Primož Roglič

Primož Roglič (ur. 29 października 1989 w Trbovljach) – słoweński kolarz szosowy, mistrz olimpijski w jeździe indywidualnej na czas (2020), czterokrotny zwycięzca Vuelta a España (2019, 2020, 2021 i 2024), zwycięzca Giro d’Italia 2023. Do 2012 uprawiał skoki narciarskie. Drużynowy mistrz świata juniorów w skokach narciarskich (2007).

Primož Roglič
Informacje
Data i miejsce urodzenia	29 października 1989 Trbovlje
Kraj	Słowenia
Obecna grupa	Red Bull-Bora-Hansgrohe
Wzrost	177 cm
Grupy zawodowe
2013-2015	Adria Mobil
2016-2018	LottoNL-Jumbo
2019	Team Jumbo-Visma
2020-2023	Jumbo-Visma
2024-6.2024	Bora-Hansgrohe
6.2024-	Red Bull-Bora-Hansgrohe
	Dokumentacja

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Igrzyska olimpijskie złoto Tokio 2020 kolarstwo (jazda ind. na czas) Mistrzostwa świata srebro Bergen 2017 jazda ind. na czas Skoki narciarskie Mistrzostwa świata juniorów złoto Planica 2007 drużynowo srebro Kranj 2006 drużynowo
Strona internetowa

Kariera w kolarstwie szosowym

10 marca 2013 zadebiutował jako profesjonalista w wyścigu Trofej Porec rozgrywanym w Chorwacji. Zajął w nim 106. miejsce. W tym samym roku zajął 10. miejsce w mistrzostwach Słowenii ze startu wspólnego. Sezon 2014 okazał się bardziej udany dla Primoža Rogliča. W maju wygrał drugi etap wyścigu Tour d’Azerbaïdjan. W czerwcu zajął 4. miejsce w mistrzostwach Słowenii ze startu wspólnego. W lipcu wygrał klasyfikację górską w rumuńskim Sibiu Cycling Tour. W sierpniu wygrał siódmą edycję wyścigu Croatia-Slovenia. W 2015 wygrał wyścigi dookoła Słowenii i Azerbejdżanu. Do tegoż roku jeździł w kontynentalnej grupie Adria Mobil, w 2016 przechodząc do worldtourowej drużyny Jumbo. W 2024 przeszedł do innej grupy najwyższej dywizji, Bora-Hansgrohe.

Primož Roglič ma na koncie wygrane etapy w trzech wielkich tourach – w 2016 i 2023 zwyciężył na etapie jazdy indywidualnej na czas w Giro d’Italia, a w 2017, 2018 i 2020 wygrywał po jednym górskim etapie Tour de France. W 2018 zajął 4. miejsce w TdF, a w 2019 po raz pierwszy stanął na podium wielkiego touru, zajmując 3. miejsce w Giro d’Italia. W 2019 wygrał 10. etap (jazdę indywidualną na czas) wyścigu Vuelta a España, obejmując tym samym prowadzenie w klasyfikacji generalnej wyścigu, które utrzymał do jego zakończenia, zostając pierwszym słoweńskim zwycięzcą wielkiego touru. W 2020 po 9. etapie został liderem Tour de France, jednak po decydującym, 20. etapie, spadł na 2. miejsce (wyścig wygrał inny Słoweniec, Tadej Pogačar). W tym samym roku ponownie wygrał Vuelta a España (zwyciężając też na czterech etapach). Także rok później zwyciężył w tym wyścigu, również wygrywając cztery etapy. W 2022 ponownie wygrał etap VaE, jednak nie ukończył wyścigu. W 2023 wygrał Giro d’Italia i zajął 3. miejsce w VaE (w której wygrał dwa etapy). W 2024 po trzech latach ponownie wygrał Vuelta a España, wygrywając trzy etapy.

Ponadto w 2017 wygrał wyścig Volta ao Algarve, w 2018 i 2019 Tour de Romandie, w 2018 i 2021 Vuelta al País Vasco, w 2019 UAE Tour oraz Tre Valli Varesine, w 2019, 2021 i 2023 Giro dell’Emilia, w 2019 i 2023 Tirreno-Adriático, w 2020 Liège-Bastogne-Liège, w 2021 Mediolan-Turyn, w 2022 i 2024 Critérium du Dauphiné, ponadto w 2022 Paryż-Nicea oraz w 2023 Vuelta a Burgos. W 2016 został mistrzem Słowenii w jeździe indywidualnej na czas, a w 2020 w wyścigu ze startu wspólnego.

28 lipca 2021 został mistrzem olimpijskim w jeździe indywidualnej na czas na igrzyskach w Tokio, wyprzedzając kolejnych zawodników o ponad minutę^[1].

Najważniejsze zwycięstwa i sukcesy

2014

• 1. miejsce na 2. etapie w Tour d’Azerbaïdjan
• 1. miejsce w Croatia-Slovenia
• 3. miejsce w Sibiu Cycling Tour
  • 1. miejsce w klasyfikacji górskiej

2015

• 1. miejsce w Dirka po Sloveniji
  • 1. miejsce na 3. etapie
• 1. miejsce w Tour d’Azerbaïdjan
  • 1. miejsce na 2. etapie
• 1. miejsce na 5. etapie Tour of Qinghai Lake
• 2. miejsce w Tour of Croatia
• 2. miejsce w GP Izola

2016

• 1. miejsce na 9. etapie Giro d’Italia (jazda ind. na czas)
• 1. miejsce w mistrzostwach Słowenii (jazda ind. na czas)
• 4. miejsce w Tour du Poitou-Charentes
• 5. miejsce w Volta ao Algarve

2017

• 1. miejsce w Volta ao Algarve
• 1. miejsce na 4. i 6. (jazda ind. na czas) etapie Vuelta al País Vasco
• 3. miejsce w Tour de Romandie
  • 1. miejsce na 5. etapie (jazda ind. na czas)
• 1. miejsce w prologu Ster ZLM Toer
• 1. miejsce na 17. etapie Tour de France
• 2. miejsce w mistrzostwach świata (jazda ind. na czas)

2018

• 1. miejsce na 3. etapie Tirreno-Adriático
• 1. miejsce w Vuelta al País Vasco
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na 4. etapie (jazda ind. na czas)
• 1. miejsce w Tour de Romandie
• 4. miejsce w Tour de France
  • 1. miejsce na 19. etapie
• 3. miejsce w Tour of Britain

2019

• 1. miejsce w UAE Tour
  • 1. miejsce na 6. etapie
• 1. miejsce w Tirreno-Adriático
• 1. miejsce w Tour de Romandie
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na 1., 4. i 5. (jazda ind. na czas) etapie
• 3. miejsce w Giro d’Italia
  • 1. miejsce na 1. i 9. etapie (oba to jazda ind. na czas)
• 1. miejsce w Vuelta a España
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na 10. etapie (jazda ind. na czas)
• 1. miejsce w Giro dell’Emilia
• 1. miejsce w Tre Valli Varesine

2020

• 1. miejsce na 2. etapie Critérium du Dauphiné
• 2. miejsce w Tour de France
  • 1. miejsce na 4. etapie
• 1. miejsce w Liège-Bastogne-Liège
• 1. miejsce w Vuelta a España
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na 1., 8., 10. i 13. (jazda ind. na czas) etapie

2021

• 1. miejsce w klasyfikacji punktowej Paryż-Nicea
  • 1. miejsce na 4., 6. i 7. etapie
• 1. miejsce w Vuelta al País Vasco
  • 1. miejsce w klasyfikacji górskiej
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na 1. etapie
• 2. miejsce w La Flèche Wallonne
• 1. miejsce w igrzyskach olimpijskich (jazda ind. na czas)
• 1. miejsce w Vuelta a España
  • 1. miejsce na 1. (jazda ind. na czas), 11., 17. i 21. (jazda ind. na czas) etapie
• 1. miejsce w Giro dell’Emilia
• 1. miejsce w Mediolan-Turyn

2022

• 1. miejsce w Paryż-Nicea
  • 1. miejsce na 7. etapie
• 1. miejsce na 1. etapie Vuelta al País Vasco
• 1. miejsce w Critérium du Dauphiné
• 1. miejsce na 4. etapie Vuelta a España

2023

• 1. miejsce w Tirreno-Adriático
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce w klasyfikacji górskiej
  • 1. miejsce na 4., 5. i 6. etapie
• 1. miejsce w Volta Ciclista a Catalunya
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na 1. i 5. etapie
• 1. miejsce w Giro d’Italia
  • 1. miejsce na 20. etapie (jazda ind. na czas)
• 1. miejsce w Vuelta a Burgos
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na 3. i 5. etapie
• 3. miejsce w Vuelta a España
  • 1. miejsce na 8. i 17. etapie
• 1. miejsce w Giro dell’Emilia

2024

• 1. miejsce na 1. etapie (jazda ind. na czas) Vuelta al País Vasco
• 1. miejsce w Critérium du Dauphiné
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na 6. i 7. etapie
• 1. miejsce w Vuelta a España
  • 1. miejsce na 4., 8. i 19. etapie

Starty w Wielkich Tourach

Grand Tour	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024
Giro d’Italia	58.	–	–	3.	–	–	–	1.	–
Tour de France	–	38.	4.	–	2.	DNF	DNF	–	DNF
Vuelta a España	–	–	–	1.	1.	1.	DNF	3.	1.

Rankingi

Rok	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024
UCI World Tour				112.	27.	11.
World Ranking				131.	21.	12.	1.	1.	3.	24.	4.	8.
UCI Europe Tour	890.	84.	10.	204.	71.	64.	1.	1.	3.	18.	4.	-
UCI Asia Tour	-	327.	63.	-	-	-
UCI America Tour	-	-	-	75.	-	-
Źródło: UCI

Kariera w skokach narciarskich

W Pucharze Kontynentalnym debiutował pod koniec sezonu 2004/2005 w norweskim Vikersund, gdzie był jedenasty. W zawodach tego cyklu dwukrotnie zwyciężał oraz pięciokrotnie zajmował miejsce wśród trzech najlepszych. W październiku 2006 zdobył indywidualny tytuł młodzieżowego mistrza Słowenii. W 2006 zdobył srebrny, a w 2007 złoty medal mistrzostw świata juniorów w drużynie.

10 lutego 2007 Primož Roglič ustanowił rekord skoczni Snowflake w Westby, oddając skok na 125,5 metra. Rekord ten rok później pobił Norweg Fredrik Bjerkeengen^[2].

W 2007 został zgłoszony do kwalifikacji do konkursów Pucharu Świata na mamuciej skoczni w Planicy, jednak z powodu upadku w pierwszym treningu nie wystartował w nich^[3]. W efekcie upadku doznał złamania kości nosowej, wstrząśnienia mózgu oraz licznych potłuczeń^[4].

Ostatnimi zawodami na międzynarodowej arenie, w których wziął udział, był konkurs FIS Cup w Szczyrku rozegrany 16 stycznia 2011. Latem 2012 postanowił zakończyć karierę skoczka narciarskiego.

Rekord życiowy Słoweńca w długości skoku wynosi 146,5 metra^[5].

Osiągnięcia

Mistrzostwa świata juniorów

• Indywidualnie
  • 2006 Kranj – 9. miejsce
  • 2007 Tarvisio/ Planica – 5. miejsce
  • 2008 Zakopane – 28. miejsce
• Drużynowo
  • 2006 Kranj – srebrny medal^[a]
  • 2007 Tarvisio/ Planica – złoty medal^[b]
  • 2008 Zakopane – 6. miejsce^[c]

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 2006 – 60.

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego^[6].

2006
										punkty
-	-	-	-	-	31	21	25	-	-	16
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2004/2005: 108.
• sezon 2005/2006: 18.
• sezon 2006/2007: 8.
• sezon 2007/2008: 96.

Zwycięstwa w konkursach PK

1. Planica – 7 stycznia 2006
2. Westby – 10 lutego 2007

Miejsca na podium konkursów PK

1. Planica – 7 stycznia 2006 (1. miejsce)
2. Planica – 8 stycznia 2006 (3. miejsce)
3. Vikersund – 4 marca 2006 (3. miejsce)
4. Westby – 10 lutego 2007 (1. miejsce)
5. Westby – 11 lutego 2007 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego^[6].

Sezon 2004/2005
																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	11	dq	-	24
Sezon 2005/2006
																										punkty
dq	48	-	-	-	-	1	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27	45	18	8	-	3	10	13	7	351
Sezon 2006/2007
																								punkty
69	34	15	15	35	10	6	17	-	-	-	6	22	1	2	15	8	33	30	5	22	-	-	-	444
Sezon 2007/2008
																												punkty
30	31	41	53	39	-	-	26	13	45	46	-	-	-	-	-	-	24	45	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33
Sezon 2008/2009
																																	punkty
42	46	52	48	-	-	-	-	-	-	-	-	-	59	55	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	53	-	-	-	-	-	-	-	0
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 2003: 87.
• 2005: 46.
• 2006: 59.
• 2007: 77.
• 2008: 24.
• 2009: 93.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego^[6].

2003
										punkty
23	45	-	-	-	-	-	-	-	-	8
2005
													punkty
16	11	36	14	27	-	-	36	34	-	-	-	-	61
2006
								punkty
17	37	-	-	-	-	-	-	14
2007
									punkty
-	-	-	27	58	31	46	-	-	4
2008
											punkty
17	32	38	-	-	7	8	60	58	18	15	111
2009
											punkty
27	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4
2010
															punkty
-	-	34	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	48	51	0
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30   dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2008/2009: 113.
• sezon 2009/2010: 154.
• sezon 2010/2011: 186.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego^[6].

Sezon 2008/2009
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	14	10	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	44
Sezon 2009/2010
																										punkty
39	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	14	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	26
Sezon 2010/2011
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	17	-	-	-	-	-	-	-	-	14
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30   dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Jurij Tepeš, Primož Roglič, Robert Hrgota i Jernej Košnjek
2. Skład zespołu: Robert Hrgota, Primož Roglič, Jurij Tepeš i Mitja Mežnar
3. Skład zespołu: Rok Mandl, Matic Kramaršič, Primož Roglič i Mitja Mežnar

Przypisy

1. Tokio 2020. Roglič zdeklasował rywali w czasówce, faworyt bez medalu. onet.pl, 2021-07-28. [dostęp 2021-07-29].
2. Westby. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-04-05]. (niem.).
3. 30th World Cup Competition – Planica (SLO). fis-ski.com, 2007-03-23. [dostęp 2010-09-29]. (ang.).
4. Sonia Kołaczkowska: Po upadkach Kosnjika i Roglica. skokinarciarskie.pl, 2007-04-17. [dostęp 2010-09-29].
5. Personal Best. skisprungschanzen.com, 2011-11-22. s. 1. [dostęp 2012-04-05]. (ang.).
6. Adam Kwieciński: ROGLIC Primoz. [dostęp 2020-07-27].

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona. primozroglic.com. [dostęp 2024-04-05]. (słoweń. • ang.).
• Primož Roglič – Profil na ProCyclingStats (ang.)
• Primož Roglič – Profil na Cycling Archives (ang.)
• FIS-Ski – biographie – ROGLIC Primoz. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-29] (ang.)
• Sylwetka na portalu skijumping.pl. skijumping.pl. 2007-11-18. [dostęp 2019-07-24]

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 4685157282930403640006
• GND: 1217990518
• NTA: 423932101
• CONOR: 305020771

Encyklopedie internetowe:

• SNL: Primož_Roglič
• DSDE: Primož_Roglič

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 135863