Loading AI tools
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Domoń (ur. 7 sierpnia 1899 w Ociesękach, zm. 23 maja 1977 w Katowicach) – podpułkownik dyplomowany piechoty Polskich Sił Zbrojnych.
Ludwik Domoń (po 1944) | |
podpułkownik dyplomowany piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
7 sierpnia 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 maja 1977 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
OZG nr 10 |
Stanowiska |
szef sztabu dywizji |
Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
Odznaczenia | |
Urodził się 7 sierpnia 1899 w Ociesękach[1]. Był synem Jana oraz bratem Władysława (1917–1984)[2].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika w korpusie oficerów zawodowych administracji dział gospodarczy ze starszeństwem z dniem 1 października 1920[3]. W 1924 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr 10[4]. W listopadzie 1924 został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 października 1920 i 19,6 lokatą z równoczesnym wcieleniem do 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach[5][6]. Ukończył IX Kurs Normalny od 2 listopada 1928 do 1 września 1930 w Wyższej Szkoły Wojennej. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty. W 1932 był oficerem 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu[7]. W styczniu 1934 został przeniesiony do 72 Pułku Piechoty w Radomiu[8]. W marcu 1939 pozostawał w stanie nieczynnym[9].
Pod koniec lat 30. był prezesem lwowskiego oddziału POW i sekretarzem Sekretariatu Komitetu Porozumiewawczego Polskich Organizacji[10].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Od 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[11][12]. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa. Od 8 kwietnia do 30 października 1942 w stopniu podpułkownika był dowódcą 18 pułku piechoty[13]. Później pełnił funkcję szefa sztabu 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty. Wraz z 2 Korpusem Polskim Polskich Sił Zbrojnych przebył szlak przez Bliski Wschód. Sprawował stanowisko dowódcy 18 Lwowskiego batalionu strzelców. W tej funkcji brał udział w kampanii włoskiej, uczestniczył w walkach w bitwie o Monte Cassino, gdzie został ciężko ranny[14][15]. Od 25 sierpnia do 15 października 1944 sprawował stanowisko zastępcy dowódcy 6 Lwowskiej Brygady Piechoty. Następnie od grudnia 1944 r. w Wyższej Szkole Wojennej w Peebles w Szkocji jako wykładowca i kierownik Katedry Taktyki Piechoty.[potrzebny przypis][16]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.