As myśliwski, Oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Bełc (ur. 27 stycznia 1914 w Paplinie, zm. 27 sierpnia 1942 w Babdown Farm) – podporucznik pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Orderu Virtuti Militari, as myśliwski.
| 7 zwycięstw | |
 | |
 podporucznik pilot | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 stycznia 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 sierpnia 1942 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
4 pułk lotniczy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Urodził się w rodzinie Jana i Antoniny z domu Trukawka. Miał czworo rodzeństwa: Henryka, Klarę, Janinę oraz Marię. Szkołę powszechną ukończył w Jeruzalu. Ukończył kurs pilotażu w ramach Lotniczego Przysposobienia Wojskowego na lotnisku w Lublinku pod Łodzią. Od 2 listopada 1934 roku służył w 4 pułku lotniczym w Toruniu. Jesienią 1937 roku został przeniesiony do 5 pułku lotniczego w Wilnie, gdzie służył w 152 eskadrze myśliwskiej. Po wybuchu wojny eskadra została przydzielona do Armii „Modlin”. W czasie służby w 152 eskadrze Marian Bełc zestrzelił 3 września w rejonie Ciechanowa jeden samolot niemiecki – Messerschmitta Bf 110[1][a].
Po napadzie ZSRR na Polskę razem z pilotami eskadry Bełc ewakuował się do Rumunii. Za udział w kampanii wrześniowej został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych[3]. Został internowany, ale udało mu się uciec. Z Rumunii, na pokładzie statku „Patris”, przedostał do Francji. We Francji służył w polskim kluczu w Armée de l’air (I/55 Groupe de Chasse et de Défense) pod dowództwem majora Zdzisława Krasnodębskiego. W kluczu służyli m.in. Jan Zumbach oraz Stanisław Karubin[4]. Po upadku Francji piloci zostali ewakuowani z Bordeaux i drogą morską znaleźli się w Wielkiej Brytanii[5].
Wszyscy piloci z klucza Krasnodębskiego razem ze swoim dowódcą znaleźli się 2 sierpnia 1940 roku w podstawowym składzie formującego się dywizjonu 303[6] (Bełc otrzymał numer służbowy RAF P-1901[7]). 8 sierpnia przy podejściu do lądowania rozbił swego Hurricana[8]. Powodem wypadku była utrata przytomności z powodu pęknięcia wrzodu w nosie[9]. W czasie służby w jednostce brał udział w bitwie o Anglię, gdzie zestrzelił w sumie 5 samolotów, pierwsze zestrzelenie zaliczył 18 września, kiedy to wziął udział w grupowym zestrzeleniu Dorniera Do 215, zaliczono mu 1/8 zwycięstwa[10]. 26 września uzyskał pierwsze samodzielne zestrzelenie nad Wielką Brytanią[11], tego samego dnia był zmuszony lądować przymusowo na uszkodzonym Hurricanie[12]. 30 września osłonił przed ostrzelaniem w powietrzu angielskiego pilota, który uratował się na spadochronie[13][14]. 27 października 1940 roku, po powrocie z lotu patrolowego, rozbił samolot przy podejściu do lądowania. W zapadającym zmierzchu zbyt twardo przyziemił i uszkodził podwozie swego myśliwca[15]. Został wysłany do wojennej Szkoły Podchorążych, po jej ukończeniu został 21 maja 1941 roku mianowany podporucznikiem[16]. Ostatnie, siódme zwycięstwo powietrzne, odniósł 24 października 1941 roku[2].
W 1942 roku po wykonaniu tury lotów bojowych został przeniesiony do jednostki szkoleniowej na kurs dla instruktorów (58 Operational Training Unit). 27 sierpnia 1942 roku w czasie lotu szkoleniowego z F/Lt Mauricem H. Holderem, przy podchodzeniu do lądowania ich samolot Miles Master III (nr W8664) rozbił się na skutek błędnie wykonanego manewru. Obaj piloci zginęli na miejscu[17]. Marian Bełc pochowany został na cmentarzu Northwood w Londynie, grób nr 267, działka H[18].
15 kwietnia 1941 roku ożenił się z Audrey z domu Stephenson, pochodzącej z Bucksburst w Aberdeenshire w Szkocji. 27 października 1941 roku urodził się ich syn Marian Edward[19]. 21 września 1942 roku, już po śmierci Bełca, wdowa i syn odebrali przyznany Polakowi Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej[20].
Na "liście Bajana" zajmuje 24. pozycję z 7 zestrzeleniami pewnymi[21].
zestrzelenia pewne:
W 2014 roku imię Mariana Bełca otrzymało gimnazjum w Jeruzalu[24]. Obecnie jego imię nosi szkoła podstawowa w Jeruzalu[25].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
.svg){kind=link}
