część Malty Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Mdina (fen. Melitta, grc. Melitte) – jedna z jednostek administracyjnych na Malcie. Mieszkają tutaj 292 osoby[3]. Była dawną stolicą Malty, położona jest w centralnej części wyspy Malta. Jest to średniowieczne miasto z wąskimi uliczkami, położone na wzgórzu, skąd roztacza się szeroki widok na wyspę.
 | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kod ISO 3166-2 |
MT-29[1] | ||||
| Burmistrz |
Peter Dei Conti Sant Manduca | ||||
| Powierzchnia |
0,9 km²[2] | ||||
| Populacja (2014) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
324 os./km² | ||||
| Kod pocztowy |
MDN | ||||
Położenie na mapie Malty | |||||
| 35°53′09″N 14°24′11″E | |||||
| Strona internetowa | |||||
Teren współczesnego miasta Mdina zamieszkany był już w głębokiej starożytności, na początku IV tysiąclecia p.n.e. Pierwszą warowną osadę założyli tu natomiast Fenicjanie około 700 p.n.e., prawdopodobnie z powodu strategicznego miejsca na jednym z najwyższych wzniesień wyspy i możliwie najbardziej odległego od morza. Kiedy Malta dostała się pod władzę Cesarstwa Rzymskiego, powstał tu pałac rzymskiego gubernatora. Prawdopodobnie tutaj przebywał też przez pewien czas apostoł Paweł z Tarsu, kiedy w 60 roku n.e. jego statek rozbił się u wybrzeży wyspy.
W 870 roku miasto zdobyli Saraceni, którzy nadali mu jego współczesną nazwę oraz otoczyli je grubymi murami obronnymi i fosą, które do dziś odgradzają Mdinę od najbliższego miasta Rabatu.
W 1091 roku Mdina dostała się pod władzę Normanów. Wiele budynków z czasów średniowiecza zostało jednak zniszczonych podczas potężnego trzęsienia ziemi w 1693 roku. Po tej katastrofie miasto ponownie odbudowano, wzniesiono tu też nową katedrę świętego Pawła, której projektantem był architekt Lorenzo Gafà.
Współcześnie teren miasta wyłączony jest z ruchu kołowego z wyjątkiem samochodów dostawczych, pojazdów służb ratunkowych, karawanów pogrzebowych, pojazdów dla nowożeńców i prywatnych samochodów niewielkiej, kilkusetosobowej populacji miasta. Panuje tu cicha, przyjemna atmosfera, a zabudowa miasta stanowi niezwykłą mieszaninę architektury normańskiej i barokowej.
_02_ies.jpg)
.jpg)
