Język starogrecki

Język starogrecki, greka starożytna (stgr. dialekt attycki: ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα, he Hellenikè glõtta) – ogólna nazwa okresu w rozwoju języka greckiego, trwającego od okresu archaicznego przez okres klasyczny aż po okres hellenistyczny w dziejach starożytnej Grecji. W takim ujęciu nazwa „język starogrecki” odnosi się do następujących faz rozwojowych języka:

• język grecki archaiczny (greka archaiczna)
• język grecki klasyczny (greka klasyczna)
• greka koine

ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα

Obszar	Starożytna Grecja
Liczba mówiących	0 (język martwy)
Pismo/alfabet	greckie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki helleńskie Język starogrecki
Status oficjalny
Ethnologue	9 wyłącznie język drugi↗
Kody języka
ISO 639-1	brak
ISO 639-2	grc
ISO 639-3	grc
IETF	grc
Glottolog	anci1242
Ethnologue	grc
GOST 7.75–97	дрг 186
SIL	GRC
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Słownik języka starogreckiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Czasami pojęcie to rozciąga się^[kto?] także na język mykeński. Z drugiej strony czasem zawęża się^[kto?] je tylko do greki klasycznej.

Według ISO 639, język starogrecki (do 1453) ma kod grc, natomiast język nowogrecki (od 1453) posiada kod el.

Zobacz też

• język grecki
• język nowogrecki

Kontrola autorytatywna (język):

• GND: 4113791-7
• BnF: 11931595m
• BNCF: 122
• NKC: ph126053
• BNE: XX528270

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: topic/Ancient-Greek-language
• Universalis: grece-antique-civilisation-langue-et-litterature
• DSDE: græsk_-_oldgræsk, oldgræsk