Machory (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Machory – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1961 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
29 września 1954 | ||
Data likwidacji |
31 grudnia 1961 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Machory z siedzibą GRN w Machorach utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie opoczyńskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13g/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Machory, Maleniec, Grębenice, Jasion, Tama i Adamów ze zniesionej gminy Machory w powiecie opoczyńskim oraz Kołoniec ze zniesionej gminy Ruda Maleniecka w powiecie koneckim[6]. Dla gromady ustalono 15 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 stycznia 1959 z gromady Machory wyłączono wsie Kołoniec Pierwszy, Kołoniec Drugi i Franciszków, włączając je do gromady Ruda Maleniecka w powiecie koneckim w tymże województwie[8].
31 grudnia 1961 gromadę zniesiono, a jej obszar włączono do gromad Żarnów (wieś Grębenice) i Marcinków (wsie Machory, Cegielnia, Maleniec, Jasion, Tama i Adamów oraz tereny byłego folwarku Machory)[9].