Palaeeudyptes

Palaeeudyptes – rodzaj wielkich pingwinów paleogeńskich. Przedstawiciele wszystkich znanych gatunków pod względem rozmiarów ciała nie mieli sobie równych wśród współczesnych Sphenisciformes^[2], np. długość ciała ptaków należących do P. klekowskii (eocen Półwyspu Antarktycznego) mogła wynosić nawet 160 cm^[3]. P. antarcticus z oligocenu Nowej Zelandii był pierwszym opisanym gatunkiem kopalnych pingwinów^[1][2]. Pozostałe gatunki należące do Palaeeudyptes opisano z eocenu Półwyspu Antarktycznego (P. gunnari) oraz Nowej Zelandii (P. marplesi); szczątki kopalne zidentyfikowane jako Palaeeudyptes sp. są znane z eocenu południowego Chile i południowej Australii^[2][4]. Wyniki najnowszych badań sugerują, że rodzaj ten nie jest taksonem monofiletycznym^[5][6] i wskazują na bliskie pokrewieństwo antarktycznych gatunków Palaeeudyptes z Inkayacu paracasensis (eocen Peru)^[6][7]. Pod dyskusję poddana została także możliwość istnienia tylko jednego gatunku z Półwyspu Antarktycznego, gdyż różnice pomiędzy P. klekowskii i P. gunnari (dotyczące przede wszystkim rozmiarów kości) można wytłumaczyć istnieniem dobrze wykształconego dymorfizmu płciowego^[8].

Palaeeudyptes
Huxley, 1859[1]
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	pingwiny
Rodzaj	Palaeeudyptes
Gatunki
P. antarcticus Huxley, 1859 (gatunek typowy) P. gunnari (Wiman, 1905) P. marplesi Brodkorb, 1963 P. klekowskii Myrcha et al., 1990

Przypisy

1. Thomas H. Huxley. On a fossil bird and a fossil cetacean from New Zealand. „Quarterly Journal of the Geological Society of London”. 15, s. 670–677, 1859. (ang.).
2. Piotr Jadwiszczak. Penguin past: The current state of knowledge. „Polish Polar Research”. 30 (1), s. 3–28, 2009. (ang.).
3. Piotr Jadwiszczak. Body size of Eocene Antarctic penguins. „Polish Polar Research”. 22 (2), s. 147–158, 2001. (ang.).
4. Michel A. Sallaberry, Roberto Yury-Yánez, Rodrigo A. Otero, Sergio Soto-Acuna, Teresa G. Torres. Eocene Birds from the Western Margin of Southernmost South America. „Journal of Paleontology”. 84, s. 1061-1070, 2010. DOI: 10.1666/09-157.1. (ang.).
5. Daniel T. Ksepka, Sara Bertelli, Norberto P. Giannini. The phylogeny of the living and fossil Sphenisciformes (penguins). „Cladistics”. 22, s. 412-441, 2006. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2006.00116.x. (ang.).
6. Julia A. Clarke, Daniel T. Ksepka, Rodolfo Salas-Gismondi, Ali J. Altamirano, Matthew D. Shawkey, Liliana D'Alba, Jakob Vinther, Thomas J. DeVries, Patrice Baby. Fossil evidence for evolution of the shape and color of penguin feathers. „Science”. 330, s. 954–957, 2010. DOI: 10.1126/science.1193604. (ang.).
7. Piotr Jadwiszczak. New data on morphology of late Eocene penguins and implications for their geographic distribution. „Antarctic Science”, 2011. DOI: 10.1017/S0954102011000526. (ang.).
8. Piotr Jadwiszczak, Thomas Mörs. Aspects of diversity in early Antarctic penguins. „Acta Palaeontologica Polonica”. 56, s. 269–277, 2011. DOI: 10.4202/app.2009.1107. (ang.).