Luna (mitologia)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Luna (łac. Luna ‘Księżyc’, gr. Σελήνη Selḗnē ‘Księżyc’) – w mitologii rzymskiej bogini Księżyca; utożsamiana z grecką Selene[1][2].
bogini Księżyca | |||
Popiersie Luny (Selene), marmurowy relief na sarkofagu z III w. (Termy Dioklecjana, Rzym) | |||
Występowanie |
mitologia sabińska | ||
---|---|---|---|
Atrybuty |
półksiężyc, rydwan zaprzężony w dwa konie | ||
Teren kultu | |||
Odpowiednik |
Selene (grecki) | ||
Rodzina | |||
Rodzeństwo | |||
| |||
|
Pierwotnie była bóstwem sabińskim. Sprowadzenie jej kultu do Rzymu (równocześnie z kultem Sola) przypisywano Tytusowi Tacjuszowi[2][3]. Wcześnie utożsamiano ją z italską i rzymską Dianą[4].
W sztuce starożytnego Rzymu najczęściej przedstawiano ją na wzór greckiej Selene, to jest w świetlistej szacie, z półksiężycem, na rydwanie zaprzężonym w dwa konie.
W starożytnym Rzymie wzniesiono dla niej kilka świątyń, z których najważniejsza znajdowała się na Awentynie[5]. W jej sanktuarium na Palatynie (gdzie czczono ją pod przydomkiem Noctiluca –‘Świecąca Nocą’) każdego wieczoru zapalano światło ku jej czci[5][6].
Od słowa Luna pochodzą niektóre nazwy dotyczące Księżyca (naturalnego satelity Ziemi), np. lunochemia, lunacja[7], lunarny[8], a także łacińska nazwa rodzaju roślin z rodziny kapustowatych – Lunaria (miesiącznica).