Marcinków (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Marcinków – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
29 września 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Marcinków z siedzibą GRN w Marcinkowie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie opoczyńskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13g/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Marcinków, Chełsty, Siedlów, Antoniów, Myślibórz, Tomaszów, Kamieniec i Malenie ze zniesionej gminy Machory w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 13 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
31 grudnia 1959 do gromady Marcinków przyłączono wieś Widuch i osadę Wójtówka Dębiny ze zniesionej gromady Ruszenice[8].
31 grudnia 1961 do gromady Marcinków przyłączono wsie Machory, Cegielnia, Maleniec, Jasion, Tama i Adamów oraz tereny byłego folwarku Machory ze zniesionej gromady Machory[9].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10].