Paul Sabatier
francuski chemik, noblista / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Paul Sabatier (ur. 5 listopada 1854 w Carcassonne, zm. 14 sierpnia 1941 w Tuluzie) – francuski profesor chemii uniwersytetu w Tuluzie w latach 1884–1930, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w roku 1912, członek Francuskiej Akademii Nauk, członek zagraniczny Królewskiej Holenderskiej Akademii Nauk i Sztuki, Royal Society (1918), American Chemical Society[1], członek honorowy PTCh (1924)[2].
Ten artykuł dotyczy chemika. Zobacz też: Paul Sabatier – historyk. |
Szybkie fakty Państwo działania, Data i miejsce urodzenia ...
Państwo działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Specjalność: chemia | |||
Odznaczenia | |||
Nagrody | |||
|
Zamknij
Prowadził prace badawcze nad katalizą, głównie uwodorniania związków węgla w obecności rozdrobnionych metali (Fe, Cu, Co, Ni, Pt) oraz kondensacji i izomeryzacji przez tlenki i chlorki. Opracował teorię procesów katalitycznych.
Jest autorem monografii Kataliza w chemii organicznej (1913, wiele wydań i tłumaczeń).